Με τον όρο "Radical Design" χαρακτηρίζεται η τάση στην αρχιτεκτονική και στο σχεδιασμό, που αναπτύχθηκε στις δεκαετίες του 60 και 70, κυρίως στην Ιταλία. Ο στόχος των εκπροσώπων της, ήταν η ανατροπή των αξιών και των δογμάτων που επικρατούσαν στην αρχιτεκτονική, την περίοδο εκείνη.

Τα όρια μεταξύ των διαφόρων τάσεων στην αρχιτεκτονική και το σχεδιασμό είναι ρευστά και έτσι πολλές φορές είναι δύσκολο να διακριθούν. Η τάση όμως του radical design, διακρίνεται από άλλες παρόμοιες τάσεις (για παράδειγμα από την τάση "anti-design") κυρίως λόγω της ισχυρής βουλησης των εκπροσώπων της να αντιταχθούν στο κατεστημένο, τόσο σε ιδεολογικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.

Οι εκπρόσωποι του ριζοσπαστικού σχεδιασμού θεωρούσαν ότι η αρχιτεκτονική γλώσσα είναι μια γλώσσα που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της άρχουσας κοινωνικής τάξης και ως εκ τούτου έπρεπε να ανατραπεί. Έκριναν, ότι ήταν πιο σημαντικό να αλλάξουν τη συνείδηση και τις συνήθειες των ανθρώπων παρά να προσθέσουν καινούργια κτίρια στον αστικό ιστό.

Συχνά, η έμφαση του σχεδιασμού δινόταν στον ίδιο το χρήστη ο οποίος θα έπρεπε να μπορεί να διαμορφώνει το προϊόν σύμφωνα με τις δικές του ανάγκες. Αναπόφευκτα λοιπόν και λόγω των ιδεολογικών αντιλήψεων, οι εκπρόσωποι της ριζοσπαστικής αρχιτεκτονικής, εξέδωσαν διάφορα θεωρητικά κείμενα, που ασκούσαν κριτική και επεσήμαιναν τις πολιτικές και οικονομικές διαστάσεις τις επικρατούσας αρχιτεκτονικής.

Τα δείγματα της ριζοσπαστικής αρχιτεκτονικής, ακτός απο τα θεωρητικά κείμενα, απαρτίζονται κυρίως από γραφικές αναπαραστάσεις και σχέδια ουτοπικών πόλεων.

Βασικοί εκπρόσωποι ήταν τα στούντιο Archigram, studiodada, Archizoom, Superstudio και Ufo. Το ενδιαφέρον για τη ριζοσπαστική αρχιτεκτονική άρχισε να μειώνεται τη δεκαετία του 70, κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης της περιόδου.

Twelve Ideal Cities, 1972

Concept: Superstudio

πηγή εικόνας: designmuseum.org