Ο Μασταμπάς είναι ένα ορθογώνιο κτίσμα με κεκλιμένους τοίχους, που κατασκευαζόταν στην αρχαία Αίγυπτο, για να προστατεύει και να σηματοδοτεί το χώρο ταφής ενός Αιγυπτίου. Κατά τη διάρκεια της προ-δυναστικής και της πρώιμης δυναστικής εποχής, ο μασταμπάς αποτελούσε ταφικό κτίσμα τόσο για του βασιλιάδες όσο και για την ανώτερη τάξη. Αργότερα οι βασιλείς θάβονταν μέσα σε πυραμίδες, ενώ η ανώτερη τάξη και τα μέλη της βασιλικής οικογένειας συνέχιζαν να χρησιμοποιούν το μασταμπά.

Για περισσότερα από σαράντα χρόνια η εταιρία Il Piccolo έχει το σχεδιασμό, τη δημιουργία και την επίπλωση εσωτερικών χώρων. Μια μοναδική κληρονομιά δημιουργικών ικανοτήτων, σχεδιασμού και οργάνωσης, καλλιτεχνικής και χειροποίητων δεξιοτήτων σε συνδυασμό με καινοτόμες τεχνολογίες.

Il Piccolo

via Delio Tessa, 1

20121 Milano, Italy

www.ilpiccolo.com

περι-δια-βάζοντας

Αλέξης Ακριθάκης, Γιάννης Γαΐτης, Μάριος Ελευθεριάδης, Ελένη Θεοφυλάκτου, Βλάσης Κανιάρης, Χριστίνα Μήτρεντσε, Λήδα Παπακωνσταντίνου, Γιάννης Τσαρούχης, Έλλη Χρυσίδου

έως το Σάββατο 12 Απριλίου 2014

Η γκαλερί Λόλα Νικολάου επέλεξε μοναδικά έργα τεσσάρων εμβληματικών καλλιτεχνών από την ιστορική ελληνική πρωτοπορία, των Γιάννη Τσαρούχη, Γιάννη Γαΐτη, Βλάση Κανιάρη, Αλέξη Ακριθάκη, της φιλοξενούμενης Ελένης Θεοφυλάκτου, καθώς και τεσσάρων σύγχρονων εικαστικών δημιουργών από τους σταθερούς και συνεργαζόμενους καλλιτέχνες της γκαλερί, της Λήδας Παπακωνσταντίνου, της Έλλης Χρυσίδου, της Χριστίνας Μήτρεντσε και του Μάριου Ελευθεριάδη.

Πρόκειται για μια ομαδική έκθεση με γνώμονα την ποιότητα, που έχει στόχο να δημιουργήσει δυναμικούς διαλόγους ανάμεσα σε έργα που αν και διατηρούν την αυτονομία της ταυτότητάς τους, ή είναι ενδεικτικά των υπογραφών τους, παρουσιάζουν κοινά στοιχεία επινοητικότητας.

ΓΚΑΛΕΡΙ ΛΟΛΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Τσιμισκή 52, Θεσσαλονίκη

t.　+30 2310 240416, e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ώρες λειτουργίας: Τρ., Πε., Πα.: 12.00 – 20.00 / Τε., Σα.: 12.00 -15.00

Οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας ανήκουν στα επτά θαύματα του κόσμου και αποτελούν το δεύτερο κατά σειρά "θαύμα" μετά τις πυραμίδες του Χέοπα. Σύμφωνα με τις πηγές που αναφέρονται στην ύπαρξη των κήπων της Βαβυλώνας, το οικοδόμημα αυτό κατασκευάστηκε 2000 χρόνια μετά τις πυραμίδες του Χέοπα, στην πόλη Βαβυλώνα, ανατολικά του Ευφράτη ποταμού, στο σημερινό Ιράκ.

Η καθημερινότητα χρειάζεται κάποια πρωτότυπες ιδέες για την ανάπτυξη νέων προϊόντων που θα ικανοποιούν τους χρήστες και θα κάνουν τη ρουτίνα τους ευκολότερη.

Από το εργοστάσιο φωτιστικών Κωστής

Ο πολυέλαιος, όντας το μακροβιότερο είδος διακοσμητικού φωτιστικού, αποτελεί και το πλέον δημοφιλές στοιχείο για το φωτισμό μεγάλων εσωτερικών χώρων.

