Πρόκειται για ένα όρο, με τον οποίο χαρακτηρίζονται εκείνοι οι δημιουργοί, οι οποίοι αφενός σχεδιάσουν έπιπλα και αφετέρου τα κατασκευάζουν. Είναι δηλαδή ταυτόχρονα σχεδιαστές και κατασκευαστές (χειροτέχνες).
Ο όρος αυτός σχετίζεται κυρίως με την ιδεολογία και το κίνημα του Arts and Crafts (τέχνη και χειροτεχνεία) καθώς και με την άποψη ότι η κατασκευή επίπλων αποτελεί μια χειροτεχνική δημιουργία. Συνεπώς, οι δημιουργοί που ονομάζονται designer-makers, δεν είναι απλοί χειροτέχνες ή αντιγραφείς έτοιμων σχεδίων, αλλά σχεδιάζουν και δημιουργούν τα δικά τους έπιπλα.
Ο όρος συνήθως αναφέρεται στην εποχή μεταξύ 1970 και 1980, όπου το ενδιαφέρον για την χειροτεχνία είχε αρχίσει να αναβιώνει στην Βρετανία και την Αμερική.
Η δουλειά του Erik Griffioen είναι μια πρόκληση που ακροβατεί ανάμεσα στην γλυπτική και το βιομηχανικό σχεδιασμό.
Ο Erik Griffionen φαίνεται να έχει πραγματική εμμονή με τη μορφή του καθίσματος, χωρίς όμως να παγιδεύτεται σε μια στείρα διερεύνηση της εξωτερικής μορφής. Αντίθετα, ο σχεδιαστής, ασχολείται με τη σχέση της μορφής και της λειτουργικότητας, θέτοντας μονίμως το εξής ερώτημα: Μπορούν αυτές οι καρέκλες που μοιάζουν "άβολες" και "απρόσιτες" να μετατραπούν σε λειτουργικά και άνετα καθίσματα;