Οι μπανιέρες κατασκευάζονται από διάφορα υλικά και όπως είναι φυσικό το κάθε υλικό έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματά. Τα πιο γνωστά υλικά κατασκευής είναι: Το ακρυλικό, το fiberglass, o επισμαλτωμένος χάλυβας και το μαντέμι

Το ακρυλικό:

Προκειται για ένα συνθετικό υλικό, που μπορεί να χυτευτεί σε οποιοδήποτε σχήμα και μέγεθος μπανιέρας. Το χρώμα ενσωματώνεται σε όλο το υλικό (και όχι μόνο στην επιφάνεια όπως στην περίπτωση του fiberglass) και έτσι δε χάνει τη λάμψη του αλλά ούτε δημιουργούνται γρατζουνιές στην επιφάνεια.

Το Fiberglass:

Είναι οικονομικό και ελαφρύ υλικό ενώ η τελική επιφάνεια μπορεί να έχει πολλά χρώματα. Μορφοποιείται εύκολα και έτσι μπορούν να κατασκευαστούν θέσεις για το σαπούνι, ράφια για το σαμπουάν, καθίσματα, κτλ. Το μειονέκτημα του υλικού είναι ότι μπορούν να σχηματιστούν γρατζουνιές στην επιφάνεια και σταδιακά να χάσει τη λαμπρότητα το χρώμα.

Ο εμαγιέ χάλυβας

Κατασκευάζεται από φύλλα χάλυβα με επιφανειακή επισμάλτωση (απαιτείται ψήσιμο του σμάλτου). Η στρώση του σμάλτου είναι συνήθως λεπτή και συνεπώς ευαίσθητη στις φθορές.

Ο χυτοσίδηρος (μαντέμι)

Είναι το πιο ανθεκτικό υλικό για μπανιέρες. Ο σίδηρος χυτεύεται στο σχήμα της μπανιέρας και στη συνέχεια καλύπτεται με σμάλτο (απαιτείται ψήσιμο του σμάλτου). Η στρώση του σμάλτου είναι ανθεκτική στις γρατζουνιές και στους λεκέδες και διατηρεί ζωντανό το χρώμα. Παρά το πλεονεκτημα της ανθεκτικότητας το μαντέμι είναι πολύ βαρύ. Σε μερικές περιπτώσεις απαιτείται έλεγχος ή και ενίσχυση του δαπέδου προκειμένου να δεχτεί μαντεμένια μπανιέρα.

Πλεόν, το μαντέμι χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά για την κατασκευή μπανιερών περίοπτου τύπου (freestanding tubs) που τοποθετούνται κεντρικά και όχι σε επαφή με τοίχο και έχουν εντυπωσιακές βάσεις (πόδια). Η επισμαλτωμένη επιφάνεια μπορεί να ξανασμαλτωθεί αλλά η διαδικασία δεν μπορεί να γίνει από ερασιτέχνη. Επιπλεόν, η επισκευή δε θα έχει την ίδια διάρκεια στο χρόνο όσο η αρχική στρώση σμάλτου.

Οι νιπτήρες μπάνιου διακρίνονται ανάλογα με τον τρόπο εγκατάστασης τους και στήριξης είτε στο τοίχο, είτε σε βάση, είτε σε πάγκο. Οι βασικοί τύποι είναι οι παρακάτω:

Νιπτήρας αναρτημένος στον τοίχο.

Ο νιπτήρας στερεώνεται απευθείας στον τοίχο με βίδες. Ο τύπος αυτός είναι κατάλληλος για μικρά μπάνια καθώς καταλαμβάνει λίγο χώρο και καθόλου δάπεδο. Το βασικό μειονέκτημα είναι οι ορατές υδραυλικές συνδέσεις του νερού και της αποχέτευσης. Ωστόσο σε περίπτωση βλάβης η πρόσβαση για επιδιόρθωση είναι πολύ εύκολη.

