Μετατρέψτε την πετσέτα φαγητού σε μια κομψή θήκη με διαγώνιες τσέπες. Μέσα στη θήκη μπορείτε να τοποθετήσετε μαχαιροπίρουνα, αποξηραμένα λουλούδια και κλαδιά ή την κάρτα με το όνομα του καλεσμένου.

Ένα επίσημο τραπέζι συμπληρώνεται απαραίτητα από τις υφασμάτινες πετσέτες φαγητού. Με την παρακάτω τεχνική μπορείτε να μετατρέψετε τις πετσέτες φαγητού σε θήκες και μέσα να τοποθετήσετε φέτες ψωμιού, κέικ ή μπισκότα ή ακόμη και ένα αναμνηστικό δώρο προς τους καλεσμένους σας.

Ο καναπές Madison από την BoConcept μπορεί εύκολα να μεταμορφωθεί από έναν απλό καναπέ σε ένα χώρο ανάπαυσης και χαλάρωσης, με το πάτημα ενός διπλού διακόπτη, ενσωματωμένου στο μπράτσο του.

Αν η ιδέα να βάψετε μόνοι σας τους τοίχους ενός δωματίου για να αλλάξετε ή να φρεσκάρετε το χρώμα, σας ενθουσιάζει, αλλά η διαδικασία σας φαίνεται δύσκολή τότε δεν έχετε παρά να ακολουθήσετε τις παρακάτω οδηγίες. Ωστόσο, για ένα γρήγορο και σωστό αποτέλεσμα θα πρέπει να προετοιμάσετε καλά το χώρο και να ακολουθήσετε τα παρακάτω βήματα σχολαστικά.

Βήμα 1:

Αδειάστε το χώρο από τα έπιπλα και τα αντικείμενα μεταφέροντας τα έξω από το δωμάτιο. Η δουλειά σας θα γίνει ιδιαίτερα δύσκολη αν εργάζεστε ανάμεσα σε έπιπλα, στοίβες βιβλίων κλπ. Όσον αφορά σε εκείνα τα έπιπλα που δεν μπορείτε να μετακινήσετε έξω από το δωμάτιο, για παράδειγμα ένα μεγάλο καναπέ, θα πρέπει να τα τοποθετήσετε στο κέντρο του δωματίου και να τα σκεπάσετε, με παλιά υφάσματα ή με μια πλαστική μεμβράνη.

Θα πρέπει επίσης να αφαιρέσετε τις κουρτίνες και να καλύψετε με πλαστικές σακούλες τυχόν κρεμαστά φωτιστικά. Σε αυτό το στάδιο συνιστάται να αφαιρέσετε τις πρίζες και τους διακόπτες. Ωστόσο, αν διστάζετε ή φοβάστε ότι δεν θα μπορέσετε να τα τοποθετήσετε ξανά, τότε μπορείτε να τα αφήσετε πάνω στους τοίχους και να τα καλύψετε αργότερα με χαρτοταινία.

Βήμα 2:

Αφαιρέστε τα καρφιά από τους τοίχους και γεμίστε τις τρύπες και τις ρωγμές με στόκο. Εξετάστε προσεκτικά το χώρο ώστε να μην σας ξεφύγει κάποια τρυπούλα. Αφού στεγνώσει ο στόκος τρίψτε με γυαλόχαρτο. Ο τοίχος πιθανόν να χρειάζεται και ξύσιμο με σπάτουλα, για παράδειγμα αν το προηγούμενο χρώμα έχει ξεφλουδίσει.

Βήμα 3:

Αφού στεγνώσει ο στόκος, καλό θα είναι να καθαρίσετε τον τοίχο από βρωμιές, λεκέδες, καπνό τσιγάρων, ιστούς αράχνης, κλπ. Το χρώμα εφαρμόζει καλύτερα σε καθαρούς τοίχους ενώ αν υπάρχουν λιπαροί λεκέδες, αυτοί χαλούν την ομοιομορφία του νέου χρώματος. Για το καθάρισμα, χρησιμοποιείστε απορρυπαντικό πιάτων διαλυμένο σε ζεστό νερό και ένα απαλό σφουγγάρι. Για καλύτερα αποτελέσματα μπορείτε να στραγγίζετε το βρώμικο σφουγγάρι σε ένα δεύτερο κουβά. Ξεπλύνετε τους τοίχους με καθαρό νερό και αφήστε να στεγνώσουν καλά.

Βήμα 4:

Καλύψτε το πάτωμα με εφημερίδες, με ρολά χαρτιού, με πλαστική μεμβράνη ή με παλιά ρούχα. Ενδεχόμενα, να χρειαστεί να κολλήσετε τις εφημερίδες και τα χαρτιά με κολλητική ταινία, ώστε να παραμένουν σταθερά στο δάπεδο. Έξω από το δωμάτιο τοποθετήστε στο πάτωμα ένα παλιό ρούχο ή ένα πατάκι για να σκουπίζετε τα πόδια σας.

Βήμα 5:

Καλύψτε με χαρτοταινία τα σημεία που δεν θέλετε να βαφούν, όπως για παράδειγμα τις πλευρές των κουφωμάτων, τους διακόπτες και τις πρίζες (εφόσον δεν τους έχετε αφαιρέσει), το σοβατεπί, τις γύψινες διακοσμήσεις κλπ. Αν δεν έχετε γύψινη διακόσμηση στην γωνία μεταξύ τοίχων και οροφής, θα πρέπει να τοποθετήσετε χαρτοταινία στο περίγραμμα της οροφής.

Βήμα 6:

Ξεκινήστε από τα δύσκολα σημεία, που δεν μπορεί να φτάσει το ρολό. Πάρτε ένα πινέλο, και ξεκινήστε να βάφετε τις γωνίες των τοίχων.

Βήμα 7:

Συνεχίστε με το πινέλο, βάφοντας περιμετρικά από τις πόρτες και τα παράθυρα.

Βήμα 8:

Συνεχίστε να βάφετε με το πινέλο δύσκολες γωνίες, όπως γύρω από πρίζες και διακόπτες και στα σημεία που ενώνονται οι τοίχοι με την οροφή. Όπως σημειώθηκε, αν δεν υπάρχει γύψινη διακόσμηση τότε θα πρέπει να προστατέψετε την οροφή με χαρτοταινία ή διαφορετικά να βάψετε αργά και προσεκτικά με το πινέλο.

