Σχετικά Άρθρα

• Ξυλινα κουφώματα που δεν χρησιμοποιούν τροπική ξυλεία

  Σήμερα, στα κτίρια της Ελλάδας, στα υφιστάμενα, στα νεοαναγειρόμενα αλλά και στις ριζικές ανακαινίσεις, εφαρμόζεται ο νέος κανονισμός ενεργειακής απόδοσης κτιρίων (Κ.Ε.ν.Α.Κ) ο οποίος έχει σκοπό να βελτιώσει την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων. Ο συγκεκριμένος κανονισμός έχει επηρεάσει σημαντικά την επιλογή των δομικών υλικών, τα οποία θα πρέπει να φέρουν τη σήμανση CE. Η συγκεκριμένη σήμανση αποτελεί μια περιγραφή των τεχνικών χαρακτηριστικών του δομικού υλικού.

  

  Photo by - Discover beach style living room design inspiration

  Για τα κουφώματα, τα τεχνικά χαρακτηριστικά που θα πρέπει να αναγράφονται είναι τα εξής:

  • Η αντοχή στην πίεση του αέρα.
  • Η στεγανότητα στην υγρασία.
  • Η στεγανότητα στον αέρα.
  • Η ακουστική επίδοση.
  • Η θερμομόνωση.
  • Η βαφή των κουφωμάτων.
• Τύποι παραθύρων ανάλογα με τον τρόπο που ανοίγουν

  Τα παράθυρα, και γενικά τα κουφώματα, κατηγοριοποιούνται με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα ανάλογα με το υλικό κατασκευής ταξινομούνται σε ξύλινα κουφώματα, αλουμινένια, σιδερένια, από pvc, κλπ. Ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους κατηγοριοποιούνται σε θερμομονωτικά, ηχομονωτικά κλπ. Όσον αφορά στον τρόπο ανοίγματος, δηλαδή στον τρόπο λειτουργίας, τα παράθυρα ταξινομούνται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Στα ανοιγόμενα και στα συρόμενα.

  Τα Ανοιγόμενα κουφώματα:

  Τα ανοιγόμενα κουφώματα παραθύρων προσφέρουν πολύ καλή μόνωση και ασφάλεια. Δέχονται τζάμι, παντζούρι ή ρολό. Το πλεονέκτημά τους είναι ότι μπορούν να ανοίξουν πλήρως. Το μειονέκτημά τους είναι ότι χρειάζονται αρκετά μεγάλη επιφάνεια για να λειτουργήσουν, δηλαδή ο χώρος μπροστά από τα παράθυρα πρέπει να παραμένει ελεύθερος από έπιπλα και αντικείμενα που εμποδίζουν την ελεύθερη περιστροφή των φύλλων. Επιπλέον δεν συνιστάται η χρήση ρολοκουρτίνας στην περίπτωση ανοιγόμενων παραθύρων.

  Τα τυπικότερα είδη ανοιγόμενων παραθύρων:

  • Απλά ανοιγόμενα, ονομάζονται εκείνα τα κουφώματα τα φύλλα των οποίων περιστρέφονται γύρω από μεντεσέδες, τοποθετημένους στις άκρες του κασώματος. Τα συνηθέστερα ανοιγόμενα κουφώματα είναι μονά ή διπλά.
  
  • Ανοιγόμενα με ανάκλιση, ονομάζονται τα κουφώματα τα φύλλα των οποίων ανοίγουν κατακόρυφα, με μικρή περιστροφή. Η κίνηση αυτή, προστίθεται συνήθως ως επιπλέον δυνατότητα ανοίγματος. Ο τύπος παραθύρου με ανάκλιση με τον άξονα περιστροφής στο κάτω μέρος είναι κατάλληλος για χώρους όπου δραστηριοποιούνται παιδιά, όπως σχολεία, νηπιαγωγεία και παιδικοί σταθμοί καθώς προσφέρει ασφάλεια.
  