Νιπτήρας με βάση (κολώνα)

Ο τύπος αυτός αποτελεί υποκατηγορία της προηγούμενης κατηγορίας, προκειται δηλαδή για αναρτημένο νιπτήρα, καθώς η κολώνα έχει μόνο διακοσμητικό χαρακτήρα και δεν προσφέρει πραγματική στήριξη. Ο ρόλος της βάσης είναι για να κρύβει τις υδραυλικές συνδέσεις του νερού και της αποχέτευσης. Το μειονέκτημα αυτού του τύπου είναι ότι δεν προσφέρει καθόλου αποθηκευτικό χώρο κάτω από το νιπτήρα.

Νιπτήρας κονσόλα

Πρόκειται για νιπτήρα που η μία πλευρά στηρίζεται στον τοίχο και η άλλη σε δύο πόδια (μεταλλικά, ξύλινα, κτλ). Συχνά, μια κατακόρυφη ποδιά κρύβει τις υδραυλικές συνδέσεις. Υπάρχει περίπτωση, η κονσόλα να περιλαμβάνει και ράφι, προσφέροντας αποθηκευτικό χώρο για τοποθέτηση καλαθιού ή συρταριού.

Χωνευτός νιπτήρας (ένθετος)

Για την τοποθέτησή του ένθετου νιπτήρα σχηματίζεται μια τρύπα στον πάγκο του επίπλου, μέσα στην οποία τοποθετείται ο νιπτήρας. Αν ο νιπτήρας είναι βαρύς τότε δεν χρειάζονται σύνδεσμοι καθώς το βάρος αρκεί για να παραμένει σταθερός στη θέση του. Σε αντίθετη περίπτωση ο νιπτήρας στερεώνεται με κλιπς κάτω από τον πάγκο. Το χείλος του νιπτήρα προεξέχει από το περίγραμμα της τρύπας.

Ολόσωμος νιπτήρας με πάγκο (μονολιθική κατασκευή)

Ο νιπτήρας αυτός, κατασκευάζεται συνήθως από συνθετικά υλικά, όπως ακρυλικό, corian, κτλ. Ο πάγκος και ο νιπτήρας αποτελούν μια ολόσωμη κατασκευή χωρίς ενώσεις. Το πλεονέκτημά του τύπου αυτού είναι ότι καθαρίζεται εύκολα ενώ μειώνονται τα σημεία διαρροών (για παράδειγμα μεταξύ πάγκου και νιπτήρα)

Υποκαθήμενος νιπτήρας

Οι νιπτήρες αυτοί τοποθετούνται κάτω από τον πάγκο και στερεώνονται με κλιπς. Ο πάγκος έχει οπή, μικρότερη από το περίγραμμα του νιπτήρα έτσι ώστε να υπάρχει αλληλοεπικάλυψη.

Επικαθήμενοι νιπτήρες.

Τοποθετούνται πάνω σε πάγκο. Στον πάγκο χρειάζεται να δημιουργηθούν δύο μόνο τρύπες, μία για το σιφώνι και μία για τη βρύση. Ωστόσο η βρύση μπορεί να τοποθετηθεί και στον τοίχο. Οι νιπτήρες αυτοί είναι συνήθως και οι πιο εντυπωσιακοί καθώς η θέση τους είναι περίοπτη.

Οι κάτάλογοι των νέων φωτιστικών Artemide 

Εξερευνήστε τους εδώ

Από την Αναστασία Καραβασίλη (MSc in Interior & Living Design)

Πώς αλληλοεπιδρούν οι δύο χώροι μεταξύ τους; Υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά; Κοινές τάσεις; Κοινοί υποστηρικτές; Βεβαίως και υπάρχουν! Η αλληλοεπίδραση είναι παραπάνω από εμφανής.