Η πρώτη αναφορά για πολυέλαιους έγκειται τον 15οαιώνα και στην αρχή ως πηγή φωτός χρησιμοποιούσαν κεριά. Τον 18οαιώνα, με την έξαρση του Νεοκλασσικού κινήματος και την τεχνολογική πρόοδο στον τομέα της υαλουργίας, από απλό φωτιστικό μέσο μετατράπηκε σε τέχνη. Οι περιοχές της Βοημίας στην Τσεχία, άλλα και του Murano στην Ιταλία, διαθέτοντας εκπληκτικούς τεχνίτες με πρωτοποριακή αισθητική, επικράτησαν και εξακολουθούν να κυριαρχούν στο σχεδιασμό και την ποιότητα κατασκευής μέχρι σήμερα.

Η εξέλιξη των πολυελαίων από ένα μέσο φωτισμού σε επίδειξη πλούτου και status symbol για την αριστοκρατία, είχε ως αποτέλεσμα την κατασκευή μεγάλου μεγέθους χειροποίητων αριστουργημάτων. Το γεγονός αυτό έδωσε ώθηση στους ταλαντούχους τεχνίτες, με αποτέλεσμα να σώζονται μέχρι και σήμερα πολλά “έργα τέχνης” σε παλάτια και πολυτελείς χώρους εκδηλώσεων. Ο μεγαλύτερος πολυέλαιος Βοημίας που κατασκευάστηκε ποτέ βρίσκεται στο «Dolmabahçe PalaceinIstanbul» και είναι δώρο από τηνQueen Victoria. Έχει 750 λυχνίες και ζυγίζει 4,5 τόνους.

Στην Ελλάδα πολυελαίους σχεδιάζει και δημιουργεί το εργοστάσιο φωτιστικών Κωστής το οποίο δραστηριοποιείται από το 1968 και αποτελεί μία από τις παλαιότερες κατασκευαστικές μονάδες της χώρας. Ειδικεύεται στην κατασκευή χειροποίητων πολυελαίων σε ποικιλία μεγεθών και σχεδίων. Με σχεδόν 50 χρόνια εμπειρία, σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή και in-house σχεδιαστικό τμήμα, η εταιρία μπορεί να εγγυηθεί άρτια ποιοτικά και αισθητικά προιόντα.

Πολυέλαιος με κρύσταλλα/ πηγή εικόνας: kostislighting.gr

Πέραν της τυποποιημένης γκάμας του εργοστασίου, την δυναμική του συμπληρώνουν οι ειδικές κατασκευές που μπορούν να υλοποιηθούν για να καλύψουν τις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε χώρου, τόσο σε μέγεθος ή σε χρώμα, όσο και στην ποιότητα των κρυστάλλων που θα τον εμπλουτίσουν. Σήμερα οι πολυέλαιοι του Εργοστασίου Φωτιστικών Κωστής, κοσμούν οικίες, ξενοδοχεία, χώρους εστίασης, χώρους εκδηλώσεων και διασκέδασης σε όλη την Ελλάδα.

Ως εποχή του λίθου (ή λίθινη εποχή) ονομάζεται η περίοδος κατά την οποία ο άνθρωπος κατασκεύαζε και χρησιμοποιούσε λίθινα εργαλεία. Η περίοδος αυτή χωρίζεται σε υποπεριόδους:

Σημειώνεται, ότι το τέλος της παλαιολιθικής εποχής και η αρχή της νεολιθικής δεν αποτελεί ένα ξεκάθαρο, γεωγραφικά και χρονικά, σημείο, αλλά διαφέρει από περιοχή σε περιοχή και από κοινωνία σε κοινωνία. Σε μερικές περιοχές του πλανήτη, όπως για παράδειγμα στη δυτική Ευρώπη, ο νεολιθικός τρόπος ζωής ξεκίνησε περί το 3000 π.Χ ενώ στην Ανατολή αναπτύχθηκε περί το 8000 π.Χ.

Η παλαιολιθική περίοδος υποδιαιρείται σε τρείς υπο-περιόδους ανάλογα με τη στρώση, μέσα στην οποία ανακαλύφθηκαν τα τεχνουργήματα του παλαιολιθικού ανθρώπου. Τα ευρήματα της ανώτερης στρώσης ορίζουν στην ανώτερη παλαιολιθική υπο-περίοδο. Αντίστοιχα ορίζεται η μέση και η κατώτερη παλαιολιθική υπο-περίοδος.

