Είμαστε στην κατάλληλη περίοδο για την αγορά καυσόξυλων, ώστε να εξασφαλίσουμε ξερά ξύλα και να επιτύχουμε χαμηλότερη τιμή, καθώς και φέτος τα ξύλα θα αποτελέσουν για πολλά σπίτια αποκλειστικό τρόπο θέρμανσης.
Πως όμως θα διαλέξουμε τα κατάλληλα ξύλα για το τζάκι μας;
Θα πρέπει να αγοράζουμε τα καυσόξυλα με το κυβικό και όχι με τον τόνο, όπως είχαμε συνηθίσει, σύμφωνα με διάταξη που τέθηκε σε εφαρμογή από το τέλος του 2012.
Με αυτόν τον τρόπο πώλησης θεωρητικά μειώνεται το φαινόμενο της αισχροκέρδειας που προέκυπτε από την πώληση βρεγμένων ξύλων που είχαν μεγαλύτερο βάρος από τα ξερά. Προσοχή ωστόσο στα κενά που υπάρχουν μεταξύ των ξύλων που στοιβάζονται στο κυβικό μέτρο, ώστε να μην αγοράζουμε μικρότερη ποσότητα ξύλων.
Επίσης πρέπει να διαλέξουμε το κατάλληλο είδος ξύλου για την καλή λειτουργία και απόδοση του τζακιού και να φροντίσουμε τη σωστή αποθήκευση του.
Η καύση του ξύλου είναι μια “εξώθερμη” αντίδραση, κατά την οποία το οξυγόνο αντιδρά με τα συστατικά του ξύλου (άνθρακας, υδρογόνο), παράγεται διοξείδιο του άνθρακα και εκλύεται θερμική ενέργεια.
Παράγοντες που επηρεάζουν την καύση είναι το είδος του ξύλου, η πυκνότητα, η σύσταση, το μέγεθος του, ενώ η υγρασία του επηρεάζει την εκλυόμενη θερμική ενέργεια (θερμαντική αξία του ξύλου).
Όλα τα ξύλα δεν είναι κατάλληλα για καύση εξαιτίας των ιδιοτήτων που αναφέρθηκαν προηγουμένως. Ορισμένα είναι κατάλληλα για προσανάμματα (μαλακή ξυλεία, πχ. κωνοφόρα πεύκο, έλατο). Για την κυρίως καύση κατάλληλα είναι τα σκληρά ξύλα, πχ. δρυς, οξιά, ελιά που λόγω της μεγάλης πυκνότητας τους έχουν μεγάλη διάρκεια καύσης και δίνουν ωραία φλόγα. Επίσης κατάλληλα καυσόξυλα παράγονται και από πουρνάρι, κουμαριά, αμυγδαλιά. Η διαθεσιμότητα του κάθε είδους ποικίλει με την περιοχή.
Τα ξύλα που περιέχουν ρετσίνι χρησιμοποιούνται μόνο για προσανάμματα και ποτέ για κυρίως καύση γιατί αφήνουν υπολείμματα στην καμινάδα του τζακιού με κίνδυνο την ανάφλεξη της.
Η συχνότητα καθαρισμού της καμινάδας εξαρτάται από τη χρήση του τζακιού, συνήθως κάθε δύο χρόνια ή κάθε 6 τόνους ξύλων καύση με κλειστή πόρτα της εστίας. Σε συχνή λειτουργία ή καύση χλωρών ξύλων ο καθαρισμός πρέπει να γίνεται κάθε 3 τόνους ξύλων.
Η υγρασία των ξύλων είναι παράγοντας που δεν πρέπει να αγνοείται (μέγιστο ποσοστό υγρασίας των ξύλων 15%). Τα ξύλα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν ξερά, γι’ αυτό η προμήθεια τους πρέπει να γίνεται το καλοκαίρι.
Η διαδικασία ξήρανσης των ξύλων κυμαίνεται από 9 έως 12 μήνες, ανάλογα με το είδος του ξύλου, τη δυνατότητα αερισμού του και την υγρασία και θερμοκρασία του χώρου αποθήκευσης.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ελάχιστο χρόνο κοπής και αποθήκευσης τους 6 μήνες με ιδανικό χρόνο αποθήκευσης τα 2 χρόνια. Πολλή θερμική ενέργεια (BTU) καταναλώνεται για να εξατμιστεί η υγρασία των ξύλων κατά την καύση και δεν αποδίδεται στο χώρο.
Η αποθήκευση των ξύλων πρέπει να γίνεται σε στεγασμένο και ξηρό χώρο, καλά αεριζόμενο, ώστε να κυκλοφορεί αέρας ανάμεσα στα στοιβαγμένα ξύλα. Σε περίπτωση που δεν υπάρχει στεγασμένος χώρος αποθήκευσης των ξύλων, πρέπει ο σωρός των στοιβαγμένων ξύλων να προστατεύεται με κατάλληλο κάλυμμα από τη βροχή, χωρίς όμως να εμποδίζεται ο αερισμός τους.
Τέλος, ένας ακόμη παράγοντας που επηρεάζει τη θερμότητα που αποδίδει το τζάκι είναι ο τρόπος τοποθέτησης των ξύλων στην εστία. Τα ξύλα πρέπει να τοποθετούνται με κενά ανάμεσα τους, ώστε να κυκλοφορεί ο αέρας για να τροφοδοτεί με οξυγόνο την καύση. Επίσης τα “όρθια” τοποθετημένα ξύλα καίγονται γρηγορότερα από τα “ξαπλωτά”.
Άλλο σχετικό άρθρο μας
