Σχετικά Άρθρα

• Σκηνογραφία στο όριο στεριάς & θάλασσας από τον Μάριο Teriade Ελευθεριάδη

  γράφει η Ιφιγένεια Κωτίτσα - φοιτήτρια αρχιτεκτονικής

  Το Sani Gourmet αποτελεί κάτι περισσότερο από μια ετήσια εκδήλωση γαστρονομίας. Είναι στην ουσία ένας θεσμός που εξερευνά μία από τις σημαντικότερες πτυχές του ανθρώπινου πολιτισμού: το φαγητό. Για δύο συνεχόμενες χρονιές, το 2014 και το 2015, το θέμα της διοργάνωσης ήταν ο δρόμος του μεταξιού. Η συμμετοχή ήταν αρκετά διευρυμένη περιλαμβάνοντας σεφ από την Κίνα, την Ινδία, την Τουρκία, την Ελλάδα, το Αζερμπαϊτζάν, την Περσία και τη Γεωργία.

  Όσον αφορά στο σκηνικό που φιλοξένησε την εκδήλωση, αυτό σχεδιάστηκε ως ένα υπαίθριο περίπτερο στημένο ακριβώς στο όριο μεταξύ νερού και γης. Η ιδέα και η υλοποίηση του πολύχρωμου και αέρινου σκηνικού ανήκει στον εικαστικό Μαριο Teriade Ελευθεριάδη.

  

  photo credits: Fokion zissiadis

  Η στενή λωρίδα γης που διεισδύει στη θάλασσα, δηλαδή η προβλήτα, επιστρώθηκε με πολύχρονα εμπριμέ υφάσματα. Το μαγικό χαλί, με τα χρώματα και τα μοτίβα, παρέπεμπε στο μωσαϊκό γεύσεων, χρωμάτων και πολιτισμών που συναντά ο ταξιδιώτης στο δρόμο του από την Ανατολή στη δύση και αντίστροφα.

  

  photo credits: Fokion zissiadis

  Στο βάθος της προβλήτας, στο όριο μεταξύ στεριάς και θάλασσας, τοποθετήθηκαν αέρινα υφάσματα που μοιάζουν με φουσκωμένα πανιά. Το σκηνικό συμπλήρωσαν οι πολύχρωμοι καναπέδες, μια βάρκα γεμάτη με γεύσεις αλλά και οι ζωντανές καμήλες που κατέφθασαν στην εκδήλωση φορτωμένες με θησαυρούς.

  

  photo credits: Fokion zissiadis

  Η επιτυχία του σκηνικού βασίστηκε ακριβώς σε αυτή τη σύζευξη των εικόνων Ασίας και Ευρώπης, στα πολύχρωμα υφάσματα που οι έμποροι μαζί με άλλα αγαθά, αγόραζαν και πωλούσαν ακολουθώντας τον αχανή και δαιδαλώδη δρόμο το μεταξιού.

  

  photo credits: Fokion zissiadis

• Οι "οικειοθελώς αυτόχειρες" της Κέλλυς Δημοπούλου

  Μια σειρά εικαστικών έργων εμπνευσμένη από τις κούκλες των μάγιας..... αλλά κυρίως από την απόφαση τους να μη διώχνουν πλέον τις σκοτούρες μακριά.

  Η Κέλλυ Δημοπούλου εργάζεται στο χώρο του βιβλίου για περισσότερα από 10 χρόνια πια. Στο ελεύθερο χρόνο της ζωγραφίζει [όπου βρει…] και κάνει κατασκευές.

  Η ιδέα για την έκθεση "Οικειοθελώς αυτόχειρες" γεννήθηκε πριν από κάποια χρόνια όταν αγόρασε ένα σακουλάκι με πέντε κουκλίτσες των Μάγιας, αυτές που βάζεις κάτω από το μαξιλάρι σου και διώχνουν τις σκοτούρες σου μακριά.

  Πέρσι το καλοκαίρι στην Τήλο μάζεψε και τα υλικά της: 4 πλαίσια και 2 πόρτες από κυψέλια.

  Αυτά αποφάσισε να τα παντρέψει και έτσι προέκυψε η έκθεση Οικειοθελώς αυτόχειρες.

  Η βασική ιδέα είναι ότι οι κούκλες των Μάγιας δε θέλουν να διώχνουν πια τις σκοτούρες μας μακριά και κρεμιούνται σε μια ένδειξη διαμαρτυρίας.

  Η έκθεση αποτελούνταν από 6 έργα με τίτλους όπως Κρέμασμα μετά μουσικής, Χρονικό ενός προαναγγελθέντος κρεμάσματος, κοκ.

  

  Ήδη, ετοιμάζει τη δεύτερη έκθεσή της: κολάζ επηρεασμένα από στίχους αγαπημένων ποιητών.

  Φωτογραφίες: Άγγελος Γιωτόπουλος

  επικοινωνία: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.