Ανθρώπινα τεχνουργήματα στην παλαιολιθική εποχή:

Την παλαιολιθική εποχή, οι άνθρωποι ζούσαν σε μικρές ομάδες, έφτιαχναν εργαλεία από πέτρες, οστά και ξύλο, κατεργάζονταν το δέρμα και κατασκεύαζαν ημι-μόνιμες κατοικίες. Ο άνθρωπος Νεάντερνταλ της Ευρώπης, ήδη από το 400.000 π.Χ κατασκεύαζε διάφορα εργαλεία και έθαβε τους νεκρούς προσεκτικά και με τελετουργικό τρόπο. Ωστόσο, ανθρώπινα δημιουργήματα που μπορούν να περιγραφούν ως "τέχνη", αρχίζουν να εμφανίζονται στην ανώτερη παλαιολιθική περίοδο (οι παλιότερες βραχογραφίες σπηλαίων χρονολογούνται περί το 38.000 π.Χ).

Αξίνα χειρός / Πηγή εικόνας: Wikipedia

Ποιό είναι το παλιότερο δείγμα τέχνης στον κόσμο:

Το παλαιότερο δείγμα "τέχνης" στην ανθρώπινη ιστορία αποτελεί ένα ζεύγος τούβλων από κόκκινη ώχρα, που ανακαλύφθηκε στο σπήλαιο Blombos στη Νότια Αφρική. Οι πλευρές των τούβλων αυτών είναι χαραγμένες με αλληλοτεμνόμενες γραμμές. Οι αρχαιολόγοι ισχυρίζονται ότι η συγκεκριμένη διακοσμητική επέμβαση ήταν εσκεμμένη, επειδή έγινε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και στα δύο τούβλα.

Τουβλα από ώχρα με εγχάρακτη διακόσμηση. Η ώχρα χρησιμοποιούνταν ως χρωστική ουσία από τους ανθρώπους για να βάφουν τα σώματά τους, τα εργαλεία τους, τις επιφάνειες, κτλ. / σπήλαιο Blombos, Νότια Αφρική / πηγή εικόνας: Wikipedia

Κατασκευή καταφυγίων:

Ο παλαιολιθικός άνθρωπος δεν κατοικούσε αποκλειστικά στα σπήλαια, όπως λανθασμένα ισχυρίζονταν για πολλά χρόνια οι ερευνητές. Αντίθετα κατασκεύαζε καταφύγια, που αν και απλοϊκά, απαιτούσαν γνώση, τεχνική και φαντασία.

Από τα δάση, ο άνθρωπος έπαιρνε ξυλεία για να φτιάχνει καταλύματα. Στη Ρωσία και στην Ουκρανία, οι άνθρωποι κατασκεύαζαν καταλύματα από οστά Μαμούθ και τα κάλυπταν με δέρμα ή φύλλα και κλαδιά. Εντός των κατασκευών αυτών βρέθηκαν ίχνη από εστίες φωτιάς.

Ωστόσο, όλα τα τεχνητά καταφύγια του ανθρώπου αποτελούσαν εφήμερες κατασκευές χωρίς σταθερά θεμέλια στο έδαφος. Μόνο με την αρχή της νεολιθικής εποχής, ο άνθρωπος ξεκινάει να κατασκευάζει σταθερά κτίσματα, θεμελιωμένα στη γη.

Υποθετική αναπαράσταση καλύβας, κοντά στην πόλη Nice, Γαλλία/ 380.000π.χ / πηγή εικόνας: Wikipedia

Καταφύγιο κατασκευασμένο από οστά Μαμούθ/ Mezhirich, Ουκρανία/

Βραχογραφίες σε σπήλαια

Οι δημιουργίες του ανθρώπου, φαίνεται ότι αρχίζουν να εξελίσσονται από το 30.000 πΧ και μετά. Ο άνθρωπος εκτός από την κατασκευή εργαλείων και καταφυγίων αρχίζει να αναπαριστά, κυρίως μέσω της ζωγραφικής, φιγούρες ανθρώπων, ζώων αλλά και γεωμετρικά σχήματα. Σε αυτήν την περίοδο χρονολογούνται και οι περισσότερες βραχογραφίες που εντοπίστηκαν σε σπήλαια της βόρειας Ισπανίας και της νότιας και κεντρικής Γαλλίας.

