Οι πολλές ιδιότητες τους τα καθιστούν δημοφιλή επιλογή, καθώς ανάλογα με την ποιότητα και την εμφάνιση τους προσδίδουν μοναδικότητα, κομψότητα και πολυτέλεια. Σημαντικός είναι ο ρόλος τους τόσο στη συντήρηση και ανακαίνιση κτιρίων ιστορικών όσο και στα έργα της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. είναι το ίδιο σημαντικά στην κατασκευή κτιρίων ως δομικά υλικά, όσο και στη διακόσμηση ως αισθητική παρέμβαση. Το κάθε φυσικό πέτρωμα διαθέτει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που το καθορίζουν και διαμορφώνουν την αισθητική και διακοσμητική του αξία. Παράλληλα τα μηχανικά χαρακτηριστικά του καθορίζουν κατά πόσο είναι κατάλληλο σε αντίστοιχες αρχιτεκτονικές και δομικές εφαρμογές.
Τα φυσικά πετρώματα ταξινομούνται σύμφωνα με τον τρόπο σχηματισμού τους σε τρεις κατηγορίες. Τα ιζηματογενή, στα οποία κατατάσσονται οι ασβεστόλιθοι, οι δολομίτες, που εμπορικά ονομάζονται μάρμαρα, οι ψαμμίτες, η σχιστή άργιλος, οι τραβερτίνες, ο όνυχας. Τα εκρηξιγενή, στα οποία ανήκουν οι γρανίτες όπως ονομάζονται εμπορικά, οι βασάλτες, οι πορφυρίτες. Τα μεταμορφωσιγενή στα οποία περιλαμβάνονται τα γνήσια μάρμαρα, οι σχιστόλιθοι, οι γνεύσιοι, οι χαλαζίτες, οι σερπεντίτες. Στο σημείο αυτό πρέπει να διευκρινιστεί ότι στο εμπόριο ως σχιστόλιθοι γενικά χαρακτηρίζονται τα πετρώματα που έχουν κοινό χαρακτηριστικό ότι σχίζονται εύκολα σε πλάκες, ενώ στη γεωλογία με τον όρο νοούνται τα σχιστοφυή μεταμορφωσιγενή πετρώματα.
Τα πετρώματα διαφοροποιούνται σε χρώμα, υφή και τεχνικά χαρακτηριστικά, π.χ αντοχή σε μηχανική και χημική καταπόνηση, σε παγετό, σε απορροφητικότητα. Οι διαφοροποιήσεις αυτές καθορίζουν το κατάλληλο είδος πετρώματος για κάθε χρήση. Για παράδειγμα, τα σκληρά πετρώματα, όπως ο γρανίτης, ο βασάλτης, είναι κατάλληλα για εξωτερικούς χώρους, ενώ τα μαλακότερα, όπως τα μάρμαρα, οι πορφυρίτες είναι κατάλληλα για εσωτερικούς. Όταν υφίστανται επεξεργασίες, όπως στεγανοποίηση βελτιώνουν τις ιδιότητες τους και μπορούν να επιλεγούν για τις επιθυμητές χρήσεις, καθώς δεν λεκιάζουν και μπορούν να καθαριστούν εύκολα.
Η επιφάνεια των πετρωμάτων μπορεί να επεξεργαστεί με διάφορες τεχνικές όπως η λείανση, η στίλβωση, η κρυσταλλοποίηση και να παραμείνει λεία. Υπάρχουν ωστόσο τεχνικές φινιρίσματος που διαμορφώνει τραχιά επιφάνεια στα πετρώματα που είναι πολύ δημοφιλής για διακοσμητικό αλλά και χρηστικό αποτέλεσμα. Πρόκειται για το πελεκητό, το κτυπητό, το χτενιστό, το αμμοβολισμένο, το καμένο φινίρισμα.
Οι σκαπιτσαριστές επιφάνειες έχουν φυσική, θραυστή, τραχιά όψη και είναι κατάλληλες για εξωτερικές επενδύσεις παραδοσιακού ύφους. Οι χτυπητές (πελεκητές) επιφάνειες είναι διάστικτες με σημάδια σε κανονική κατανομή και σχήμα και έχουν τραχιά όψη και υφή. Χρησιμοποιούνται για αντιολισθηρές επιστρώσεις δαπέδων και σε εξωτερικές πλακοστρώσεις σε συνδυασμό με πλακοστρώσεις διαφορετικού φινιρίσματος για ένα όμορφο διακοσμητικό αποτέλεσμα. Επίσης είναι κατάλληλες για επενδύσεις εξωτερικών όψεων κτιρίων. Οι χτενιστές επιφάνειες φέρουν παράλληλες χαραγές δε διάφορα πλάτη και βάθη και χρησιμοποιούνται σε ποικίλες διακοσμητικές εφαρμογές. Οι αμμοβολισμένες επιφάνειες έχουν ελαφρά τραχιά υφή που διακρίνεται από τη λεία και επιλέγονται για χρηστικές και διακοσμητικές λύσεις. Οι καμένες επιφάνειες υφίστανται θερμική επεξεργασία με αποτέλεσμα τη διαφοροποίηση του χρωματισμού τους. Αποτελούν ενδιαφέρουσα διακοσμητική λύση καθώς ο συνδυασμός τους με γυαλισμένες επιφάνειες δημιουργεί εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Αξίζει να τονιστεί η βιωσιμότητα των πετρωμάτων ως υλικά λόγω των οικολογικών ιδιοτήτων τους. Η εξόρυξη και επεξεργασία τους γίνεται με περιβαλλοντικά φιλικές μεθόδους, οι εφαρμογές τους έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής και μπορούν να ανακυκλωθούν πολύ εύκολα και να επαναχρησιμοποιηθούν για πολλές διαφορετικές χρήσεις.
Πηγή εικόνας: αρχείο decobook.gr