  • Περιστρεφόμενα κουφώματα (ή Μύλος) ονομάζονται εκείνα τα κουφώματα τα φύλλα των οποίων κινούνται γύρω από ένα μηχανισμό, που είναι τοποθετημένος στη μέση του φύλλου (ή έκκεντρα)
  

  Τα Συρόμενα κουφώματα:

  Τα συρόμενα κουφώματα χρειάζονται λιγότερη επιφάνεια για να λειτουργήσουν, καθώς τα φύλλα τους δεν περιστρέφονται ελεύθερα στο χώρο αλλά σύρονται. Το πλάτος ανοίγματος που μπορούν να καλύψουν είναι μεγαλύτερο σε σχέση με τα ανοιγόμενα κουφώματα, καθώς τα φύλλα τους κινούνται πάνω σε ράγες. Μπορούν να σύρονται χωνευτά στον τοίχο, εξωτερικά στον τοίχο ή επάλληλα (το ένα δίπλα στο άλλο).

  Τα τυπικότερα είδη συρόμενων κουφωμάτων.

  • Συρόμενο επάλληλο ονομάζεται το κούφωμα τα φύλλα του οποίου, σύρονται το ένα πάνω στο άλλο. Μπορεί να είναι δίφυλλο ή πολύφυλλο. Το μειονέκτημά αυτών των κουφωμάτων είναι ότι δεν μπορούν να ανοίξουν πλήρως. Παρόλα αυτά μπορούν να δημιουργήσουν πολλούς συνδυασμούς με δύο ή και περισσότερα φύλλα (Για παράδειγμα, μπορείτε να επιλέξετε ένα τριπλό κούφωμα, όπου το μεσαίο φύλλο θα έχει τη δυνατότητα να σύρεται είτε δεξιά είτε αριστερά ή να επιλέξετε ένα τριπλό κούφωμα όπου το μεσαίο φύλλο θα παραμένει σταθερό και θα σύρονται τα πλαϊνά φύλλα).
  
  • Πτυσσόμενο κούφωμα (με αναδιπλούμενα φύλλα) ονομάζεται το κούφωμα τα φύλλα των οποίων, μαζεύονται στο πλάι σαν φυσαρμόνικα. Το πλεονέκτημα αυτού του κουφώματος είναι ότι μπορεί να ανοίξει πλήρως και να ενοποιήσει αποτελεσματικά τον εσωτερικό χώρο με τον εξωτερικό.
  
  • Συρόμενο κουφώματα προς τα πάνω (ανασυρόμενο ή καρμανιόλα) ονομάζεται το κούφωμα, τμήμα του οποίου μπορεί να συρθεί κατακόρυφα. Είναι κατάλληλο για παράθυρα, αλλά όταν πρόκειται για μεγάλα ανοίγματα τότε η κατασκευή είναι πιο σύνθετη.
  

  Τέλος υπάρχουν και τα σταθερά κουφώματα, τα οποία δεν περιλαμβάνουν ανοιγόμενα φύλλα. Τέτοια κουφώματα συνήθως επιλέγονται όταν το άνοιγμα είναι πολύ μεγάλο (για παράδειγμα στις βιτρίνες ή στους θόλους)

• Η ενδοδαπέδια θέρμανση

  Στην ενδοδαπέδια θέρμανση το δάπεδο είναι το θερμαντικό σωμα του χώρου και η θερμότητα εκπέμπεται από το δάπεδο προς το χώρο.

  Ιστορική εξέλιξη του συστήματος

  Από τα κλασσικά χρόνια οι Έλληνες απολάμβαναν ζεστό μπάνιο σε δημόσια λουτρά. Οι Ρωμαίοι όμως ήταν αυτοί που επινόησαν τα υπόκαυστα, ένα προηγμένο και έξυπνο σύστημα θέρμανσης των λουτρών.

  Τα υπόκαυστα, (suspensurae) ήταν χαμηλοί, υπόγειοι χώροι κάτω από τα δάπεδα των λουτρών, όπου κυκλοφορούσαν τα καυτά αέρια που παραγόταν από μια φωτιά που έκαιγε στην εστία (praefurnium). Σύμφωνα με τον Βιτρούβιο, που στο έργο του De architectura περιγράφει ένα ρωμαϊκό λουτρό, τα υπόκαυστα δημιουργούνταν με την υπερύψωση των δαπέδων και την έδρασή τους πάνω σε στυλίσκους (pilae), των οποίων το ιδανικό ύψος ήταν τα 0,60μ.