Σημειώνεται, ότι η ύπαρξη των βραχογραφιών ήταν παντελώς άγνωστη μέχρι το 1897, όπου ένα μικρό κορίτσι ανακάλυψε τυχαία μερικές βραχογραφίες στο σπήλαιο Αλταμίρα, στην Ισπανία. Ο πατέρας του κοριτσιού ενημέρωσε τις αρχές και δημοσίευσε τα ευρήματα αλλά δεν έγινε πιστευτός από τους επιστήμονες, που θεώρησαν το γεγονός απάτη. Ωστόσο, τα επόμενα χρόνια ανακαλύφθηκαν και άλλα σπήλαια με παρόμοιες βραχογραφίες, αποδεικνύοντας την αυθεντικότητα των βραχογραφιών.

Ζωγραφισμένος Βίσονας στην Αλταμιρα, Ισπανία

Ποιά εξήγηση δίνουν οι ερευνητές για τον σκοπό της δημιουργίας βραχογραφιών:

Ο σκοπός για τον οποίο ο παλαιολιθικός άνθρωπος ζωγράφιζε πάνω στους βράχους μεγάλες φιγούρες ζώων, δεν είναι γνωστός. Κάποιοι ερευνητές διατυπώνουν την άποψη ότι η συγκεκριμένη ζωγραφική ασκούσε κάποιου είδους μαγείας πάνω στα ζώα. Για παράδειγμα η αναπαράσταση ενός νεκρού βίσωνα στους βράχους πιθανόν να βοηθούσε τους ανθρώπους στο κυνήγι. Η άποψη αυτή, αμφισβητείται καθώς τα ζώα των βραχογραφιών δε ζωγραφίζονται απαραίτητα πληγωμένα ή νεκρά. Σε μερικές βραχογραφίες τα ζώα τρώνε, αναπαύονται, τρέχουν. Άλλωστε, πολλά είδη ζώων που αποτυπώθηκαν στις βραχογραφίες δεν αποτελούσαν απαραίτητα τροφή για τον άνθρωπο.

Άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα σπήλαια ήταν χώροι λατρείας και προσευχής. Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι οι βραχογραφίες γίνονταν για να διδάσκονται οι νεότεροι τα μυστικά του κυνηγιού. Νεότερες έρευνες πάνω σε σύγχρονες βραχογραφίες των Βουσμάνων της Αφρικής, συσχετίζουν τις παλαιολιθικές βραχογραφίες με σαμανιστικές τελετουργίες.

Ανεξάρτητα από την ερμηνεία και τον λόγο δημιουργίας των έργων αυτών, η σημασία και η δύναμη που ασκούσαν πάνω στον άνθρωπο φαίνεται ότι ήταν πολύ μεγάλη καθώς οι επισκέψεις στους χώρους των σπηλαίων συνεχίζονται για χιλιάδες χρόνια. Σε διάφορα σπήλαια βρέθηκαν αποτυπώματα ποδιών, ακόμα και ίχνη πρωτόγονων μουσικών οργάνων.

Παραδείγματα σπηλαίων με βραχογραφίες

Το παλιότερο δείγμα βραχογραφιών βρέθηκε στο Chauvet στην Νοτιοανατολική Γαλλία (ανακαλύφθηκε το 1994). Εντός του σπηλαίου, ανακαλύφθηκαν εκατοντάδες βραχογραφίες με ζώα που βόσκουν, τρέχουν, ξεκουράζονται, όπως άγρια άλογα, βίσωνες, μαμούθ, αρκούδες, πάνθηρες, κουκουβάγιες, ελάφια, βουβάλια, ρινόκερους και αγριοκάτσικα. Επίσης εμφανίζονται περιστασιακά ανθρώπινες φιγούρες αλλά και αποτυπώματα χεριών, και γεωμετρικά σχέδια όπως κάναβοι, κύκλοι, βούλες. Με τη μέθοδο της ραδιοχρονολόγησης οι τοιχογραφίες χρονολογήθηκαν περίπου 32,410 (+ / 720) χρόνια πριν.

