Το εικαστικό ταξίδι του Βολιώτη δημιουργού

Γράφει η Χρύσα Ξουβερούδη - Ιστορικός Τέχνης

Του Αιγαίου

Ο έρωτας
Το αρχιπέλαγος
Κι η πρώρα των αφρών του
Κι οι γλάροι των ονείρων του
Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει
Ένα τραγούδι

Ο έρωτας
Το τραγούδι του
Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού του
Κι η ηχώ της νοσταλγίας του

Στον πιο βρεμένο βράχο της η αρραβωνιαστικιά προσμένει
Ένα καράβι

Ο έρωτας
Το καράβι του
Κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του
Κι ο φλόκος της ελπίδας του
Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει

Τον ερχομό...

Το μόνον της ζωής του ταξίδιον

Τον Θανάση Μαυραντζά τον γνωρίσαμε μέσα από τη συμμετοχή του στον πρώτο εικαστικό διαγωνισμό Feedhope, με το έργο «το κλειδί της ψυχής», το οποίο συγκίνησε ιδιαίτερα. Θελήσαμε, λοιπόν, να φωτίσουμε τη δημιουργία του συγκεκριμένου εικαστικού, που περνά με ευκολία από τη φωτογραφία στη ζωγραφική κι από εκεί στη γλυπτική και την εγκατάσταση. Διακρίνεται η ανησυχία του δημιουργού που δεν επαναπαύεται σε συγκεκριμένα μέσα και τεχνικές αλλά αντλεί εικαστικά ερεθίσματα από τη φύση και ιχνηλατώντας το ελληνικό τοπίο, αξιοποιεί την υλική και πνευματική του παρακαταθήκη.

Η καταγωγή από το Βόλο εξηγεί την ιδιαίτερη σχέση του με τη θάλασσα αλλά και το καράβι, σύντροφο και εγγυητή του ταξιδιού. Η θάλασσα αναπαύει με το απέραντο γαλάζιο αλλά και ξεσηκώνει νου και ψυχή για ταξίδι και περιπέτεια. Αιώνιος καμβάς για τα ελληνικά νησιά και τα πλοία αλλά και για τους ανθρώπους, εμπόρους, ναυτικούς, ταξιδιώτες, ονειροπόλους. Καθρέφτης του γαλάζιου ουρανού, προσυπογράφει το ελληνικό τοπίο και στοιχειώνει την εικαστική δημιουργία.

Ο Μαυραντζάς συντηρεί την έλξη προς τη θάλασσα κι εκείνη δε μένει στο ρόλο της τροφού αλλά εμπνέει ως μούσα και στηρίζει ως μαικήνας. Γιατί ο δημιουργός περιμένει πολλά από αυτή για να καταφέρει να δώσει ώθηση στην πρωτοτυπία. Και δεν τον απογοητεύει, καθώς συλλέγει κομμάτια από ξύλα, σπαράγματα της φύσης και της ανθρώπινης πρακτικής και του τα προσφέρει απλόχερα. Ξύλα σμιλεμένα στην αλμύρα της, δίχτυα ξεκομμένα από την αποστολή τους, ανανεώνουν τη σχέση τους μαζί της, μέσα από τη φαντασία, το μεράκι και την ικανότητα του δημιουργού. Γίνονται ξανά καράβια για να αρμενίσει η σκέψη και να αράξει το συναίσθημα.

Σε άλλες επιφάνειες αναδύεται το ζωγραφικό ταλέντο και προβάλλουν εικόνες του βυθού ή του ουρανού, με τους πρωταγωνιστές ως παραστάτες του καραβιού στο ταξίδι. Στην πορεία, ένας φάρος υψώνεται για να φωτίσει την ελπίδα και ίσως να παρασύρει σε συνειρμούς για τους σκοτεινούς χρόνους που διανύουμε και την ανάγκη να απευθυνθούμε στην τέχνη για να ξαποστάσουμε και να συνεχίσουμε να δημιουργούμε, με διακαή αναφορά στον τόπο.

Ο κόσμος της τέχνης υποδέχτηκε το έργο του Μαυραντζά με ειλικρινή ικανοποίηση και το ανέδειξε, βραβεύοντάς το. Παράλληλα, ο απλός θεατής το υποδέχτηκε με ενθουσιασμό και ελπίδα, ατενίζοντας το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία και επενδύοντας σε ένα «ταξίδι» στην Ελλάδα της έμπνευσης και της δημιουργίας.

Και το ταξίδι συνεχίζεται…