• Χρησιμοποιώντας τα έπιπλα σαν διαχωριστικά. Σε αυτήν τη λύση αξιοποιείται η ογκοπλασία των επίπλων, για παράδειγμα η πλάτη του καναπέ ή το μακρόστενο σχήμα της τραπεζαρίας  για να οργανωθεί ο ενιαίος χώρος και για να οριοθετηθούν οι διάφορες λειτουργικές ζώνες. 

Ο τριθέσιος καναπές είναι απαραίτητος για τη δημιουργία του καθιστικού. Επιπλεόν, η πλάτη του καναπέ λειτουργεί ως διαχωριστικός όγκος ανάμεσα στο καθιστικό και στην τραπεζαρία. 

• Με τον κατάλληλο σχεδιασμό διαφόρων αρχιτεκτονικών στοιχείων, όπως του δαπέδου, της οροφής και των τοίχων. Μια λειτουργική ζώνη μπορεί να οριοθετηθεί αν τοποθετηθεί σε ένα υπερυψωμένο δάπεδο ή αν χαμηλώσει η οροφή πάνω από αυτήν τη ζώνη. Με όμοιο τρόπο μπορούν να προβλεφθούν χαμηλοί τοίχοι, που ενώ χωρίζουν δύο ζώνες, εντούτοις δεν εμποδίζουν την οπτική επαφή μεταξύ των ζωνών.

 Το υπερυψωμένο δάπεδο οριοθετεί τη ζώνη του καθιστικού. Για λόγους ασφαλείας προτείνεται η δημιουργία δύο σκαλοπατιών και όχι ενός (το ένα σκαλοπάτι συχνά δεν γίνεται αντιληπτό από τους χρήστες και για αυτό είναι επικίνδυνο για πτώσεις). 

• Με τη χρήση χρωμάτων και υλικών. Οι διάφορες ζώνες σε μια ανοιχτή κάτοψη μπορούν να οριοθετηθούν αν χρησιμοποιηθούν διαφορετικά υλικά και χρώματα στους τοίχους και στο δάπεδο.  

 Ο χώρος του καθιστικού οριοθετείται από τη χαμηλομένη οροφή, από το σκουρότερο χρώμα στον τοίχο και από το διαφορετικό υλικό του δαπέδου.  

Βιβλιογραφία

• Vasiliki Asaroglou & Anna Bonarou, 2013. Furniture arrangement: in Residential spaces. 1 Edition. CreateSpace Independent Publishing Platform.

• , 2008. Practical Ideas for Small Spaces. Edition. Loft Publications.