Αντίγραφο ζωγραφικού έργου από το σπήλαιο Chauvet, Γαλλία/ πηγή: Wikipedia.org

Το σπήλαιο Lascaux, ανακαλύφθηκε το 1940 στη Ν. Γαλλία και τα ζωγραφικά έργα χρονολογούνται περίπου το 15000 π.Χ. Μετά την ανακάλυψη του σπηλαίου, δηλαδή μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, ο χώρος του σπηλαίου μετατράπηκε σε δημοφιλές τουριστικό προορισμό. Η κοσμοσυρροή δημιούργησε συνθήκες ζέστης και υγρασίας και έτσι, το 1963 οι επιστήμονες αναγκάστηκαν να κλείσουν το σπήλαιο για να μπορέσουν να καταπολεμήσουν έναν επιθετικό μύκητα. Τελικά, αποφασίστηκε το σπήλαιο να παραμείνει κλειστό για το κοινό και να κατασκευαστεί ένα αντίγραφο του σπηλαίου σε παρακείμενη τοποθεσία.

Στο σπήλαιο Lascaux βρέθηκαν βραχογραφίες ακόμα και σε μικρά και δυσπρόσιτα δωμάτια του σπηλαίου. Τα ζώα αναπαρίστανται είτε μεμονωμένα, είτε σε ομάδες, το ένα πίσω από το άλλο, ή το ένα ζώο να κοιτά το άλλο. Τα κέρατα και τα μάτια τους πολλές φορές ζωγραφίζονται σε πρόσοψη ενώ το σώμα σε πλάγια όψη.

Μία βραχογραφία του σπηλαίου, ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες καθώς φαίνεται να διηγείται μια ιστορία. Μία αντρική φιγούρα, που θα μπορούσε να είναι ένας κυνηγός, έχει κεφάλι πουλιού (ή φοράει μάσκα στο σχήμα πουλιού) και είναι ξαπλωμένη στο έδαφος. Ένας μεγάλος βίσωνας σκύβει πάνω από τη φιγούρα. Τα πλευρά του ζώου φαίνεται να τα διαπερνάει ένα δόρυ. Στα αριστερά ένας μαλλιαρός ρινόκερος απομακρύνεται από την σκηνή.

Bραχογραφία που παρουσιάζει έναν άνθρωπο με κεφάλι πουλιού/ Lascaux, Γαλλία/ πηγή εικόνας: Wikipedia

Πώς έβλεπε ο ζωγράφος μέσα στο σκοτεινό σπήλαιο;

Ο παλαιολιθικός άνθρωπος κατασκεύασε λιχνάρια, στα οποία έκαιγε λίπος ζώου.

Με ποιές τεχνικές ζωγράφιζε ο παλαιολιθικός άνθρωπος;

Πολλές βραχογραφίες βρίσκονται σε δυσπρόσιτα και ψηλά σημεία των σπηλαίων, γεγονός που σημαίνει ότι κατασκευάζονταν σκαλωσιές μέσα στα σπήλαια. Όσον αφορά στα πινέλα αυτά τα κατασκεύαζε από τρίχες ζώων. Ωστόσο, εκτός από πινέλο ο ζωγράφος φαίνεται ότι χρησιμοποιούσε και μια άλλη τεχνική. Ρουφούσε, με το στόμα του ρευστό χρώμα και το φυσούσε πάνω στο βράχο (ακριβώς όπως τα σημερινά σπρέυ). Με το ένα ή και με τα δυό του χέρια δημιουργούσε μια μάσκα που εμπόδιζε το χρώμα να βάψει το βράχο. Έτσι για παράδειγμα αν ήθελε να ζωγραφίσει τη ράχη ενός βίσωνα, έβαζε το αριστερό του χέρι του, κάθετα στο βράχο με την παλάμη να δείχνει προς τα κάτω και φυσούσε το ρευστό χρώμα προς το βράχο. Αν ήθελε να ζωγραφίσει μια μαύρη γραμμή, έβαζε και τα δυό του χέρια το ένα δίπλα στο άλλο και φυσούσε στη "ρωγμή" ανάμεσα στα δύο του χέρια.

Γλυπτική

Μπορεί η παλαιολιθική εποχή να χαρακτηρίζεται από τις υπερμεγέθεις βραχογραφίες ωστόσο, βρέθηκαν και δείγματα περίοπτης, μικρογλυπτικής σκαλισμένα σε χαυλιόδοντες, οστά, ξύλα και πέτρα ή και από πηλό. Ένα περίεργο έργο είναι το λιοντάρι-άνθρωπος που βρέθηκε στην περιοχή Hohlenstein-Stadel της Γερμανίας. Το γλυπτό αυτό είναι σκαλισμένο σε χαυλιόδοντα από μαμούθ και έχει υψος περίπου 30 εκ. Αναπαριστά έναν άνθρωπο με κεφάλι λιονταριού. Πρόκειται άραγε για άνθρωπο που φορά μάσκα ή για έναν άνθρωπο που πήρε τη μορφή ζώου.

