Το κάθισμα Cable Tie ανήκει στη σειρά ρευστοποιημένων καθισμάτων Meltdown του βραβευμένου Άγγλου σχεδιαστή Tom Price.

Το συγκεκριμένο κάθισμα που μοιάζει με «πλαστικό αχινό» απέκτησε σταδιακά τη μορφή του, κάτω από συνθήκες θέρμανσης και πίεσης. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε μια μεγάλη στρογγυλή μπάλα αποτελούμενη απο 10.000 μαύρα, νάιλον καλώδια. Στη συνέχεια ένα ζεστό καλούπι σε φόρμα καθίσματος, ήρθε σε επαφή με την πλαστική μπάλα προκαλώντας το λιώσιμο των καλωδίων και την σταδιακή μορφοποίηση του όγκου. Αρκετά καλώδια, έμειναν ανέπαφα και ανεπηρέαστα απο τη θερμότητα.

Εξειδικευμένο βιβλίο, ελεύθερης πρόσβασης με αντικείμενο την σκηνογραφία του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου της περιόδου 1920-1930.

Τίτλος βιβλίου:

Film Architecture and the Transnational Imagination. Set design in 1930s European cinema.

Συγγραφείς:

Bergfelder, Tim, Harris, Sue & Street, Sarah

Εκδόσεις:

Amsterdam University Press, Amsterdam

Έτος έκδοσης:

2007

Αριθμός σελίδων:

320

Γλώσσα:

Αγγλική

Στο βιβλίο παρουσιάζονται για πρώτη φορά και αναλύονται, ποικίλα κινηματογραφικά σκηνικά του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου, της περιόδου 1920-1930. Οι συγγραφείς συγκέντρωσαν μια πληθώρα, σχεδίων, στιγμιοτύπων, εγγράφων, προκειμένου να αναδείξουν τη σημασία που είχαν την περίοδο εκείνη, οι καλλιτεχνικές διακρατικές συνεργασίες.

Το βιβλίο ασχολείται κυρίως με την κινηματογραφική παραγωγή της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας αναλύοντας τις πρακτικές, τα στυλ, αλλά και τις επιρροές των έργων αυτών στην μετέπειτα σκηνογραφία του κινηματογράφου.

Ολόκληρο το βιβλίο μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ.

Το Studio Kahn άντλησε από την παράδοση της Μέσης Ανατολής και δημιούργησε ένα ανέξοδο σύστημα φυσικού δροσισμού με αισθητική ευαισθησία

Η Mey και ο Boaz Kahn, του Studio Kahn, τιμήθηκαν με το ένα από τα τρίτα βραβεία στο διαγωνισμό iida 2010 με θέμα ‘green life’ (πράσινη ζωή), που διοργάνωσε το online περιοδικό DesignBoom σε συνεργασία με την Incheon Metropolitan City, στην Κορέα.

Το βραβευμένο project Ecooler είναι ένα όμορφο παθητικό σύστημα φυσικού δροσισμού. Το πρωτότυπο αυτό σύστημα αποτελείται από κοίλα κεραμικά στοιχεία- τρισδιάστατα πλακίδια, τα οποία συγκρατούν νερό και καθώς συνδέονται μεταξύ τους με κατάλληλα εξαρτήματα δημιουργούν διακοσμητικά διαχωριστικά χώρων, που προσφέρουν δροσισμό χωρίς κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος, σύμφωνα με τις αρχές της υγρασίας και της εξάτμισης του νερού από την πήλινη επιφάνεια τους.

Από τη Σοφία Δημουλά - Αρχιτέκτονα εσωτερικών χώρων – διακοσμήτρια

Υπεύθυνος καθηγητής: Δημήτρης Μάνιος - Κολλέγιο ΑΚΤΟ Θεσσαλονίκης

Στον πρώτο όροφο βρίσκεται η reception, ο χώρος αναμονής, μία μικρή κουζίνα και μία τραπεζαρία η οποία θα χρησιμοποιείται μόνο από τους καλλιτέχνες. Επιλέχθηκε ο χώρος να έχει κάποια πλαστικότητα στην όψη σε συνδυασμό με σκληρά υλικά όπως χρωματισμένο επίχρισμα για τους τοίχους, μέταλλο για τα έπιπλα και άγριο ξύλο για το δάπεδο. Επίσης στον χώρο φαίνεται να αποσπώνται κομμάτια του τοίχου δημιουργώντας άλλοτε τα έπιπλα του χώρου όπως καναπές, τραπεζάκι κ.α. και άλλοτε να αποτελούν φέροντα στοιχεία του κτιρίου.

Τα χρώματα του 2011 // «Ροζ Αγιόκλημα» από την Pantone.

γράφει η Ναταλία Αλεξίου, interior designer.

Προτάσεις για να δώσουμε πινελιές χρώματος σε τοίχους λευκούς ή μπεζ, ώστε να εξισορροπήσουμε τη μονοτονία τους.

Οι βράχοι πρωταγωνιστούν στη ζωή των κατοίκων της Setenil de las Bodegas στην Ισπανία

Οι 3000 περίπου κάτοικοι της Setenil de las Bodegas, μιας πόλης στην όμορφη περιοχή της Ανδαλουσίας ζουν στην κυριολεξία στη σκιά των βράχων.

Η μορφή του «διπρόσωπου» αυτού αντικειμένου προκαλεί τουλάχιστον σύγχυση.

Το προϊόν αυτό, από τη μία μεριά είναι ήρεμο, οικείο και λείο, αποτυπώνοντας τις παραδοσιακές τεχνικές κατασκευής πορσελάνινων αντικειμένων. Από την άλλη είναι «ανώμαλο», σύνθετο και ανήσυχο, προκαλώντας ακόμα και τον πιο δεξιοτέχνη γλύπτη και κάνοντας τον να αναρωτιέται για το αν μπορεί πλέον να συναγωνιστεί τις μηχανές και κυρίως την ψηφιακή τεχνολογία.

Ένα ‘πράσινο’ δάπεδο για τους σύγχρονους εσωτερικούς χώρους. Το linoleum είναι η εφεύρεση του Άγγλου Frederick Walton και από το1860 -χρονιά εφεύρεσης του- μέχρι το1950 θεωρούνταν θαυμάσιο και φθηνό υλικό για δάπεδα σε χώρους μεγάλης κυκλοφορίας.

Η δουλειά του Erik Griffioen είναι μια πρόκληση που ακροβατεί ανάμεσα στην γλυπτική και το βιομηχανικό σχεδιασμό.

Ο Erik Griffionen φαίνεται να έχει πραγματική εμμονή με τη μορφή του καθίσματος, χωρίς όμως να παγιδεύτεται σε μια στείρα διερεύνηση της εξωτερικής μορφής. Αντίθετα, ο σχεδιαστής, ασχολείται με τη σχέση της μορφής και της λειτουργικότητας, θέτοντας μονίμως το εξής ερώτημα: Μπορούν αυτές οι καρέκλες που μοιάζουν "άβολες" και "απρόσιτες" να μετατραπούν σε λειτουργικά και άνετα καθίσματα;