Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: ιστορια design

γράφει η Χρύσα Ξουβερούδη - Ιστορικός Τέχνης

Όλοι εσείς που κουραστήκατε από τη σύγχρονη μαξιμαλιστική διακόσμηση, γυρίστε τα ρολόγια σας έναν αιώνα πίσω και ταξιδέψτε στην Αγγλία και τη Γερμανία!!! Πιο συγκεκριμένα, στον 19ο αιώνα θα πρέπει να αναζητήσει κανείς την αφορμή για τον πολιτιστικό γάμο ανάμεσα στις εφαρμοσμένες και τις καλές τέχνες. Στην Αγγλία με τις ευλογίες του J. Ruskin, ο W. Morris μέσα από το κίνημα Arts and Crafts, σφραγίζει με την εικαστική του πράξη την περιπέτεια στον κόσμο της υψηλής καλλιτεχνικής έκφρασης και της χειροτεχνίας.

Οι στιλιστικές διαδρομές του κινήματος Arts and Crafts αναβιώνουν και σήμερα ενώ οι αρχές έδωσαν ώθηση στις φιλοδοξίες άλλων κινημάτων και σχολών, όπως το Bauhaus. Αν λοιπόν στην Αγγλία η ομάδα των Προραφαηλιτών, ο θεωρητικός απολογητής του J. Ruskin και ο πολυτάλαντος κύριος W. Morris, γοητεύτηκαν τόσο πολύ από την εικαστική έκφραση των μεσαιωνικών συντεχνιών, μπορούμε να φανταστούμε πόσο πιο έντονη ήταν η σχέση αυτή, για τη γερμανική παράδοση.

Ταπετσαρία "Artichoke", John Henry Dearle - http://www.flickr.com/photos/88551713@N00/498148894/

Βασισμένη στη λογική των Bauhutten και με βασικό στόχο το Bauen, δηλαδή την οικοδόμηση- δημιουργία η Σχολή του Bauhaus ιδρύθηκε στη Βαϊμάρη από τον W. Gropius ενώ την πορεία της ως το 1933 θα τη συνοδεύσουν πόλεις- σταθμοί, το Ντεσσάου και το Βερολίνο και κορυφαίοι αρχιτέκτονες, ο H. Meyer και ο Mies van der Rohe που θα αναλαμβάνουν διαδοχικά την ηγεσία της.

Το κτίριο Bauhaus - http://en.wikipedia.org/wiki/File:Bauhaus.JPG

Με τη διακήρυξη ότι ‘’Δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις εφαρμοσμένες τέχνες, τη γλυπτική και τη ζωγραφική, είναι όλα τμήματα του οικοδομείν’’ από το μανιφέστο του Gropius, ενισχύεται η διάθεση για μια ολιστική σύλληψη του κτιρίου. Στον Καθεδρικό ναό της τέχνης που οραματιζόταν ο W. Gropius και στην ενσάρκωση του στο κτίριο του Ντεσσάου όλα τα αντικείμενα υμνούν την ελευθερία της προσωπικής έκφρασης, η οποία αντιδρώντας στη συμμετρία, θεοποιεί τα βιομηχανικά υλικά και ‘’χτίζει για να διαμορφώσει τρόπους ζωής ’.

Η λειτουργικότητα και η αυστηρή καθαρότητα για τον καθορισμό των λειτουργιών είχε εκφραστεί λίγο καιρό πριν (1923) και στο πειραματικό σπίτι της οδού Horn από τους G. Muche και A. Meyer. Το τετράγωνο είναι αυστηρό, καθαρό σχήμα ντυμένο στα λευκά καθορίζει το συνολικό χώρο του σπιτιού αλλά και τους επιμέρους χώρους, τα δωμάτια. Τίποτε δε φλυαρεί, όλα σχεδιάζονται με στόχο τη φωτεινή, λιτή σε λευκό χρώμα, από λακαρισμένο ξύλο με στρογγυλά πόμολα, που διευκολύνουν τη λαβή και θα αποτελέσουν στιλιστικό πρότυπο για τις κουζίνες σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανόμενης και της Ελλάδας.