  

  Caldarium (πηγή εικόνας: wikipedia.org)

  Το σύστημα θέρμανσης των δωματίων συμπλήρωσαν στο 2ο μισό του 1ου π.Χ. αιώνα οι θερμαινόμενοι τοίχοι και οι θερμαινόμενοι θόλοι, όπου τα θερμά αέρια κυκλοφορούσαν μέσα σε πήλινους σωλήνες κυκλικής ή τετράγωνης διατομής (tubuli), που εφάπτονταν στους τοίχους,　ή μέσα από κενά που δημιουργούνταν με πήλινα πλακίδια (tegulae mammatae) στερεωμένα σε ανάλογη απόσταση εμπρός από τους τοίχους. Η κατασκευή καλυπτόταν συνήθως από ορθομαρμάρωση, ενώ με μάρμαρο ήταν στρωμένα και τα δάπεδα.

  

  πηγή εικόνας: wikipedia.org

  Στις αρχές του 20ου αιώνα έγιναν προσπάθειες για την επαναφορά του συστήματος της θέρμανσης δαπέδου, χωρίς όμως επιτυχία, γιατί διαβρώνονταν εύκολα οι μεταλλικοί σωλήνες που χρησιμοποιούνταν. Η εφαρμογή του συστήματος της ενδοδαπέδιας θέρμανσης στέφθηκε με επιτυχία μόνο με την ανάπτυξη της βιομηχανίας των πλαστικών σωλήνων και των μονωτικών υλικών, κατά τη δεκαετία του 1970.

  Η ενδοδαπέδια θέρμανση σήμερα

  Η ενδοδαπέδια θέρμανση αφορά τη θέρμανση του χώρου, μέσα από ένα σύστημα σωληνώσεων που βρίσκεται εντός του δαπέδου και μέσα στο οποίο κυκλοφορεί θερμό νερό.

  Στο παρελθόν, λόγω της έλλειψης τεχνοχογνωσίας και εμπειρίας η ενδοδαπέδια θέρμανση παρουσίασε σημαντικά προβλήματα όπως:

  • Επιπτώσεις στην κυκλοφορία του αίματος των ενοίκων λόγω υψηλής θερμοκρασίας του δαπέδου (μεγαλύτερη από 36 βαθμούς)
  • Ρηγματώσεις στην επικάλυψη του δαπέδου
  • Διαρροές από τις σωληνώσεις

  Τα προβήματα αυτά όμως ξεπεράστηκαν και έτσι η ενδοδαπέδια θέρμανση αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο πλεονεκτικά συστήματα θέρμανσης.

  Καταρχήν, για λόγους υγείας η θερμοκρασία του δαπέδου (στους βασικούς χώρους χωρίς έντονες θερμικές απώλειες) δεν ξεπερνάει τους 29 βαθμούς κελσίου.

  Πλεονεκτήματα

  • Η ενδοδαπέδα θέρμανση προσφέρει ομοιόμορφη, ευχάριστη, υγιεινή κατανομή θερμοκρασίας.
  • Η θέρμανση είναι καθαρή (δεν καίγεται ούτε αιωρείται η σκόνη, δεν μετακινούνται αέριες μάζες με βακτηρίδια, μικρόβια κ.α.) και υγιεινή επειδή η θερμοκρασία του δαπέδου είναι μικρή, περίπου 26°C - 28°C και ο ανθρώπινος οργανισμός δεν ενοχλείται από αυτή (δεν υπάρχει πρόβλημα για φλεβίτιδα ή κυκλοφορικό).
  • Ο αέρας των χώρων δε χάνει την υγρασία του.
  • Είναι οικονομικότερη στη λειτουργία από το καλοριφέρ.
  • Η ενδοδαπέδια έχει ακριβότερο κόστος κατασκευής, που όμως καλύπτεται γρήγορα από το χαμηλό κόστος λειτουργίας.
  • Μπορεί να λειτουργήσει και με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (γεωθερμία κλπ).
  • Παρέχει δυνατότητα αυτονομίας σε κάθε δωμάτιο.
  • Εξασφαλίζει υψηλή αισθητική στη διακόσμηση και πλήρη εκμετάλλευση χώρου (καλύτερη διάταξη στην επίπλωση).
  • Δεν υπάρχουν περιορισμοί στην επιλογή του υλικού του τελικού δαπέδου (πλακάκι, μάρμαρο, ξύλο κολλητό ή ξύλο καρφωτό, συνθετικό δάπεδο), αρκεί να έχει επιλεγεί εκ των προτέρων το υλικό.
  • Η ενδοδαπέδια θέρμανση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη θέρμανση όλων των ιδιωτικών και επαγγελματικών χώρων με τα ίδια οφέλη.