Βήμα 9:

Αφού τελειώσετε με τα δύσκολα σημεία, μπορείτε να συνεχίσετε με το ρολό. Ξεκινήστε από τις μικρότερες επιφάνειες, για παράδειγμα εκατέρωθεν των πορτών, βάφοντας με κατακόρυφες κινήσεις.

Βήμα 10:

Συνεχίστε με τις μεγάλες επιφάνειες. Αρχικά, κάντε με το ρολό κάντε διαγώνιες βουρτσιές (για παράδειγμα σε σχήμα Μ ή W).

Βήμα 11:

Συνεχίστε βάφοντας κατακόρυφα. Απομακρυνθείτε λίγο και περάστε με χρώμα τα σημεία που σας φαίνονται αραιά. Επίσης μπορείτε να ξαναπεράσετε με πινέλο τις γωνίες και τα δύσκολα σημεία.

Βήμα 12:

Αφήστε να στεγνώσει ο χώρος για 24 ώρες και περάστε 2ο χέρι, εφόσον χρειάζεται. Προσοχή οι χαρτοταινίες θα πρέπει να αφαιρεθούν λίγες ώρες μετά το τελευταίο χέρι και ποτέ μετά από 48 ώρες. Όταν στεγνώσει το χρώμα, η αφαίρεση των χαρτοταινιών είναι δύσκολη και πολλές φορές ξεφλουδίζει το χρώμα.

Τα γυάλινα μπουκάλια του κρασιού, της ρετσίνας ή και της μπύρας, μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν με πολλούς και ευφάνταστους τρόπους. Μπορούν για παράδειγμα να βαφούν με σπρέι ή να διακοσμηθούν με πέτρες, κοχύλια, κλωστές κλπ. Ωστόσο, ο σχεδιασμός μερικών μπουκαλιών είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και πρωτότυπος. Τα μπουκάλια αυτά, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως διακοσμητικά στοιχεία όπως ακριβώς είναι, χωρίς δηλαδή επιπλέον διακόσμηση.

Το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να αφαιρέσετε την ετικέτα από το μπουκάλι. Βυθίστε το μπουκάλι σε χλιαρό νερό και μετά από μερικά λεπτά η ετικέτα αφαιρείται πολύ εύκολα. Τρίψτε το μπουκάλι απαλά για να φύγουν τα υπολείμματα της κόλλας.

Πειραματιστείτε με τη διάταξη των μπουκαλιών:

Σε αυτό το παράδειγμα, τέσσερα μπουκάλια από τη ρετσίνα "Κεχριμπάρι" τοποθετήθηκαν στη σειρά πάνω σε μια χαμηλή βιβλιοθήκη. Η διάταξη έχει ρυθμό, συμμετρία και ταιριάζει σε νεανικούς και λιτούς χώρους. Σε κάθε μπουκάλι, τοποθετήθηκε μια δέσμη από διαφορετικά λουλούδια.

Επιτέλους το αγαπημένο μας Handmade Festival από το Χρωματοσκόπιο  ξανά στη πόλη του Βόλου! Στις 27 και 28 Σεπτεμβρίου η μεγαλύτερη εναλλακτική γιορτή χειροποίητης τέχνης επιστρέφει στη γενέτειρά της και οργανώνεται να υποδεχτεί τη νέα σεζόν στο συγκρότημα Τσαλαπάτα και συγκεκριμένα στην πλατεία Κεράμου.

2 ημέρες γεμάτες χειροποίητες δημιουργίες, χειμωνιάτικες προτάσεις, φρέσκιες ιδέες, χαρούμενο κόσμο, μουσική, καινοτομία αλλά και παραδοσιακά προϊόντα ! Πάνω από 50 εκθέτες με ένδυμα, υπόδημα, αξεσουάρ, κόσμημα, τσάντες, ξυλόγλυπτα, πλεχτά, ζωγραφική, τετράδια, αξεσουάρ ποδηλάτου, LEGO creations, σαπούνια, καλλυντικά, αρώματα, βιολογικά προϊόντα, βινύλια, βιβλία, κεραμικά, ψηφιδωτά, διακοσμητικά  και άλλα πολλά!

Μια ιδέα από την BoConcept.

Αν έχετε πρόβλημα χώρου και παρόλα αυτά χρειάζεστε ένα μικρό "σταθμό" εργασίας, τότε το σύστημα Cupertinο της BoConcept, μπορεί να σας φανεί χρήσιμο. Πρόκειται για μια έξυπνη και πρακτική μονάδα εργασίας, που τοποθετείται με ασφάλεια στον τοίχο και φυσικά εξοικονομεί χώρο.

Η γεωμορφολογία, το κλίμα του νησιού και τα διαθέσιμα υλικά είναι όμοια με της Ηπειρωτικής Μακεδονίας. Άλλωστε, το νησί βρίσκεται γεωγραφικά σε εγγύτητα με την Ηπειρωτική Μακεδονία. Ως εκ τούτου, η παραδοσιακή ή λαϊκή αρχιτεκτονική είναι όμοια με την Θρακο-Μακεδονική αρχιτεκτονική, αν και υπάρχουν τοπικές ιδιομορφίες, λόγω της αποκοπής του νησιού από τη θάλασσα. Η Θάσος λοιπόν δεν έχει ούτε νησιώτικη, ούτε πρωτότυπη παραδοσιακή αρχιτεκτονική αλλά ακολουθεί τη θρακομακεδονική αρχιτεκτονική με τοπικές ιδιομορφίες.

Οι παλαιότερες εντοιχισμένες επιγραφές σε κτίσματα απαντώνται στο Καζαβίτι (1807, μετόχι, Ιερά μονή Εσφιγμένου), στο Θεολόγο (1813, αρχοντικό Χατζηγεωργίου), στις Μαριές (1822 και 1844, οικία κληρονόμων Μαρίας Παπαϊωάννου). Οι επιγραφές πληθαίνουν από τα μέσα του 19ουαιώνα στην Παναγία, Ποταμιά, Κάστρο, Σωτήρας, Καλλιράχη κλπ.

Τυπολογία κάτοψης

Στην Θάσο συναντώνται κατά κύριο λόγο, οι παρακάτω τύποι κατοικιών.

Πλατυμέτωπες κατοικίες:

Το χαγιάτι καταλαμβάνει όλο το πλάτος της όψεως. Σε επόμενο στάδιο εξέλιξης, οι πλάγιοι τοίχοι προχωρούν και προφυλάσσουν το χαγιάτι από τα πλάγια.

Κάτοψη σε σχήμα Γ:

Το εγκάρσιο σκέλος προβάλει στον όροφο και στο επίμηκες διαμορφώνεται το χαγιάτι.