Το σπίτι της οδού Horn από τους G. Muche και A. Meyer - https://en.wikipedia.org/wiki/File:Weimar_Ilmpark_Haus_am_Horn.jpg

Ο σχεδιασμός των επίπλων οφείλεται στον χαρισματικό φοιτητή M. Breuer, ο οποίος θα γίνει στη συνέχεια καθηγητής στη Σχολή του Bauhaus και θα αφήσει το αισθητικό του στίγμα ανεξίτηλο στον 20ο αιώνα. Στη σχολή οι μεταλλικοί σωλήνες θα γίνουν βασικό στοιχείο διακόσμησης από τα κάγκελα μέχρι τα έπιπλα, το ατσάλι θα πυροδοτήσει τη βιομηχανική αισθητική του χώρου. Ο M. Breuer αντλώντας την έμπνευση του από το τιμόνι του ποδηλάτου, λυγίζει τους σωλήνες και πλαισιώνοντας τους με ύφασμα, δημιουργεί τις περίφημες καρέκλες του. Η πολυθρόνα Wassily εξακολουθεί μέχρι σήμερα να κρατά ζωντανό το στιλ και να τιμά με τις καθαρές γραμμές της σε μέταλλο και μαύρο δέρμα, τον κορυφαίο εξπρεσιονιστή ζωγράφο και καθηγητή του Bauhaus, Wassily Kandisky.

bauhaus έπιπλα, Marcel Breuer - http://www.flickr.com/photos/kaiseidler/3925088681/

Ξεφυλλίζοντας το άλμπουμ της σχολής του Bauhaus, ανακαλύπτουμε το εργαστήριο της υφαντουργίας που συνδέθηκε με τη γυναικεία δημιουργικότητα. Υφάντριες σα μεσαιωνικοί άγγελοι αναδεικνύονται μπροστά στους αργαλειούς, χαϊδεύοντας το στημόνι σα να ήταν χορδή άρπας και συνθέτοντας ‘’το αλφάβητο των μορφών ’’, ένα σύνολο από απειθάρχητα γεωμετρικά σχήματα, που δημιούργησε ο Muche. Εκτός από χρωματικές αντιθέσεις ο γεωμετρικός χαρακτήρας των χαλιών και γενικότερα των υφαντών υποστηρίζεται κι από την εναλλαγή των υλικών, π.χ μαλλί, ένα ματ, αδρό υλικό σε αρμονική συνύπαρξη με το γυαλιστερό, δελεαστικό στην αφή, μετάξι

ρολόι bauhaus, bauhaus design - http://www.flickr.com/photos/96256161@N00/3844568744

Οι φωτογραφίες της Lucy Moholy συζύγου του Moholy-Nagy, σημαντικού καθηγητή της σχολής και ιδρυτή του Bauhaus του Σικάγο, αποκαλύπτουν το δυναμικό σχεδιασμό των καθημερινών αντικειμένων. Το τσάι δεν προσφέρεται σε πορσελάνινο σερβίτσιο, αλλά σε τσαγιέρα από νικέλιο με μικρότερο λαιμό και διαφορετικά τοποθετημένα το στόμιο και τη λαβή προσυπογράφοντας την ασυμμετρία και τη δυναμική του υλικού, από τα χέρια της Marianne Brandt. Η εμμονή στη χρήση των βιομηχανικών υλικών, όπως το μέταλλο και το γυαλί, θα χαρακτηρίσει και την ομάδα των φωτιστικών όχι μόνο από την Brandt που υπήρξε κορυφαία σχεδιάστρια φωτιστικών, αλλά κι από άλλους.

Στο γυάλινο πορτατίφ των Γιούκερ και Βάνγκεφελντ συναντούμε καθαρές φόρμες που με τιμιότητα αποκαλύπτουν τη λειτουργία τους, καθώς από το γυαλί του ορθοστάτη βλέπουμε το καλώδιο. Ενώ η πρώτη αντίδραση ήταν ειρωνική για τους δημιουργούς σήμερα το βραβευμένο φωτιστικό, τους δικαιώνει κι αποτελεί αγαπημένο αντικείμενο διακόσμησης.