  Μειονεκτήματα

  • Η ενδοδαπέδια θέρμανση επειδή θερμαίνει δομικά στοιχεία (το δάπεδο λειτουργεί ως θερμαντικό σώμα), παρουσιάζει αδράνεια σε γρήγορες κλιματικές εναλλαγές. Για το λόγο αυτό δεν είναι κατάλληλη για εξοχικές κατοικίες.
  • Τα χαλιά δεν μπορούν να καλύπτουν μεγάλη επιφάνεια του χώρου και πρέπει να είναι γνωστή εκ των προτέρων η θέση τους για πυκνότερη διάστρωση των σωλήνων.
  • Όταν χρησιμοποιείται για την ψύξη του χώρου, επιτυγχάνεται μερικός μόνο δροσισμός του κτιρίου.
  • Η ενδοδαπέδια συγκριτικά με το καλοριφέρ καθυστερεί αρχικά να αποδώσει απευθείας τη θερμότητα στο χώρο.

  Περιγραφή της εγκατάστασης της ενδοδαπέδιας θέρμανσης

  Το σύστημα περιλαμβάνει:

  • Τους σωλήνες πολυπροπυλενίου ή πολυαιθυλενίου ειδικών προδιαγραφών,
  • Τα εξαρτήματα στήριξης του σωλήνα (μεταλλικές, πλαστικές λάμες στερεώσεως, μορφόπλακες),
  • Τη μόνωση του δαπέδου,
  • Το τσιμεντοκονίαμα επικαλύψεως.

  

  Καταρχήν τοποθετείται περιμετρική μονωτική ταινία ως αρμός διαστολής σε όλους τους εσωτερικούς τοίχους, πόρτες, μπαλκονόπορτες και περιμετρικά σε όλους τους θερμαινόμενους χώρους.

  Στη συνέχεια τοποθετείται μονωτικό υλικό με ειδικές προδιαγραφές στην πλάκα σκυροδέματος, χωρίς κενά μεταξύ των πλακών μόνωσης. Ακολουθεί επικάλυψη των μονωτικών πλακών με υγρομονωτικό φύλλο σε όλη την επιφάνεια τους. Προαιρετικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και φράγμα ήχου για αυξημένη ηχομόνωση.

  Πάνω από το υγρομονωτικό φύλλο τοποθετείται πλέγμα γαλβανιζέ 10Χ10εκ., στο οποίο συγκρατούνται τα κλιπ στερέωσης των σωληνώσεων. Ακολουθεί η στρώση των κυκλωμάτων θέρμανσης στους συγκεκριμένους χώρους, σύμφωνα με τη μελέτη. Οι τρόποι στρώσης είναι δύο, ο μαίανδρος και το σαλιγκάρι.

  Οι σωλήνες από τον κάθε χώρο καταλήγουν σε συλλέκτη, που βρίσκεται σε ερμάριο σε ουδέτερο χώρο (όχι σε υπαίθριο, προτιμότερο σε κάποιο διάδρομο). Ο κάθε συλλέκτης πρέπει να τοποθετείται στο αντίστοιχο επίπεδο που θερμαίνεται.