Κάτοψη σε σχήμα Π:

Δύο τοίχοι προχωρούν μπροστά από την οικοδομική γραμμή σχηματίζοντας δύο σκέλη. Ανάμεσα στους δύο όγκους, διαμορφώνεται συχνά το χαγιάτι.

Τετράγωνη/ Ορθογώνια κάτοψη:

Τα νεότερα κτίσματα είναι κλειστά σαν όγκοι, συνήθως διώροφα. Ανοίγματα δημιουργούνται προς όλους τους προσανατολισμούς. Η προτίμηση, προς αυτόν τον τύπο εκδηλώνεται στη διάρκεια του Β’ μισού του 19ουαιώνα, στους αστικοποιημένους, νεότερους οικισμούς (πχ. στο Λιμένα και στα Λιμενάρια).

Καλύβες:

Οι καλύβες ήταν μονώροφα κτίσματα, με σχεδόν τετράγωνη κάτοψη, ένα δωμάτιο και ένα τζάκι στη μέση του τοίχου. Τα καλλιεργήσιμα χωράφια, οι ελαιώνες και φυσικά η θάλασσα, ήταν πολλές φορές μακριά από το ορεινό χωριό και έτσι οι κάτοικοι έκτιζαν αυτές τις καλύβες για εποχική εγκατάσταση. Πολλοί από τους σημερινούς, παραθαλάσσιους οικισμούς διαμορφώθηκαν σε περιοχές που προϋπήρχαν καλύβες, όπως για παράδειγμα οι Αλυκές. Οι Αλυκές, δηλαδή δεν ήταν ένα χωριό μόνιμης εγκατάστασης αλλά ένας εποχιακός οικισμός ψαράδων.

Χρήσεις της κατοικίας:

Η κατοικία δε χρησιμοποιούνταν μόνο για τη στέγαση της οικογένειας, αλλά και για την αποθήκευση γεωργικών προϊόντων, για τη στέγαση των ζώων, για αποθήκευσης ξύλων, εργαλείων κτλ. Οι ισόγειοι και ημιυπόγειοι χώροι (Ο χώρος αυτός ονομάζεται κατώι) λειτουργούσαν ως στάβλοι και ως αποθήκες, ενώ οι όροφοι λειτουργούσαν ως η κύρια κατοικία της οικογένειας. Οι χώροι υγιεινής δεν κατασκευάζονταν εντός της οικίας, αλλά είτε διαμορφώνονταν εξωτερικά είτε δεν υπήρχαν καθόλου. Η πρόσβαση στον 1ο όροφο (στην κατοικία) γίνονταν με κλίμακες, είτε εξωτερικές είτε εσωτερικές. Αν υπήρχε χαγιάτι η σκάλα συνδεόταν οπωσδήποτε με το χαγιάτι. Η καταπακτή που έφραζε την σκάλα ονομαζόταν γκλαβανή.

Γενικά η Θάσος δεν φαίνεται να είχε πλούσια σπίτια και μεγάλα αρχοντικά. Το μεγαλύτερο μέρος των κατοικιών ήταν αγροτικά σπίτια φτωχών οικογενειών. Στα πλούσια σπίτια ωστόσο, μπορεί να συναντήσει κανείς οροφές με πλούσιο ζωγραφικό διάκοσμο και ανάγλυφους σχηματισμούς.

Το χαγιάτι:

Το χαγιάτι αποτελεί ένα ημί-υπαίθριο χώρο ή έναν εξώστη (μπαλκόνι). Στηρίζεται σε οριζόντια δοκάρια που με τη σειρά τους στηρίζονται σε κατακόρυφα, ξύλινα υποστηλώματα που φτάνουν στο έδαφος. Τα οριζόντια δοκάρια στηρίζονται από τη μία μεριά στον πέτρινο τοίχο και από την άλλη στα κατακόρυφα ξύλα. Το χαγιάτι, είναι συνήθως στεγασμένο.

Το σαχνισί:

Το σαχνισί αποτελεί μια προεξοχή που γίνεται στον όροφο ενός κτίσματος. Η χρήση του είναι πολύ έντονη στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Θάσου. Το σαχνισί κατασκευάζονταν για να μεγαλώσει τους εσωτερικούς χώρους του πάνω ορόφου, καθώς λόγω έλλειψης διαθέσιμου χώρου τα σπίτια κατασκευάζονταν το ένα πολύ κοντά στο άλλο. Οι εσωτερικοί χώροι του σαχνισιού ήταν ευάεροι και ευήλιοι και θεωρούνταν επίσημοι χώροι. Το σαχνισί στηρίζεται συχνά σε μια σειρά διαγώνιων ξύλων (παγιάντες ή φουρούσια). Τα φουρούσια μεταφέρουν το βάρος του σαχνισιού στον κατακόρυφο τοίχο. Σε μερικές περιπτώσεις τα φουρούσια διαμορφώνονται καμπύλα. Μερικές φορές, τα φουρούσια καλύπτονται με ελαφριά υλικά και σοβά (μπαγδατιά) δημιουργώντας μια καμπύλη διαμόρφωση, η οποία μπορούσε να ζωγραφιστεί.

Κατοικία με έντονο σαχνισί στο χωριό Παναγία. Σήμερα το κτίσμα είναι υπο κατεδάφιση.

Η λοξή απότμηση εξωτερικά του σπιτιού:

Σε πολλές κατοικίες η εξωτερική γωνία του κτίσματος είναι κομμένη. Ο πιθανός λόγος δημιουργίας της απότμησης είναι για να περνάνε με μεγαλύτερη ευκολία τα φορτωμένα μουλάρια και τα κάρα.

Επίπλωση:

Συχνή είναι η κατασκευή μεγάλης ξύλινης ντουλάπας, σταθερής, που καταλαμβάνει όλον τον τοίχο και συχνά έχει σκαλίσματα με φυτική διακόσμηση. Η ντουλάπα αυτή ονομάζεται ως μεσάντρα, μουσάντρα ή μουσαντιριά. Η μουσάντρα εκτός από κλειστά ντουλάπια διαθέτει και ανοικτές κόχες για την τοποθέτηση αντικειμένων. Στους παχύς, πέτρινους τοίχους δημιουργούνται εσοχές (κόγχες ή πουλίτσες) για την τοποθέτηση μικροαντικειμένων. Η επίπλωση των σπιτιών είναι φτωχική και περιλαμβάνει ντιβάνια, μπαούλα, ράφια κλπ. Σημαντικό, στοιχείο διακόσμησης αποτελούν τα υφαντά χαλιά και οι μικρές μπαντανίες που όχι μόνο στρώνονται στο δάπεδο αλλά κρεμιούνται και στους τοίχους.