Ο Gropius ήθελε να παρασύρει τον κόσμο σε ένα ‘κατασκευαστικό παιχνίδι με τεράστιους κύβους’ και να δημιουργήσει οικιστικές κυψέλες. από το εξωτερικό στο εσωτερικό. Στη λογική των κύβων στηρίζεται και η ντουλάπα με ρόδες για εργένηδες που δημιούργησε ο Joseph Pohl, ένα έπιπλο άρτιο αισθητικά που κινείται με ευελιξία μεταμορφώνοντας το χώρο. Εκτός από τον κύβο αγαπημένα γεωμετρικά στοιχεία που επαναλαμβανόταν σε διάφορα αντικείμενα, είναι η σφαίρα, η πυραμίδα κ.α. Στους τοίχους εκτός από το λευκό χρώμα ενεργό ρόλο παίζουν οι ταπετσαρίες που μέσα από δυο λεπτές αποχρώσεις του ίδιου τόνου ισορροπούν σε ένα αυστηρό παιχνίδι γεωμετρίας. Δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι ο χώρος μεγαλώνει έγιναν ιδιαίτερα αγαπητές κι εξακολουθούν να βρίσκονται στην παραγωγή μέχρι σήμερα.

bauhaus design - http://commons.wikimedia.org/wiki/File:GlassCandleStick.jpg

Αν αγαπάτε λοιπόν την αφαίρεση και το ελεμενταριστικό στιλ στη διακόσμηση, το Bauhaus γεννήθηκε για να σας ικανοποιήσει. Με πινελιές δυναμικού βιομηχανικού σχεδιασμού από τους κορυφαίους δημιουργούς της σχολής που θα αναδείξουν τη στιλιστική δυναμική του χώρου μέσα από ένα αλφάβητο γεωμετρικών μορφών, θα έχετε ένα χώρο λιτό κι αυστηρό αλλά ευχάριστα λειτουργικό. Ο συνεχής πειραματισμός με τα υλικά, τα χρώματα και τα σχέδια για τα ‘υφάσματα στο χώρο’, κουρτίνες, χαλιά, ταπετσαρίες, θα προσδώσει ενδιαφέρον στον προσωπικό σας χώρο με τη φροντίδα του ‘οικοδομείν’. Ο χώρος ορίζεται μέσα από τη γεωμετρία, ο χρόνος ορίζεται μέσα από λειτουργία και ο ελεύθερος ορισμός αυτών των στοιχείων, η ελεγχόμενη έκρηξη μπορεί να γίνει από εσάς με τη συμβολή των κορυφαίων σχεδιαστών του Bauhaus.

Gropius House - http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Gropius_house_DRESSING_ROOM,_SECOND_FLOOR,_HABS_MASS,9-LIN,16-38.jpg

Γράφει η Dolores Zurita - BA (Hons) in Hispanic studies

Ο πολιτισμός του Μεξικού είναι το αποτέλεσμα της ζύμωσης και της αλληλεπίδρασης διαφόρων πολιτισμών, όπως του πολιτισμού των Αζτέκων, των Μάγια, της αποικιοκρατίας των Ισπανών και των Γάλλων καθώς και της λαϊκής τέχνης του 1920-1930. Το μεξικάνικο ύφος/στυλ στην αρχιτεκτονική και τη διακόσμηση εκφράζει απόλυτα τον τρόπο ζωής των Μεξικανών, το σύνθετο πολιτισμό τους, τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά του τόπου τους και το θερμό κλίμα.

Το πιο χαρακτηριστικό στοιχειό του μεξικάνικου ύφους είναι η χρωματική παλέτα. Τα κυρίαρχα χρώματα είναι θερμά και έντονα όπως το μπλε λουλακί, το μπλε του κοβαλτίου, το έντονο πορτοκαλί, το δασώδες πράσινο, το κόκκινο της σκουριάς. Οι μεγάλες επιφάνειες χρωματίζονται με γήινες αποχρώσεις στους τόνους της ώχρας, του καφέ και του πηλού. Η έντονη και ευδιάκριτη αντίθεση στα χρώματα είναι το μυστικό της μεξικάνικης παλέτας. Μπροστά από τις μεγάλες επιφάνειες ξεπροβάλλουν λαμπερά χρώματα όπως το φωτεινό κίτρινο, το φλογερό κόκκινο, οι πορφυρές αποχρώσεις της δύσης και του ηλίου. Αν θέλετε να κατανοήσετε την τολμηρή χρήση των χρωμάτων στην μεξικάνικη κουλτούρα, δεν έχετε παρά να μελετήσετε τους πίνακες της μεξικανής ζωγράφου Frida Kahlo ή τα χρώματα των μεξικανικών υφασμάτων, κεραμικών, κλπ.