Από την ανώτερη παλαιολιθική περίοδο βρέθηκαν αρκετά θηλυκά αγαλματίδια όπως η γυναίκα του Willendorf. Είναι σκαλισμένη σε ασβεστόλιθο και αρχικά βαμμένη με κόκκινη ώχρα. Οι φιγούρες αυτές έχουν υπερτονισμένα στήθη, γοφούς και κοιλιά, στοιχεία που οδήγησαν πολλούς ερευνητές να συσχετίσουν τα αγαλματίδια αυτά με τη γονιμότητα.

Η Αφροδίτη του Willendorf / Αυστρία, 24000 π., ύψος 11 εκ/ πηγή εικόνας: Wikipedia. org

Ένα άλλο ενδιαφέρον αγαλματίδιο αποτελεί η γυναίκα από το Brassempouy (Γαλλία, πιθανόν το 30000 π.Χ). Πρόκειται για ένα γυναικείο κεφάλι σκαλισμένο σε ελαφαντόδοντο.

Η Αφροδίτη του Brassempouy, Γαλλία, πιθανόν το 30000 π.Χ/ πηγή εικόνας: Wikipedia. org

Βιβλιογραφία

Τα διαχρονικά καθίσματα προδίδουν κομψότητα και μοναδικότητα στον εσωτερικό χώρο.

LC-2 Club Chair

Σχεδιάστηκε το 1928 από τον Le Corbusier σε συνεργασία με τους Pierre Jeanneret και Charlotte Perriand. Κυκλοφορεί σε 3 εκδοχές: πολυθρόνα, διθέσιος και τριθέσιος καναπές, από την εταιρία Cassina. Το Studio του Le Corbusier χαρακτήριζε τη σειρά σαν “καλάθια μαξιλαριών”, καθώς σχεδιάστηκαν σαν μια απάντηση του μοντερνισμού στην παραδοσιακή πολυθρόνα club, με τον σκελετό εμφανή από σωλήνες χάλυβα-χρωμίου που στηρίζουν μαξιλάρια από ύφασμα Rock ή ακατέργαστο δέρμα (top grain) ημιανιλίνης, σε χρώματα επιλεγμένα από τον ίδιο τον Le Corbusier.

http://www.architonic.com/pmsht/lc2-cassina/1110475

LC-4 Chaise Longue

Σχεδιάστηκε επίσης το 1928 από την ίδια ομάδα. Η σεζ λονγκ ονομάστηκε από τους δημιουργούς της “χαλαρωτική μηχανή” εξαιτίας του τρόπου που παραπέμπει στις φυσικές καμπύλες του σώματος, καθώς φαίνεται να αιωρείται πάνω στα στηρίγματα της. Μπορεί να σταθεροποιηθεί σε άπειρο αριθμό θέσεων, καθώς το κινητό πλαίσιο της μπορεί να ρυθμιστεί από την όρθια θέση μέχρι την πλήρη κατάκλιση. Σκελετός από σωλήνα χάλυβα-χρωμίου, βάση από μαύρο βαμμένο χάλυβα και μαξιλάρια από ακατέργαστο δέρμα ημιανιλίνης ή φυσικό δέρμα αγελάδας ή από καραβόπανο. Κατασκευάζεται από την εταιρία Cassina.

http://www.dwr.com/product/lc4-chaise-lounge-cowhide.do?sortby=ourPicks

Eames Elephant

Το ζεύγος Eames είχαν γοητευθεί από τους ελέφαντες, τα δημοφιλή αυτά παχύδερμα και το 1945 σχεδίασαν ένα παιδικό παιχνίδι, αλλά συγχρόνως και ένα γλυπτικό αντικείμενο που εντυπωσιάζει για τις έντονες καμπύλες και την ευχάριστη όψη, από κόντρα πλακέ, το οποίο όμως ποτέ δεν βγήκε στην παραγωγή. Αποτελεί κλασσική περίπτωση επίπλου με μοντέρνο design που συνδυάζει ταυτόχρονα μορφή και λειτουργία. Η εταιρία παραγωγής Vitra για να τιμήσει τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Charles Eames κατασκεύασε και διανέμει μια νέα εκδοχή του Eames Elephant από ανθεκτικό πλαστικό σε ελκυστικές αποχρώσεις για χρήση σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, ικανοποιώντας το κοινό για το οποίο σχεδιάστηκε αρχικά: τα παιδιά.