Θέρμανση:

Η θέρμανση του σπιτιού γίνονταν με τζάκια. Τα περισσότερα σπίτια έχουν περισσότερες από μία καμινάδες στη στέγη τους. Οι καμινάδες κατασκευάζονταν από ελαφριά υλικά για τη μείωση του βάρους τους. Εκτός από τζάκι μπορεί να υπήρχε και διαμορφωμένο μαγειρείο που κατέληγε σε καμινάδα. Τα τελευταία χρόνια, πολύ συχνή ήταν η χρήση της ξυλόσομπας, η οποία συνεχίζει να είναι δημοφιλής έως σήμερα.

Χρώματα:

Συχνό χρώμα για το βάψιμο των σπιτιών εξωτερικά είναι το μπλε, λουλακί (ultramarine), η ώχρα και φυσικά το λευκό του ασβέστη.

Κτίσμα με ίχνη λουλακί χρώματος στην εξωτερική τοιχοποιία. Εμφανής είναι ο τσατμάς στον 1ο όροφο.

Οι πόρτες και τα παράθυρα.

Τα παράθυρα του ισογείου (στον πετρόκτιστο τοίχο) είναι συνήθως μικρά, δίφυλλα, χωρίς παντζούρια, ανοιγόμενα γύρω από μεντεσέ. Εξωτερικά, τοποθετούνταν συχνά οριζόντιες σιδερένιες ράβδοι για προστασία από τους κλέφτες και τους πειρατές. Αντίθετα, τα παράθυρα των ορόφων (στον τσατμά) έχουν μεγαλύτερο ύψος. Το τσαμιλίκι είναι συρόμενο προς τα πάνω.

Δομικά στοιχεία:

Τα θεμέλια των σπιτιών κατασκευάζονταν με λιθοδομή. Οι τοίχοι του ισογείου κατασκευάζονταν επίσης με λιθοδομή (ξερολιθιά) ή με ωμά πλιθιά. Ωστόσο, αν το σπίτι ήταν διώροφο ο πάνω όροφος διαμορφώνονταν με τσατμά. Ο τσατμάς είναι μια ελαφριά κατασκευή, με ξύλινο σκελετό. Ο σκελετός αποτελείται από κάθετους ορθοστάτες (ντιρέκια) που δένονται με οριζόντια ξύλα (ταμπάνια) και με διαγώνια ξύλα (παγιάντες). Ο ξύλινος σκελετός καλύπτονταν με ελαφρύτερα υλικά, όπως με μικρές πέτρες, άχυρα, κομμάτια από σπασμένα κεραμίδια, ξερά πλιθιά και φυσικά με λάσπη. Ως συνδετικό υλικό και ως σοβά χρησιμοποιούσαν το κουρασάνι, ένα μείγμα από χώμα, νερό, τρίχες κατσίκας, άχυρο, λινάρι κλπ που πλαθονταν με τα χέρια. Το πάχος του τσατμά ήταν περίπου 0,20μ. Η κατασκευή των εσωτερικών τοίχων γίνονταν με παρόμοιο τρόπο, δηλαδή με τσατμά, ωστόσο, ο ξύλινος σκελετός ήταν απλούστερος. Αποτελούνταν μόνο από κατακόρυφα ξύλα τοποθετημένα ανά μισό μέτρο. Το κενό το γέμιζαν με πλεγμένες βέργες. Ο εσωτερικός τοίχος καλύπτονταν με σοβά. Οι αχυρώνες (μονώροφα ή διώροφα κτίσματα που χρησιμοποιούνταν ως αποθήκες) κατασκευάζονταν εξολοκλήρου με πέτρα και είχαν ορθογώνια κάτοψη και απλή ογκοπλασία.

Η στέγη καλύπτονταν με σχιστολιθικές πλάκες ή κεραμίδια. Μάλιστα, η χρήση της σχιστολιθικής πλάκας ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη καθώς οι κάτοικοι μπορούσαν να προμηθευτούν το συγκεκριμένο υλικό από γειτονικά πλακάρια (λατομεία). Ωστόσο, η πλάκες έχουν το μειονέκτημα ότι έχουν μεγάλο βάρος και ως εκ τούτου ο σκελετός και η ξυλεία της στέγης πρέπει να έχει μεγάλη αντοχή. Το στρώσιμο των πλακών γίνεται όπως και των κεραμιδιών, δηλαδή από κάτω προς τα πάνω, έτσι ώστε οι ανώτερες πλάκες να καλύπτουν τις κατώτερες. Παλαιότερα, το στρώσιμο γίνονταν χωρίς κορφιάδες στις πλευρές και οι γωνίες των στεγών ήταν καμπύλες. Οι σημερινοί τεχνίτες, που ανακαινίζουν τα παραδοσιακά σπίτια στη Θάσο δεν ακολουθούν την παραδοσιακή αυτή τεχνική αλλά δημιουργούν πλαϊνούς κορφιάδες.

Οι κατασκευαστές των σπιτιών ήταν μετακινούμενα συνεργεία μαστόρων, σινάφια Ηπειρωτών, Αρβανιτάδων, Βούλγαρων κλπ. Τα φτωχότερα σπίτια ωστόσο, κατασκευάζονταν από τους ίδιους τους μελλοντικούς ενοίκους με τη βοήθεια του χωριού. Πολλά σπίτια, έχουν κατασκευαστεί σε διάφορα στάδια. Δηλαδή, στην αρχή, ο ένοικος έκτιζε δύο δωμάτια για να στεγάσει πρόχειρα την οικογένειά του και μετά απο μερικά χρόνια μπορεί να πρόσθετε και άλλα δωμάτια. Για αυτόν το λόγο, στο ίδιο σπίτι, μπορεί να συναντήσει κανείς τοίχους με διαφορετικά υλικά, δηλαδή το μισό οίκημα να είναι κτισμένο με πέτρα και το άλλο μισό με πλιθιά ή χειροποίητα κεραμικά τούβλα, η ακόμη και δωμάτια που διαφέρουν σε ύψος. Ένα στοιχείο που προστέθηκε τα τελευταία χρόνια είναι η εξωτερική τουαλέτα με πρόχειρα υλικά και στέγαση με λαμαρίνες.

