Η επίπλωση αποτελεί ένα από τα αποτελεσματικότερα εργαλεία στη φαρέτρα του διακοσμητή και ο έμπειρος επαγγελματίας ακολουθεί μια προσεκτική διαδικασία επιλογής και σχεδιασμού των επίπλων. Δεν είναι τυχαίο, ότι ο NormanFosterεπισήμανε τη σημασία των επίπλων δηλώνοντας ότι η επίπλωση είναι σαν την αρχιτεκτονική στον μικρόκοσμο (πηγή).

Η επιλογή των κατάλληλων επίπλων γίνεται αφού ο διακοσμητής ερευνήσει σε βάθος το χώρο και εξακριβώσει τις ανάγκες του πελάτη του. Άλλωστε, ο χρήστης θα έρχεται σε καθημερινή επαφή με τα έπιπλα, δηλαδή θα τα βλέπει, θα τα χρησιμοποιεί και θα τα αγγίζει και επομένως η πρακτικότητά και η αισθητική των επίπλων θα επηρεάζει άμεσα την καθημερινότητά του.

Όσον αφορά στην αισθητική της επίπλωσης αυτή συνήθως εξαρτάται από το γενικότερο στυλ της διακόσμησης αλλά και από την αρχιτεκτονική του κτιρίου. Πράγματι, τα έπιπλα ολοκληρώνουν το στυλ της διακόσμησης και πολλές φορές αποτελούν το κυρίαρχο στοιχείο που «κλέβει την παράσταση». Ωστόσο, ο διακοσμητής μπορεί συνειδητά να επιλέξει μια επίπλωση που δεν ταιριάζει καθόλου με την αρχιτεκτονική του κτιρίου. Για παράδειγμα σε ένα νεοκλασικό κτίριο μπορεί να προσθέσει λιτά έπιπλα σε μοντέρνα γραμμή, σε ένα βιομηχανικό κτίριο μπορεί να επιλέξει κλασικά έπιπλα κτλ. Μια τέτοια αντίθεση μπορεί να τονίσει ακόμη περισσότερο την αρχιτεκτονική του κτιρίου αλλά και να δώσει το μήνυμα της πλήρους ανανέωσης. Πολλές φορές οι χρήστες και ο διακοσμητής εστιάζουν στην αισθητική των επίπλων, δηλαδή στη μορφή, στο χρώμα, στα υλικά και στην αφή. Ωστόσο, τα έπιπλα εκτός από «όμορφα» πρέπει να είναι και πρακτικά, θα πρέπει δηλαδή να ανταποκρίνονται στις δραστηριότητες και ανάγκες των χρηστών, να είναι άνετα και λειτουργικά.

Συνοψίζοντας λοιπόν, η διαδικασία επίπλωσης ενός εσωτερικού χώρου αποτελεί μια σύνθετη διαδικασία που απαιτεί επαγγελματικές γνώσεις και εμπειρία και δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως απλή αγορά εντυπωσιακών επίπλων. Ο κόσμος του επίπλου αποτελεί έναν τεράστιο κόσμο  με πολύχρονη ιστορία και καλά κρυμμένα μυστικά.

Παρά τις διαφορές των επίπλων στα υλικά και στα σχέδιο, η βασική μορφή του καθορίζεται σε γενικές γραμμές από τη λειτουργία. Για παράδειγμα το τραπέζι φαγητού πρέπει να περιλαμβάνει μια οριζόντια επιφάνεια, η καρέκλα πρέπει να επιτρέπει στο χρήστη να κάθεται, το κρεβάτι πρέπει να έχει συγκεκριμένες διαστάσεις κτλ. Με βάση τη λειτουργία τα έπιπλα μπορούν να ομαδοποιηθούν σε μεγάλες κατηγορίες και αυτή η κατηγοριοποίηση αποτελεί μια παγκόσμια γλώσσα. Με άλλα λόγια, ένα κρεβάτι είτε είναι ιταλικό είναι ιαπωνικό, είτε νεοκλασικό είτε σύγχρονο αναγνωρίζεται εύκολα από το σύνολο των χρηστών ως ένα έπιπλο ύπνου.

Οι διαστάσεις των επίπλων καθορίζονται κατά βάση από τις διαστάσεις του ανθρώπινου σώματος. Κατά δεύτερον καθορίζονται από τις διαστάσεις του χώρου και από τον αριθμό των χρηστών. Τα υλικά επιλέγονται αφενός για τις αισθητικές και απτικές τους ιδιότητες και αφετέρου για την αντοχή τους. Για παράδειγμα, ένα έπιπλο που καταπονείται αρκετά, όπως ένα κάθισμα γραφείου, πρέπει να κατασκευάζεται από ανθεκτικά υλικά. Αντίθετα, ένα διακοσμητικό τραπέζι μπορεί να κατασκευαστεί και από λιγότερο ανθεκτικά υλικά.

Σήμερα, οι κατασκευαστές επίπλων διαθέτουν αρκετή εμπειρία και ως εκ τούτου κατασκευάζουν ανθεκτικά και πρακτικά έπιπλα. Το κομμάτι της αισθητικής ωστόσο είναι λίγο πιο σύνθετο και για αυτό το λόγο στο εμπόριο κυκλοφορούν δεκάδες εταιρείες που προωθούν διαφορετικό στυλ επίπλων. Βέβαια όταν λέμε αισθητική του επίπλου εννοούμε το στυλ, το χρώμα, τη μορφή, την αφή, τη θερμοκρασία ακόμη και τη μυρωδιά του. Ο σχεδιαστής θα πρέπει να έχει κατά νου ότι ο χρήστης δεν αντιμετωπίζει τα έπιπλα ως έργα τέχνης αλλά ως αντικείμενα που τα αγγίζει και τα χρησιμοποιεί με το σώμα του.