  

  Επιθυμητή θερμοκρασία δαπέδου με ενδοδαπέδια θέρμανση

  • 27-29 βαθμούς κελσίου στους κύριους χώρους διαμονης
  • 30-34 βαθμούς κελσίου στο λουτρό και στις ζώνες θερμικών απωλειών

  Επιθυμητή θερμοκρασία δαπέδου αναλογα με το υλικο επικάλυψης

  • Για το ξύλο 27-28 βαθμούς κελσίου στους κυριους χωρους και εως 31 βαθμούς κελσίου στους χωρους με θερμικες απωλειες
  • Για τα μαρμαρα και τα πλακιδια εως 35 βαθμούς κελσίου

  Τι γίνεται στα σημεία του κτιρίου όπου υπάρχουν μεγαλύτερες θερμικές απώλειες

  Στις ζώνες αυξημένων απωλειών (πχ, στις μπαλκονόπορτες και στους περιμετρικούς τοίχους) προβλέπεται η τοποθέτηση πυκνότερων σωληνώσεων ενδοδαπέδιας θέρμανσης.

  Ενδοδαπέδια θέρμανση και εξοικονόμηση ενέργειας

  Υπολογίζεται ότι για το ίδιο αίσθημα θερμότητας, η θερμοκρασία στο χώρο που θερμαίνεται με ενδοδαπέδια θέρμανση μπορεί να είναι χαμηλότερη κατά 2 εως 3 βαθμούς σε σχέση με άλλα συστήματα θέρμανσης. Συνεπώς εξασφαλίζεται 15-20% οικονομικότερη λειτουργία σε σχέση με τα συμβατικά συστήματα θέρμανσης.

  Πιθανά προβλήματα στη λειτουργία

  Το βασικότερο ίσως πρόβλημα αποτελεί η τυχαία διάτρηση των σωλήνων. Κατά τα άλλα η διάρκεια ζωής της ενδοδαπέδιας θερμανσης ειναι μεγάλη και δεν απαιτεί ιδιαίτερη φροντιδα.

  Η ενδοδαπέδια θέρμανση ενδείκνυται για όλους του χώρους, ακόμα και για εξωτερικούς. Είναι όμως πολύ αποτελεσματική σε χώρους μεγάλου ύψους (πχ γυμναστήρια) όπου οποιοδήποτε άλλο σύστημα θέρμανσης θα ήταν δαπανηρό ή αναποτελεσματικό

  Η επιλογή της ενδοδαπέδιας θέρμανσης πρέπει να γίνεται το αργότερο στη φάση σκυροδέτησης καθως το ύψος του δαπέδου πάνω από την πλάκα φτάνει τα 12-13 εκατοστά, (ενω χωρίς ενδοδαπέδια το ύψος ειναι 4 εως 5 εκ). Η υπερύψωση αυτή είναι σημαντική για τον υπολογισμό των θυρών και των κλιμακοστασίων.

  Η μελέτη θέρμανσης είναι σύνθετη και για αυτό πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένο μηχανολόγο μηχανικό. Τα στοιχεία που βασικά πρέπει να υπολογιστούν είναι η διάμετρος του σωλήνα, η απόσταση μεταξύ των σωληνώσεων (πυκνώσεις και αραιώσεις), το συνολικό μήκος του κυκλώματος, η ταχύτητα του νερού, η πίεση του νερού, η ισχύς του λέβητα, κλπ.

  Η τελική επίστρωση

  Η τελική επίτρωση μπορεί να είναι από μάρμαρο, ξύλο, κεραμικά πλακάκια, μοκέτα, κλπ. Με την ενδοδαπέδια θέρμανση είναι δυνατον να εφαρμοστούν όλα σχεδόν τα υλικά χωρίς προβλήματα αρκεί να ακολουθηθούν πιστά οι οδηγίες των κατασκευαστών.

  Ειδικά για τα ξύλινα δάπεδα, θα πρεπει να χρησιμοποιείται ξυλεία με περιορισμένη περιοεκτικότητα σε υγρασία ενώ οι κόλλες θα πρέπει να είναι κατάλληλες για ενδοδαπέδια θέρμανση.

  Η ενδοδαπέδια θέρμασνη μπορεί να λειτουργήσει με πολλά συστήματα παραγωγής ενέργειας, όπως:

  • Με λεβητοστάσιο,
  • Με ηλιακό συλλέκτη,
  • Με αντλία θερμότητας και γεωθερμία.

  Βίντεο που παρουσιάζει τη διαδικασία εγκατάστασης

  {youtube}ZKajR0f2Jos{/youtube}