Τα περισσότερα χωριά είχαν έντονη κλίση εδάφους και οι κτίστες προσάρμοζαν την κατασκευή στις απαιτήσεις του εδάφους. Έτσι, πολλά σπίτια είναι ισόγεια από τη μία μεριά και διώροφα από την άλλη, δηλαδή διαθέτουν ένα ημιυπόγειο χώρο (το κατώι). Το δάπεδο των κατωγιών δεν επενδύονταν με κάποιο υλικό αλλά παρέμενε φυσικό, με χώμα δηλαδή. Από το ισόγειο φαίνονταν τα ξύλινα δοκάρια του πατώματος και οι ξύλινες τάβλες. Παλαιότερα, ο χώρος αυτός χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά ως αποθήκη και για τη στέγαση ζώων, ενώ σήμερα, τα περισσότερα κατώγια έχουν επισκευαστεί και είναι κατοικήσιμα.

Η αυλή

Όταν υπάρχει ελεύθερος υπαίθριος χώρος, αυτός διαμορφώνεται σε περιφραγμένη αυλή. Η περίφραξη γίνεται συνήθως με λιθοδομή, σε ύψος που υπερβαίνει το ύψος του ανθρώπου. Η είσοδος διαμορφώνεται σε μεγάλη, τοξωτή θύρα με ξύλινη, δίφυλλη πόρτα. Άλλωστε, οι πόρτες της αυλής πρέπει να κατασκευάζονταν μεγάλες για να χωράει το φορτωμένο μουλάρι. Πολλές φορές, μέσα στην αυλή υπάρχει στεγασμένος χώρος, για διάφορες εργασίες, όπως πλύσιμο ρούχων και μαγείρεμα. Στην αυλή επίσης, μπορούσε να κατασκευαστεί και ξυλόφουρνος. Ωστόσο, πάρα πολλές κατοικίες δεν έχουν αυλή λόγω του περιορισμένου χώρου του οικισμού, καθώς τα περισσότερα σπίτια κτίζονταν το ένα πολύ κοντά στο άλλο.

Χώροι επαγγελματικής χρήσης

Η Θάσος ήταν ένα νησί που βασίζονταν στην αγροτική οικονομία και στην εμπορεία πρωτογενών προϊόντων (ξυλείας, μελιού, ελαιολάδου). Η κάθε οικογένεια ήταν κατά ο μεγαλύτερο μέρος της αυτάρκης. Επαγγελματικά κτίρια ήταν οι υδρόμυλοι για την άλεση ελιών και δημητριακών. Ένα σημαντικό επίσης κτίριο είναι ο ταρσανάς (πλοιοστάσιο) στην σκάλα Ποταμιάς. Πρόκειται για ένα πετρόκτιστο κτίριο που λειτουργούσε ως αλιευτικό καταφύγιο (έμπαιναν δηλαδή μέσα βάρκες). Αργότερα το κτίριο λειτούργησε ως χώρος διασκέδασης, ως εστιατόριο και σήμερα ως πολιτιστικό κέντρο.

Όταν αρχίσε η αστικοποίηση του νησιού, στα ισόγεια των κτιρίων άρχισαν να διαμορφώνονταν εμπορικά καταστήματα και καφενεία, ενώ ως βιτρίνες λειτουργούσαν τα παράθυρα των ισογείων.

Τα μετόχια

Τα μετόχια ήταν κτήματα που ανήκαν στα μοναστήρια, κυρίως του Αγίου Όρους. Τα οικήματα, που ήταν κτισμένα στα κτήματα αυτά ήταν μεγάλα με πολυπλοκότερη κάτοψη σε σχέση με τις απλές κατοικίες. Για παράδειγμα, τα κατώγια είχαν πολλά δωμάτια ενώ συχνά υπήρχε και μεσοπάτωμα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα κτίσματα των μετοχιών, χρησιμοποιούνταν για αποθήκευση προϊόντων, ως εργαστήρια, ως μύλοι αλλά και για τη στέγαση των εργαζομένων στα μετόχια.

Οι Βίγλες

Το νησί, στις περισσότερες περιόδους της ιστορίας του, δεχόταν πλήθος επιδρομών, με σημαντικότερες τις επιδρομές των πειρατών. Για την έγκαιρη ειδοποίηση των επιδρομών, είχε οργανωθεί ένα σύστημα πύργων που ονομάζονταν βίγλες.

Από τη βιγλα ο βιγλάρης ειδοποιούσε τους κατοίκους ανάβοντας ένα φανό. Μέχρι σήμερα υπάρχουν τοπωνύμια με το όνομα "βίγλα" και "φανός". Στην παραλία της χρυσής αμμουδιά σε ένα ψηλό σημείο υπάρχει καφετέρια που ονομάζεται "βιγλί". Σήμερα δεν σώζονται ίχνη αυτών των κατασκευών.

Η επίδραση του νεοκλασικισμου στην τοπική αρχιτεκτονική

Στην Θάσο τα πρότυπα του νεοκλασικισμού έφτασαν μετά το β' μισό του 19ου αιώνα. Νεοκλασσικά κτίρια συναντάμε κατά κύριο λόγο στο Λιμένα και στα Λιμενάρια. Το 1902 στα Λιμενάρια, όπου άρχισαν να λειτουργούν μεταλλεία, η περιοχή άρχισε να αναπτύσσεται και ως εκ τούτου να κτίζονται κατοικίες, διώροφες ή τριώροφες με λαξευτή λιθοδομή, και δίρριχτες στέγες με αετοματωειδή διαμόρφωση. Η πρόσοψη ήταν συμμετρική ενώ χρησιμοποιούσαν στοιχεία αρ Νουβώ σε κιγκλιδώματα μπαλκονιών και σε πόρτες.. Στους υπόλοιπους οικισμούς (για παράδειγμα στο Θεολόγο ή στο Σωτήρα) τα νεοκλασσικά στοιχεία ενσωματώνονταν ως απλή διακόσμηση, ίσως και λόγο οικονομικής δυσχέρειας οι κάτοικοι δεν ήταν σε θέση να ανεγειρουν ένα διώροφο κτίσμα με λαξευτή λιθοδομή. Έτσι αρκέστηκαν στην υιοθέτηση ορισμένων μόνο στοιχείων και λεπτομερειών. Για παράδειγμα, εξωτερικά δημιουργούν γλύφες, προεξοχές κυμάτια, ακόμη και παραστάδες, με γύψο και σοβά ενισχυμένο με τρίχες ζώων. Αντί για αετώματα στη στέγη, κατασκευάζουν πάνω από τα παράθυρα μια ξύλινη διακοσμητική απόληξη σε σχήμα αετώματος.