Η επίπλωση χρησιμοποιείται επίσης για συμβολικούς λόγους. Για παράδειγμα, σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο προτείνεται ο σχεδιασμός πολυτελούς ρεσεψιόν, σε ένα δικηγορικό γραφείο επλέγονται έπιπλα που προσφέρουν κύρος και σοβαρότητα, σε ένα μπαρ τα έπιπλα επιλέογνται ανάλογα με το κοινό και την ταυτότητα του χώρου, κτλ.

Για τον ίδιο χώρο, οι λύσεις επίπλωσης είναι δεκάδες. Άλλα έπιπλα επιλέογονται στην περίπτωση που θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν επίσημο χώρο και άλλα σε περίπτωση δημιουργίας καθημερινών χώρων. Άλλα έπιπλα επιλέγονται αν το επιθυμητό στυλ είναι ρομαντικό και άλλα αν το στυλ είναι νεανικό. Ακόμα και τα ίδια τα έπιπλα μπορούν να διαταχθούν με δεκάδες διαφορετικούς τρόπους ανάλογα με το χώρο, τις ανάγκες των χρηστών, την κυκλοφορία στο χώρο κτλ.

Στον ορισμό επίπλωση, ανήκει οποιοδήποτε αντικείμενο ή κατασκευή, που διακρίνεται λειτουργικά από το κέλυφος του κτιρίου, δηλαδή από το δάπεδο, τους τοίχους και την οροφή. Ένα έπιπλο μπορεί να είναι στερεωμένο στους τοίχους ή στο δάπεδο ή μπορεί να ματακονείται.

Σε γενικές γραμμές, ο διακοσμητής σπάνια καλείται να σχεδιάσει ένα έπιπλο, όπως για παράδειγμα μια εντελώς πρωτότυπη καρέκλα ή έναν καναπέ. Μάλιστα, ο σχεδιασμός επίπλων αποτελεί ένα ξεχωριστό επάγγελμα καθώς απαιτεί γνώσεις εργονομίας, αντοχής υλικών, βιομηχανικής παραγωγής κτλ. Αλλά και η κατασκευή των επίπλων γίνεται σε εργοστασιακές συνθήκες και σε ποσότητες που επιτρέπουν την οικονομική και αποτελεσματικότερη παράγωγη.

Ο διακοσμητής από την άλλη μεριά δεν έχει ούτε το χρόνο ούτε τα μέσα (μηχανήματα, εργαστήρια κτλ) για να σχεδιάσει και να παράγει τα δικά του έπιπλα. Για αυτό το λόγο, στις περισσότερες περιπτώσεις καλείται να επιλέξει έπιπλα που έχουν κατασκευαστεί από τεχνίτες ή από εργοστάσια. Συχνά, όμως ο διακοσμητής επιλέγει το ύφασμα και το χρώμα ενώ μπορεί να προτείνει και μικρές αλλαγές.  

Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις, όπου ο σχεδιαστής εσωτερικών χώρων καλείται να σχεδιάσει εξαρχής ένα ή περισσότερα έπιπλα, για παράδειγμα τις ντουλάπες των δωματίων ενός ξενοδοχείου ή τα τραπέζια ενός εστιατορίου. Στις περιπτώσεις αυτές ο σχεδιαστής συνεργάζεται στενά με το εργοστάσιο ή με τον ξυλουργό για να καταλήξουν από κοινού στα καταλληλότερα υλικά και στις μεθόδους παραγωγής. Άλλες περιπτώσεις σχεδιασμού επίπλων από τους διακοσμητές είναι τα μπαρ, οι ρεσεψιόν, οι βιτρίνες, τα σταντ προϊόντων, τα έπιπλα κουζίνας κ.ά.

Στην ιστορία του design, πολλοί γνωστοί αρχιτέκτονες και designers, όπως ο CharlesRennieMackintosh, ο FrankLloydWright, ο LudwigMiesvanderRohe, ο LeCorbusier, ο PhilippeStarckκαι ο NormanFoster, επιχείρησαν να σχεδιάσουν έπιπλα για συγκεκριμένους εσωτερικούς χώρους και στη συνέχεια τα προώθησαν στη βιομηχανική παραγωγή. Τα περισσότερα από αυτά τα έπιπλα τροποποιήθηκαν ελαφρά έτσι ώστε να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις παραγωγής μεγάλης κλίμακας.

Τα τελευταία χρόνια η δουλειά των διακοσμητών άρχισε νε εξιδανικεύεται στο σχεδιασμό κατοικιών, υπαίθριων χώρων, χώρων ψυχαγωγίας, εκθέσεων κτλ. Αντίστοιχα, τα περισσότερα εργοστάσια κατασκευή επίπλων έχουν εξειδικευτεί στην παραγωγή συγκεκριμένων επίπλων, όπως σαλονιών, γραφείων, επαγγελματικών επίπλων, επίπλων φαρμακείου κτλ. Αυτή η εξειδίκευση οδήγησε  στην παραγωγή ποιοτικότερων και οικονομικότερων προϊόντων που καλύπτουν εξειδικευμένες ανάγκες.