Τα έπιπλα κατασκευάζονται από μασίφ ξύλο. Τα διακοσμητικά αντικείμενα κατασκευάζονται από γυαλί, ξύλο, πηλό, σφυρήλατο σίδερο και κασσίτερο. Γενικά, οι πρώτες ύλες είναι φυσικές και τα περισσότερα προϊόντα κατεργάζονται απο το ανθρώπινο χέρι, όπως τα βαμβακερά και μάλλινα υφάσματα. Πολύ γνωστά διακοσμητικά αντικείμενα είναι οι μεγάλοι σιδερένιοι πολυέλαιοι και οι σιδερένιες απλίκες. Στις θερμές περιοχές του Μεξικού ο εξωτερικός χώρος αναμιγνύεται με τον εσωτερικό, με τη δημιουργία εσωτερικών αιθρίων, μεγάλων βεραντών, εσωτερικών κήπων κλπ.

Photo by Greg Logsdon - Search southwestern entryway design ideas

Η ζωγραφική διακόσμηση Talavera.

Talavera ονομάζεται η ζωγραφική διακόσμηση των κεραμικών αντικειμένων, με χαρακτηριστικά μοτίβα και σχέδια. Οι αυθεντικές δημιουργίες Talavera προέρχονται αποκλειστικά από την πόλη Puebla καθώς και από τις γειτονικές περιοχές Atlixco, Cholula και Texali. Στις περιοχές αυτές, η παραδοσιακή τεχνική Talavera εξασκείται συνεχώς από τον 16ο και μετά. Επιπλέον η ποιότητα του χρώματος και του πηλού με το οποίο κατασκευάζονται και βάφονται τα κεραμικά είναι μοναδική στον κόσμο. Σήμερα πολλά διακοσμητικά χειροποίητα αντικείμενα Talavera, όπως μεγάλα βάζα, πιάτα φαγητού, πλακάκια, είναι αληθινά έργα τέχνης και πωλούνται σε αρκετά υψηλές τιμές.

Photo by New Leaf Interiors - More eclectic bathroom photos

Η τεχνική βασίζεται πάνω στην τεχνική Majolica που έφεραν στο Μεξικό οι Ισπανοί κατακτητές. Η παραγωγή αναπτύχθηκε στην περιοχή Puebla, εξαιτίας αφενός της διαθεσιμότητας μεγάλης ποσότητας και καλής ποιότητας πηλού και αφετέρου εξαιτίας της κατασκευής νέων κτιρίων εκκλησιών και μοναστηριών που χρησιμοποιούσαν κεραμικά πλακάκια. Η βιοτεχνία πλακιδίων, έφτασε στο αποκορύφωμα της παραγωγής της, στα μέσα του 17ου αιώνα, οδηγώντας την περιοχή σε μεγάλη ακμή και κάνοντας τους ειδικούς να ονομάζουν την περίοδο 1650-1750 ως το χρυσό αιώνα της κεραμικής Talavera. Η παραδοσιακή αυτή τέχνη ονομάζεται Talavera Poblana.

Photo by Clay Imports - Search Mediterranean home design design ideas

Τα υφαντά Zapotec

Τα υφαντά Zapotec κατασκευάζονται στην περιοχή Oaxaca και είναι γνωστά σε όλο τον κόσμο. Καταπληκτικά χειροποίητα δείγματα κατασκευάζονται στο χωριό Teotitlan de Valle. Τα νήματα υφαίνονται στον αργαλειό, είναι από μαλλί και βάφονται με φυσικές χρωστικές ουσίες. Τα σχέδια είναι κυρίως γεωμετρικά.

http://www.flickr.com/photos/paulbarter/188564298/sizes/z/in/photostream/

Η ζωγραφική με κλωστές

Η φυλή ινδιάνων Huichol κατοικεί στην περιοχή της Sierra Madre και δημιουργεί μοναδικά καλλιτεχνήματα με χρωματιστές κλωστές. Για να δημιουργηθεί ένα έργο με κλωστές επιλέγεται ένα κομμάτι ξύλου και πάνω σε αυτό αλείφεται κερί, που λιώνει από τον ήλιο και τη ζέστη. Στη συνέχεια τοποθετούνται και πιέζονται χρωματιστές κλωστές πάνω στο κερί δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο μοναδικά σχέδια και χρώματα. Η θεματολογία προέρχεται από τη Σαμανική θρησκεία.

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/3b/Huichol-Fadenbild.jpg

Αλλες ενδιαφέρουσες τέχνες που αναπτύχθηκαν στην ευρύτερη περιοχή του Μεξικού είναι η κατασκευή κεραμικής μάσκας στο Guerrero, η χαρτοκοπτική (Papel Picado), η μαύρη κεραμικη στο χωριό San Bartolo de Coyotepec.