Βιβλιογραφία:

Σημείωση: Ο φοιτητής έστειλε τη συγκεκριμένη εργασία για δημοσίευση στο decobook.gr αλλά δεν επιθυμεί τη δημοσίευση του ονόματός του. Ωστόσο, η συγκεκριμένη εργασία ανήκει στον ίδιο και απαγορεύεται η αναδημοσίευση.

Φοιτητική εργασία του τμήματος αρχιτεκτόνων ΑΠΘ*

Συνοπτική ιστορία του νησιού

Η Θάσος ονομαζόταν "Αιθρία", λόγω του αίθριου ουρανού, "Αερίνα" λόγω του δροσερού καλοκαιριού, "Χρυσή" για το χρυσάφι της και "Ήδωνις" (Όδωνις) από τους Όδωνες Θράκες.

Το φώς του ήλιου για τους θετικούς επιστήμονες, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα φυσικό φαινόμενο με απόλυτα μετρήσιμα χαρακτηριστικά. Για τους βιολόγους οι ακτίνες του ήλιου αποτελούν ένα από τα βασικά συστατικά της ζωής στον πλανήτη. Για τους ψυχολόγους, το φως του ήλιου επηρεάζει τη διάθεσή των ανθρώπων και έχει άμεσες επιπτώσεις στη ψυχική τους υγεία.

Ωστόσο, ο άνθρωπος της σημερινής εποχής ζει πολύ διαφορετικά σε σχέση με τους προγόνους τους και εκτίθεται με διαφορετικό τρόπο στην ηλιακή ενέργεια. Για παράδειγμα, ξυπνάει μερικές ώρες αργότερα από την ανατολή του ήλιου και κοιμάται αρκετές ώρες αργότερα απ΄τη δύση του ήλιου. Λόγω της ηλεκτρικής ενέργειας και του τεχνητού φωτισμού μπορεί να εργάζεται ακόμα και σε σκοτεινούς χώρους ή κατά τις νυχτερινές ώρες.

Το φως του ήλιου θεωρείται από όλους τους ειδικούς ως ένα από τα βασικότερα συστατικά της ζωής τόσο για το ζωικό όσο και για το φυτικό βασίλειο. Ωστόσο, ο ήλιος έχει τρομακτικά μεγάλη ενέργεια που αν άγγιζε "αφιλτράριστος" τη γη, τότε θα κατέστρεφε κάθε ίχνος ζωής. Ευτυχώς, οι ηλιακές ακτίνες πριν φτάσουν στη γη περνούν μέσα από διάφορα φίλτρα, όπως είναι η ατμόσφαιρα και τα σύννεφα. Τα φίλτρα αυτά αμβλύνουν την ισχύ του ήλιου και μετατρέπουν τις ακτίνες από καταστροφική ενέργεια σε πηγή ζωής για όλον τον πλανήτη. Ακόμη και τα δέντρα που προσφέρουν τη σκιά τους, μπορούν να θεωρηθούν ως ένα είδος φίλτρου που προφυλάσσει τα ζωντανά πλάσματα από τον ήλιο.

Η ψυχή του ανθρώπου, τα ζώα και τα φυτά φαίνεται να αναζητούν τον ήλιο και να επηρεάζονται από αυτόν. Εκτός όμως από την επίδραση στην ψυχολογία, ο ήλιος φαίνεται να επηρεάζει την υγεία των ανθρώπων και να έχει ακόμη και απολυμαντικές ιδιότητες. Το 1890, ο Ρόμπερτ Κοχ, ιατρός και θεμελιωτής της μικροβιολογίας και της βακτηριολογίας απέδειξε ότι το φως του ήλιου σκοτώνει τα βακτήρια της φυματίωσης. Οι απόψεις του βρήκαν εφαρμογή στο σχεδιασμό των σανατορίων, που άρισαν να χωροθετούνταν σε ευήλια μέρη και να σχεδιάζονται με μεγάλα παράθυρα, έτσι ώστε οι εσωτερικοί χώροι να είναι ηλιόλουστοι. Ωστόσο, το 1950 και μετά, η ιατρική άρχισε να βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στα αντιβιοτικά και να ξεχνάει τις θετικές επιδράσεις του ηλιακού φωτός. Βέβαια, το 1965, αποδείχτηκε ότι ο ήλιος απάλυνε τα συμπτώματα του ίκτερου στα βρέφη. Ενδέχεται, μάλιστα, ο ίκτερος στα βρέφη να εμφανίζεται ακριβώς λόγω της έλλειψης ηλίου στις μονάδες των νοσοκομείων και στις μαιευτικές κλινικές.

Η ήλιος επιταχύνει την αποβολή των τοξινών, βοηθάει τον οργανισμό να απορροφήσει το ασβέστιο και να παράγει τη βιταμίνη D, ενώ σχετίζεται άμεσα και με τη λειτουργία του ήπατος. Πολλά όργανα του ανθρώπου ρυθμίζονται από ορμόνες και η λειτουργία τους επωφελείται ιδιαίτερα από την έκθεση στον ήλιο, ενώ αντίθετα η έλλειψη ηλίου μπορεί να προκαλέσει ορμονικές διαταραχές και κατάθλιψη. Το φως είναι επίσης σημαντικό για τον κωνοειδή αδένα. Ο κωνοειδής αδένας ή αλλιώς τρίτο μάτι, είναι υπεύθυνος για την παραγωγή μελατονίνης. Είναι γνωστό επίσης ότι πολλά ζώα που βρίσκονται σε κλειστούς χώρους ασθενούν λόγω της έλλειψης ηλίου, ενώ τα πρόβατα δεν μπορούν να ζευγαρώσουν σε κλειστό χώρο. Οι διαταραχές που οφείλονται στην αλλαγή των εποχών (Seasonal affective disorder (SAD)) επηρεάζουν ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων ενώ ένα ποσοστό της κατάθλιψης και των αυτοκτονιών μπορεί να οφείλεται στην έλλειψη ηλίου. Ολόκληρη η ζωή στον πλανήτη, εξαρτάται από τον ήλιο, ακόμη και ένα μέρος της τροφής μας φαίνεται να περιλαμβάνει ήλιο.

Φως που παράγεται από τη φλόγα VS φως που παράγεται από τις λάμπες φθορίου

Οι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται υπέροχα όταν βλέπουν το φως της φωτιάς ή των κεριών. Αντίθετα το φως που παράγεται από τεχνητές πηγές, όπως για παράδειγμα από λάμπες φθορίου, θεωρείται ψυχρό. Το φως από τις λάμπες φθορίου, αναβοσβήνει συνεχώς σε κλάσματα δευτερολέπτου και ενημερώνει το μάτι κατά διαστήματα. Έχει επίσης περιορισμένο φάσμα σε σχέση με το φως της φλόγας. Σε αντίθεση λοιπόν με το κερί, το τεχνητό φως που παράγεται από τις λάμπες φθορίου δεν μπορεί να πυροδοτήσει ζωή.