http://www.vitra.com/en-us/product/eames-elephant

Florence Lounge Seating

Η σειρά καθιστικών της Florence Knoll το 1954 την κατέταξαν στο πάνθεον των κλασσικών μοντέρνων σχεδιαστών. Η πεποίθηση της για “ολιστικό σχεδιασμό” έφερε επανάσταση στον εσωτερικό χώρο με τις ριζοσπαστικές αρχές σχεδιασμού που παρέκλιναν από τις συνήθεις, αλλά υιοθετήθηκαν και εφαρμόζονται μέχρι σήμερα. Η σειρά έχει τις απλές, αρχιτεκτονικές γραμμές και την απαράμιλλη κατασκευή των κλασσικών πλέον μοντέρνων κομματιών και περιλαμβάνει πολυθρόνα, διθέσιο και τριθέσιο καναπέ. Κατασκευάζεται από μασίφ ξύλινο σκελετό εσωτερικά, γυαλιστερό σκελετό χρωμίου εξωτερικά και δερμάτινη ταπετσαρία.

http://www.dwr.com/product/lc4-chaise-lounge-cowhide.do?sortby=ourPicks

Diamond Chair/ Asymmetric Chaise Lounge

Οι πειραματισμοί του Harry Bertoia το 1950 με λυγισμένες μεταλλικές ράβδους στην πρακτική τέχνη οδήγησαν στη δημιουργία μιας συλλογής καθισμάτων μεταξύ των οποίων η υπέροχη καρέκλα Diamond και η γλυπτικής αξίας Asymmetric Chaise. Με τον κλασσικό μοντέρνο σχεδιασμό της η συλλογή αναδεικνύει οποιοδήποτε χώρο με τις ανοιχτές γραμμές της. Βρίσκεται σε συνεχή παραγωγή από το 1952 από την εταιρία Knoll.

http://www.knoll.com/product/bertoia-diamond-chair

Tulip Chair

Η οργανική και συγχρόνως κλασσική καρέκλα του Eero Saarinen με τη μοναδική μορφή της αποτέλεσε το σύμβολο του φουτουριστικού design το 1950. Ήταν το πρώτο κάθισμα μαζικής παραγωγής, περιστρεφόμενο που στηρίζεται στο ένα πόδι. Κατασκευάζεται μέχρι σήμερα από την εταιρία Knoll, από χυτό fiberglass σε βάση αλουμινίου. Η χρήση του fiberglass ήταν πολύ καινοτόμα για την εποχή και έδωσε τη δυνατότητα στον σχεδιαστή να υλοποιήσει ένα τόσο οργανικό κομμάτι.

http://www.knoll.com/product/tulip-arm-chair

Panton Chair

Ο Verner Panton γοητευμένος από τις δυνατότητες που του προσέφεραν τα πλαστικά, καθώς δεν περιορίζουν τους σχεδιαστές σε συγκεκριμένες φόρμες και μπορούν να παράγουν οικονομικά προϊόντα, εμπνεύστηκε το 1960 την Panton Chair που κατασκευάστηκε μαζικά από την εταιρία Vitra. Ήταν η πρώτη καρέκλα που κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου από πλαστικό σε ένα μονοκόμματο κομμάτι. Η παραγωγή της άρχισε μόλις το 1999 από χρωματισμένο στη μάζα πλαστικό με λαμπερό φινίρισμα. Η εκφραστική μορφή της την ανέδειξε σε σύμβολο του 20ου αιώνα.

http://www.vitra.com/en-us/product/panton-chair

https://www.creazionedatmosfere.com/pitture-effetto-lavagna/

Πρωτότυπες και οικονομικές ιδέες για να προσθέσετε ενδιαφέρουσα όψη σε κάθε δωμάτιο. Μπορούν να αντικαταστήσουν τους πίνακες ή τις αφίσες στους τοίχους σε διάφορες θέσεις, όπως πχ. πάνω από το προσκέφαλο, αλλά και σε μπαλκονόπορτες, παράθυρα, ακόμη και σε έπιπλα.