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Vase3DRSBC.JPG

Το πιο χαρακτηριστικό κάθισμα των καφέ-μπιστρό, για περισσότερο απο ένα αιώνα, αποτελεί σίγουρα η καρέκλα Thonet No 14.

Το έπιπλο αυτό σχεδιάστηκε το 1854 από τον επιπλοποιό Michael Thonet και είναι το έπιπλο μαζικής παραγωγής με τις περισσότερες πωλήσεις στον κόσμο. Η επιτυχία του συγκεκριμένου επίπλου οφείλεται τόσο στη κομψότητα του όσο και στην χαμηλή του τιμή. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν πρωτοξεκίνησε να κατασκευάζεται κόστιζε λιγότερο από ένα μπουκάλι κρασί.

Αποτελούνταν από συναρμολογούμενα τμήματα γεγονός που επέτρεψε να συσκευάζεται πανεύκολα και να αποστέλλεται σε πολύ μακρινά σημεία του κόσμου. Για την εποχή εκείνη, η συγκεκριμένη ιδέα της συσκευασίας και της συναρμολόγησης στον τόπο πώλησης, ήταν αρκετά πρωτοποριακή. Σήμερα βέβαια, η πρακτική αυτή είναι αρκετά συνηθισμένη όπως για παράδειγμα στα έπιπλα ΙΚΕΑ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η παραγωγή της δεν ήταν ούτε εύκολη ούτε αυτονόητη καθώς δεν υπήρχε η απαραίτητη τεχνογνωσία στο λυγισμό του ξύλου. Έτσι, ο Thonet πειραματίστηκε για πολλά χρόνια πάνω στις δυνατότητες καμπύλωσης του ξύλου, προκειμένου να καταφέρει να την κατασκευάσει. Η καρέκλα Thonet 14, κέρδισε πολλά βραβεία σχεδιασμού αλλά και το θαυμασμό των πιο σημαντικών αρχιτεκτόνων όπως του Le Corbusier. Άλλωστε, μετά από 150 χρόνια συνεχούς παραγωγής συνεχίζει να θεωρείται ως μια από τις πιο κομψές και οικονομικές καρέκλες.

Είναι γνωστή με το όνομα Καρέκλα Μπιστρό (Bistro Chair) ενώ η σημερινή ονομασία της είναι καρέκλα Thonet 214.

Το εργαστήριο επίπλων του Thonet, παρήγαγε και άλλα παρόμοια καθίσματα όπως την καρέκλα NO.18, γνωστή και ως Vienna chair.

armchairs and accent chairs

Τα καθίσματα του εργαστηρίου Thonet συνεχίζουν να παράγονται ακόμα και σήμερα. Μερικοί δημιουργοί μάλιστα, προτείνουν αρκετά πιο σύγχρονες και νεανικές εκδοχές των επίπλων αυτών.

eclectic dining room chairs

Ο Deganello Paolo, σχεδίασε κυρίως έπιπλα για τις εταιρείες Cassina, Driade και Zanotta και αποτέλεσε έναν από τους κυριότερους εκπρόσωπους του ριζοσπαστικού σχεδιασμού της Ιταλίας (Radical Design).

Γεννήθηκε στην πόλη Este της Ιταλίας το 1940.Το 1966 αποφοίτησε από την αρχιτεκτονική σχολή της Φλωρεντίας και αμέσως μετά την αποφοίτησή του δημιούργησε το γραφείο Archizoom, μαζί με τους Andrea Branzi, Gilberto Corretti και Massimo Morozzi. Στην ομάδα, αργότερα προσχώρησαν οι Dario και Lucia Bartolini.

Το studio Archizoom διαλύθηκε το 1972.

Γνωστό έργο του, είναι το κάθισμα Torso που παράγεται από την εταιρεία Cassina (1982). πηγή εικόνας: https://www.paolodeganello.it/poltrona-torso

Πρόκειται για ένα όρο, με τον οποίο χαρακτηρίζονται εκείνοι οι δημιουργοί, οι οποίοι αφενός σχεδιάσουν έπιπλα και αφετέρου τα κατασκευάζουν. Είναι δηλαδή ταυτόχρονα σχεδιαστές και κατασκευαστές (χειροτέχνες).