Σχέδια, γραμμές, χρώματα, υφάσματα είναι κάποια κοινά χαρακτηριστικά που συναντάει κανείς με την πρώτη ματιά. Ωστόσο υπάρχουν κι άλλα πίσω από την "εικόνα", π.χ. ο τρόπος σύλληψης μιας ιδέας σε ένα project (έργο) ή οι επιρροές από τα καλλιτεχνικά κινήματα του προηγούμενου αιώνα. Επιπλέον και οι δύο χώροι αποκαλύπτουν τις σύγχρονες κοινωνικοπολιτιστικές μεταβολές και παρουσιάζουν ομοιότητες σε διάφορους κοινωνικούς και οικονομικούς τομείς της πραγματικότητας.

Από το κατάστημα lightplus.

Ο Karim Rashid δραστηριοποιείται στο χώρο του βιομηχανικού σχεδιασμού και της αρχιτεκτονικής εσωτερικών χώρων.

Ερώτηση αναγνώστριας:

"θα ήθελα να με βοηθήσετε σχετικά, με το τι χρώματα να επιλέξω για τους τοίχους της σαλοκουζίνας. Η κουζίνα μου έχει χρώμα γκρι με νερά. Τα πλακάκια στην σαλοκουζινα είναι μπεζ με νερά και το τζάκι πάλι κυμαίνεται σε μπεζ αποχρώσεις, τα αλουμίνια είναι σε πράσινο χρώμα."

Η απάντησή μας:

Οι επιλογές σε χρώματα είναι πολλές και η τελική επιλογή εξαρτάται από τις ανάγκες σας, τις προτιμήσεις σας αλλά και από τα χαρακτηριστικά του χώρου (φωτισμός, διαστάσεις χώρου, διάταξη επίπλων, κτλ).

Καθώς δε μας δίνετε περισσότερα στοιχεία αλλά και δεν έχουμε φωτογραφία του χώρου σας, σας δίνουμε τρείς γενικές κατευθύνσεις, τις οποίες μπορείτε να προσαρμόσετε ανάλογα στο χώρο σας.

1η λύση: Βάψτε όλους του τοίχους με ένα ουδέτερο, φωτεινό χρώμα.

Αν θέλετε να δώσετε λιτό και αυστηρό ύφος στο χώρο, μπορείτε να βάψετε όλους τους τοίχους με το ίδιο χρώμα. Μια καλή επιλογή είναι το λευκό ή υπόλευκο χρώμα. Ωστόσο, για να προσθέσετε χρώμα στο χώρο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε λεπτομέρειες χρώματος, όπως πολύχρωμα μαξιλάρια, χαλιά και άλλα διακοσμητικά στοιχεία.

2η λύση: Χωρίστε οπτικά τον ενιαίο χώρο χρησιμοποιώντας διαφορετικά χρώματα.

Επιλέξτε δύο διαφορετικά χρώματα και βάψτε με το ένα χρώμα το χώρο του καθιστικού και με το άλλο χρώμα το χώρο της κουζίνας. Αν ο χώρος είναι σκοτεινός και μικρός επιλέξτε ανοιχτά χρώματα. Ένας ενδιαφέρον συνδυασμός αποτελεί το χλωμό πράσινο (για το χώρο του καθιστικού), ένα ήρεμο και ταυτόχρονα δυναμικό χρώμα που δημιουργεί αισθήματα χαλάρωσης και το μπεζ (για το χώρο της κουζίνας).

3η λύση: Τονίστε ένα μόνο τοίχο με ένα βαθύ χρώμα.

Βάψτε όλους τους τοίχους με ένα ουδέτερο, ανοιχτό χρώμα (για παράδειγμα υπόλευκους, μπεζ, ανοιχτό γκρι) και τονίστε ένα μόνο τοίχο βάφοντας τον με ένα βαθύ και δυνατό χρώμα. Ενδιαφέρουσες επιλογές αποτελούν το μωβ των μούρων και το κόκκινο του σάπιου μήλου.