Φυσικό φως VS τεχνητό φως

Το φυσικό φως μοιάζει με ζωντανό οργανισμό που αλλάζει και πάλλεται ανάλογα με την εποχή και την ώρα της ημέρας. Και όταν λέμε αλλάζει, εννοούμε τα χαρακτηριστικά του όπως η απόχρωση, η κατεύθυνση, η ένταση, το φάσμα, κτλ. Το φως αλλάζει τόσο σε σχέση με το χρόνο όσο και με τον τόπο. Αντίθετα τα χαρακτηριστικά του τεχνητού φωτός δεν αλλάζουν κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τα ζωντανά πλάσματα αλλά και τα επιμέρους στοιχεία όπως οι ιστοί, οι μυς και τα μάτια χρειάζονται τους βιορυθμούς και τις αλλαγές του ζωντανού φωτός, προκειμένου να αναπτυχθούν, στοιχεία που δυστυχώς δεν παρέχει το τεχνητό φως.

Φως και αρχιτεκτονική

Καταρχήν, αν τα κτίρια στα οποία κατοικούμε και εργαζόμαστε αξιοποιούσαν πλήρως το φυσικό φως, τότε τα οφέλη στην υγεία μας αλλά και τα οικονομικά οφέλη θα ήταν ιδιαίτερα σημαντικά. Εκμετάλλευση του φωτός, δε σημαίνει μόνο εκμετάλλευση της άμεσης ηλιακής ακτινοβολίας άλλα και εκμετάλλευση του διάχυτου φωτός (δηλαδή του φωτός, που δημιουργείται από την αντανάκλαση των ηλιακών ακτίνων από τις διάφορες επιφάνειες προς όλες τις κατευθύνσεις).

Ωστόσο, στις σημερινές πόλεις τα περισσότερα διαμερίσματα είναι σκοτεινά, ιδιαίτερα τα διαμερίσματα των κατώτερων ορόφων. Άλλες πάλι φορές, η κατοικία δεν ταιριάζει στον τρόπο ζωής των ιδιοκτητών. Για παράδειγμα, ένα σπίτι μπορεί να είναι ανατολικό, να φωτίζεται δηλαδή το πρωί. αλλά οι ιδιοκτήτες του να εργάζονται πολλές ώρες και να το απολαμβάνουν μόνο κατά τις απογευματινές ώρες.

Το φως που εισέρχεται σε κάθε δωμάτιο διαφέρει ανάλογα με τον προσανατολισμό του δωματίου. Για αυτόν το λόγο, τα δωμάτια που έχουν δύο ή και περισσότερα παράθυρα, είναι ευχάριστα, ευήλια και απολαμβάνουν πλήρως το παιχνίδι των αλλαγών του φωτός. Επίσης, διαθέτουν καλύτερη ποιότητα φωτισμού, χωρίς φαινόμενα θάμβωσης και σκοτεινά σημεία. Τα τρισδιάστατα αντικείμενα σχηματοποιούνται καλύτερα και δημιουργούνται απαλότερες σκιές. Όταν υπάρχουν περισσότερα από ένα ανοίγματα σε ένα δωμάτιο, τότε το φως πάλλεται, όπως άλλωστε πάλλεται και αλλάζει και στον εξωτερικό χώρο, τρέφοντας τα φωτοευαίσθητα όργανά του ανθρώπου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι επιθυμούν να μένουν σε ολόφωτα δωμάτια με πολλά παράθυρα.

Εκτός από την ένταση του φωτός ακόμη και η απόχρωση αλλάζει ανάλογα με τον προσανατολισμό και την ώρα της ημέρας. Τα νότια δωμάτια απολαμβάνουν ζεστό φωτισμό, ενώ αντίθετα στα βορινά δωμάτια το φως είναι σταθερό και ψυχρό. Το φως της ανατολής είναι αναζωογονητικό ενώ της δύσης υπερβολικά φλογερό.

Φυσικά, εκτός από το χρώμα σημαντικό στοιχείο αποτελεί και η γωνία πρόσπτωσης στην επιφάνεια της γης. Στις περιοχές του πλανήτη, που βρίσκονται κοντά στην τροπική ζώνη, ο ήλιος πέφτει σχεδόν κατακόρυφα, δημιουργώντας μικρές και σκληρές σκιές. Αντίθετα, ο ήλιος στις βόρειες περιοχές δημιουργεί μεγαλύτερες αλλά και απαλότερες σκιές. Αυτό σημαίνει ότι ο ήλιος επηρεάζει την ψυχή και του ρυθμούς της κάθε περιοχής και χώρας.

Όλα τα παραπάνω, μπορούν να βρουν άμεση εφαρμογή στην αρχιτεκτονική αλλά και στον τρόπο που χωροθετούμε τις λειτουργίες στον εσωτερικό χώρο. Για παράδειγμα οι χώροι διαμονής, όπως το καθιστικό και η τραπεζαρία χρειάζεται να απολαμβάνουν το ζεστό φως του νότου, για αυτό ενδείκνυται να χωροθετούνται νότια ή νοτιοανατολικά. Οι δευτερεύοντες χώροι, όπως οι αποθήκες, οι διάδρομοι και τα μπάνια συνιστάται να χωροθετούνται βόρεια. Ένα χώρος μελέτης, μπορεί να τοποθετηθεί δίπλα σε ένα φωτεινό παράθυρο, ενώ ο χώρος ύπνου και χαλάρωσης, μπορεί να έχει απαλότερο φως.

Τα νότια ανοίγματα χρειάζονται ένα εξωτερικό σκίαστρο (κινητό ή σταθερό). Το σκίαστρο αυτό επιτρέπει στις ακτίνες του ήλιου να εισέρχονται στον εσωτερικό χώρο κατά τη διάρκεια του χειμώνα (η ήλιος είναι χαμηλά και έτσι οι ακτίνες εισέρχονται στο εσωτερικό), ενώ τις αποτρέπει κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών (οι ακτίνες του ήλιου είναι ψηλά).