Ο όρος αυτός σχετίζεται κυρίως με την ιδεολογία και το κίνημα του Arts and Crafts (τέχνη και χειροτεχνεία) καθώς και με την άποψη ότι η κατασκευή επίπλων αποτελεί μια χειροτεχνική δημιουργία. Συνεπώς, οι δημιουργοί που ονομάζονται designer-makers, δεν είναι απλοί χειροτέχνες ή αντιγραφείς έτοιμων σχεδίων, αλλά σχεδιάζουν και δημιουργούν τα δικά τους έπιπλα.

Ο όρος συνήθως αναφέρεται στην εποχή μεταξύ 1970 και 1980, όπου το ενδιαφέρον για την χειροτεχνία είχε αρχίσει να αναβιώνει στην Βρετανία και την Αμερική.

Τι μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως 'κλασσικό' και πότε μπορούμε να χρησιμοποιούμε τον όρο αυτό;

Ως ‘κλασσικό’, μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ένα προϊόν, όπως ένα έπιπλο, μια εικόνα, ένα σχέδιο, μια φωτογραφία, μια κινηματογραφική ταινία, ένα λογοτέχνημα, ένα ρούχο, κλπ, το οποίο αντιπροσωπεύει ότι το ‘ποιοτικότερο’ είχε και έχει να επιδείξει η εποχή κατά την οποία επινοήθηκε και υλοποιήθηκε.

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του ταξίδεψε εκτενώς στην Ευρώπη. Το 1923 δημιούργησε το πρώτο του γραφείου και το 1925 παντρεύτηκε την αρχιτέκτονα Aino Marsio. Η σύζυγος του ήταν και η βασικότερη συνεργάτης του, ειδικά σε θέματα διαχείρισης της εταιρείας ARTEK η οποία και κατασκεύαζε τα έπιπλα του από το 1935. Πριν από την εταιρεία ARTEK, η εταιρεία Otto Korhonen αναλάμβανε την κατασκευή των επίπλων του.

Η πρώτη του σύζυγος του απεβίωσε το 1949 και ξαναπαντρευτηκε το 1952 την αρχιτέκτονα Elissa Makiniemi

Το 1927 μετέφερε το μελετητικό του γραφείο στο Turku; Η κατοικία που σχεδίασε για τον ίδιο αποτελεί ένα από τα πρώτα και χαρακτηριστικότερα δείγματα του Μοντερνισμού στην Σκανδιναβία.

Από το 1929 άρχισε να γνωρίζεται με σημαντικούς καλλιτέχνες όπως ο Lazlo Moholy-Nagy, ο George Braque και άλλοι. Συμμετείχε επίσης και στο διεθνές συνέδριο Μοντέρνας αρχιτεκτονικής (INTERNATIONAUX D'ARCHITECTURE MODERNE).

Το υλικό Plywood του κίνησε το ενδιαφέρον ως ένα ευέλικτο και φτηνό υλικό για κατασκευή καθισμάτων και για αυτό το χρησιμοποίησε εκτενώς.

Το 1933 μετακόμισε στο Ελσίνκι όπου εφηύρε μια μέθοδο καμπύλωσης του κοντραπλακε προκειμένου να κατασκευάζει σκαμπό. Ιδιαίτερα γνωστό έργο, που αντιπροσωπεύει αυτή τη μέθοδο είναι το Stacking Stool.

To 1937 σχεδίασε τα καμπυλόγραμμα ανθοδοχεία για το εστιατόριο Savoy στο Turku. Τα ανθοδοχεία αυτά κατασκευάστηκαν από την εταιρεία υάλου LIttala και εκτέθηκαν στη διεθνή έκθεση της Νέας Υόρκης, 1939. Για την ίδια έκθεση ο Alvar Aalto σχεδίασε το περίπτερο της Φινλανδικής συμμετοχής.

Δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στη σχολή αρχιτεκτονικής της Μασαχουσέτης. Massachusetts Institute of Technology (1946-47).

Η αρχιτεκτονική του χαρακτηρίζεται από ευαισθησία στο περιβάλλον και τον τοπίο. Τα κτίριά του, όως το δημαρχείο της πόλης Saynatsalo (1949-52) σέβονται τον περιβάλλοντα χώρο χωρίς να χάνουν την επιβλητικότητα τους.

Χαρακτηριστική είναι η φράση του "Ο Θεός δημιούργησε το χαρτί με σκοπό τη δημιουργία αρχιτεκτονικών σχεδίων πάνω σε αυτό. Οτιδήποτε άλλο είναι κατάχρηση του χαρτιού", Alvar Aalto, Sketches, 1978, 104

modern armchairs and accent chairs

modern vases