Τα δυτικά παράθυρα είναι πιο δύσκολο να σκιαστούν καθώς ο δυτικός ήλιος συμπίπτει με τις θερμότερες ώρες της ημέρας. Αποδεκτές λύσεις είναι τα εξωτερικά σκίαστρα, οι περσίδες, τα στέγαστρα αλλά και οι δεντροφυτεύσεις. Όσον αφορά στα σκίαστρα, αυτά είναι πιο αποδοτικά όταν τοποθετούνται εξωτερικά. Αυτό σημαίνει ότι τα εξωτερικά στέγαστρα, οι εξωτερικές περσίδες και τα παντζούρια είναι πιο αποδοτικά σε σχέση με τις κουρτίνες και τα ρολά.

Μια έξυπνη λύση είναι τα ράφια φωτισμού (light shelves). Τα ράφια αυτά είναι στην ουσία μια οριζόντια επιφάνεια που τοποθετείται στο παράθυρο, πάνω από το επίπεδο του ματιού. Η πάνω πλευρά της επιφάνειες είναι έντονα ανακλαστική και ανακλά το φώς στον εσωτερικό χώρο. Τα στοιχεία αυτά προσφέρουν σκίαση κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού μειώνουν το φαινόμενο της θάμβωσης ενώ αντανακλούν τον ήλιο προς την οροφή του εσωτερικού κατά τους χειμερινούς μήνες.

Τα παράθυρα οροφής, αποτελούν επίσης μια καλή λύση για την είσοδο άπλετου φυσικού φωτός στον εσωτερικό χώρο. Ωστόσο, οι απώλειες θερμότητας είναι περισσότερες από τα κοινά παράθυρα τοίχου, καθώς ο θερμός αέρας έχει την τάση να ανεβαίνει προς τα πάνω.

Θερμομόνωση και φυσικός φωτισμός

Το φυσικό φως είναι απαραίτητο να εισέρχεται στον εσωτερικό χώρο, μέσω μεγάλων παραθύρων. Ωστόσο, όσο μεγαλύτερα είναι τα παράθυρα τόσο δυσκολότερη είναι η μόνωση του κελύφους και ο περιορισμός των θερμικών απωλειών. Για αυτόν το λόγο, θα πρέπει να χρησιμοποιούνται μονωτικά κουφώματα με διπλά ή και τριπλά τζάμια.

Μια ικανοποιητική ισορροπία μεταξύ φυσικού φωτισμού και απωλειών θερμότητας επιτυγχάνεται όταν η επιφάνεια των παραθύρων είναι περίπου το 20% της επιφάνειας του δωματίου (το ποσοστό διαφέρει από περιοχή σε περιοχή). Ωστόσο, με κατάλληλη σκίαση και με τη δυνατότητα φυσικού αερισμού, το ποσοστό αυτό μπορεί να αυξηθεί αρκετά. Σημειώνεται επίσης, ότι όσο πιο ψηλά βρίσκεται ένα παράθυρο, τόσο βαθύτερα στέλνει τις ακτίνες στο εσωτερικό.

Παραδοσιακή αρχιτεκτονική και ηλιακό φως

Η παραδοσιακή ή λαϊκή αρχιτεκτονική είναι προσαρμοσμένη στο περιβάλλον και τον τόπο. Καθώς λοιπόν, το φως του ήλιου αλλάζει από τόπο σε τόπο έτσι και η παραδοσιακή αρχιτεκτονική είναι προσαρμοσμένη στις αλλαγές αυτές. Για παράδειγμα, στα θερμά κλίματα τα κτίρια είναι σχεδόν πάντοτε βαμμένα με φωτεινά χρώματα, συνήθως ψυχρά, ενώ οι εσωτερικοί χώροι είναι εξοπλισμένοι με λιγοστά έπιπλα. Αυτό συμβαίνει γιατί το φως του ήλιου έχει μεγάλη ένταση και έχει θερμό χρώμα και ως εκ τούτου τα φωτεινά και ψυχρά χρώματα εξισορροπούν την ένταση του ήλιου. Αντίθετα στα ψυχρά κλίματα, οι χρωματισμοί είναι ζεστοί, γήινοι και σκούροι, ενώ οι εσωτερικοί χώροι είναι γεμάτοι έπιπλα και χαλιά. Στα θερμά κλίματα το ζητούμενο είναι ο φυσικός φωτισμός του εσωτερικού, χωρίς να προκαλείται υπερθέρμανση. Για αυτόν το λόγο η αρχιτεκτονική των περιοχών αυτών χαρακτηρίζεται από τα μικρά ανοίγματα.

Μερικές συμβουλές:

• Ανοίγετε καθημερινά όλα τα παντζούρια, ακόμα και από τα δωμάτια που δεν χρησιμοποιείτε συχνά, προκειμένου να εισέλθει φυσικό φως στο δωμάτιο. Για παράδειγμα πολλοί άνθρωποι αμελούν να ανοίγουν τα παντζούρια από τα υπνοδωμάτια καθώς θεωρούν απαραίτητο μόνο τον αερισμό των δωματίων. Ωστόσο, ο φυσικό φωτισμός είναι εξίσου σημαντικός με το φυσικό αερισμό.
• Μεταφέρετε το χώρο εργασίας δίπλα σε παράθυρο προκειμένου να εργάζεστε με φυσικό και όχι με τεχνητό φωτισμό. Για παράδειγμα, μεταφέρετε το γραφείο του παιδιού, κάτω από ένα παράθυρο ή κοντά στην μπαλκονόπορτα.
• Αν αυτό είναι δυνατόν, χωροθετήστε τους κύριους χώρους, δηλαδή του χώρους όπου ζείτε τις περισσότερες ώρες στο νότο και του βοηθητικούς χώρους, όπως τα μπάνια και τις αποθήκες στο βορρά.
• Αν έχετε δυτικά παράθυρα, φροντίστε σχολαστικά την σκίαση των παραθύρων αυτών. Η σκίαση πρέπει να είναι εξωτερική (πχ. τέντες, φυτεύσεις, στέγαστρα κλπ).
• Αν έχετε νότια ανοίγματα, μπορείτε να τοποθετήσετε ένα κινητό στέγαστρο ή μια τέντα. Με αυτόν τον τρόπο, το χειμώνα θα επιτρέπεται στις ακτίνες να εισέρχονται στον εσωτερικό χώρο ενώ το καλοκαίρι θα τις αποτρέπεται.
• Αν έχετε ανοίγματα στο βορρά, τότε αυτά δε χρειάζονται σκίαση.

Βασική πηγή πληροφοριών: Spirit & Place - Healing our environment- Healing environment, Christopher Day, Architectural press, Elsevier 2002.