Οι νιπτήρες μπάνιου διακρίνονται ανάλογα με τον τρόπο εγκατάστασης τους και στήριξης είτε στο τοίχο, είτε σε βάση, είτε σε πάγκο. Οι βασικοί τύποι είναι οι παρακάτω:

Νιπτήρας αναρτημένος στον τοίχο.

Ο νιπτήρας στερεώνεται απευθείας στον τοίχο με βίδες. Ο τύπος αυτός είναι κατάλληλος για μικρά μπάνια καθώς καταλαμβάνει λίγο χώρο και καθόλου δάπεδο. Το βασικό μειονέκτημα είναι οι ορατές υδραυλικές συνδέσεις του νερού και της αποχέτευσης. Ωστόσο σε περίπτωση βλάβης η πρόσβαση για επιδιόρθωση είναι πολύ εύκολη.

Νιπτήρας με βάση (κολώνα)

Ο τύπος αυτός αποτελεί υποκατηγορία της προηγούμενης κατηγορίας, προκειται δηλαδή για αναρτημένο νιπτήρα, καθώς η κολώνα έχει μόνο διακοσμητικό χαρακτήρα και δεν προσφέρει πραγματική στήριξη. Ο ρόλος της βάσης είναι για να κρύβει τις υδραυλικές συνδέσεις του νερού και της αποχέτευσης. Το μειονέκτημα αυτού του τύπου είναι ότι δεν προσφέρει καθόλου αποθηκευτικό χώρο κάτω από το νιπτήρα.

Νιπτήρας κονσόλα

Πρόκειται για νιπτήρα που η μία πλευρά στηρίζεται στον τοίχο και η άλλη σε δύο πόδια (μεταλλικά, ξύλινα, κτλ). Συχνά, μια κατακόρυφη ποδιά κρύβει τις υδραυλικές συνδέσεις. Υπάρχει περίπτωση, η κονσόλα να περιλαμβάνει και ράφι, προσφέροντας αποθηκευτικό χώρο για τοποθέτηση καλαθιού ή συρταριού.

Χωνευτός νιπτήρας (ένθετος)

Για την τοποθέτησή του ένθετου νιπτήρα σχηματίζεται μια τρύπα στον πάγκο του επίπλου, μέσα στην οποία τοποθετείται ο νιπτήρας. Αν ο νιπτήρας είναι βαρύς τότε δεν χρειάζονται σύνδεσμοι καθώς το βάρος αρκεί για να παραμένει σταθερός στη θέση του. Σε αντίθετη περίπτωση ο νιπτήρας στερεώνεται με κλιπς κάτω από τον πάγκο. Το χείλος του νιπτήρα προεξέχει από το περίγραμμα της τρύπας.

Ολόσωμος νιπτήρας με πάγκο (μονολιθική κατασκευή)

Ο νιπτήρας αυτός, κατασκευάζεται συνήθως από συνθετικά υλικά, όπως ακρυλικό, corian, κτλ. Ο πάγκος και ο νιπτήρας αποτελούν μια ολόσωμη κατασκευή χωρίς ενώσεις. Το πλεονέκτημά του τύπου αυτού είναι ότι καθαρίζεται εύκολα ενώ μειώνονται τα σημεία διαρροών (για παράδειγμα μεταξύ πάγκου και νιπτήρα)

Υποκαθήμενος νιπτήρας

Οι νιπτήρες αυτοί τοποθετούνται κάτω από τον πάγκο και στερεώνονται με κλιπς. Ο πάγκος έχει οπή, μικρότερη από το περίγραμμα του νιπτήρα έτσι ώστε να υπάρχει αλληλοεπικάλυψη.

Επικαθήμενοι νιπτήρες.

Τοποθετούνται πάνω σε πάγκο. Στον πάγκο χρειάζεται να δημιουργηθούν δύο μόνο τρύπες, μία για το σιφώνι και μία για τη βρύση. Ωστόσο η βρύση μπορεί να τοποθετηθεί και στον τοίχο. Οι νιπτήρες αυτοί είναι συνήθως και οι πιο εντυπωσιακοί καθώς η θέση τους είναι περίοπτη.

Οι κάτάλογοι των νέων φωτιστικών Artemide 

Εξερευνήστε τους εδώ

Από την Αναστασία Καραβασίλη (MSc in Interior & Living Design)

Πώς αλληλοεπιδρούν οι δύο χώροι μεταξύ τους; Υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά; Κοινές τάσεις; Κοινοί υποστηρικτές; Βεβαίως και υπάρχουν! Η αλληλοεπίδραση είναι παραπάνω από εμφανής.

Σχέδια, γραμμές, χρώματα, υφάσματα είναι κάποια κοινά χαρακτηριστικά που συναντάει κανείς με την πρώτη ματιά. Ωστόσο υπάρχουν κι άλλα πίσω από την "εικόνα", π.χ. ο τρόπος σύλληψης μιας ιδέας σε ένα project (έργο) ή οι επιρροές από τα καλλιτεχνικά κινήματα του προηγούμενου αιώνα. Επιπλέον και οι δύο χώροι αποκαλύπτουν τις σύγχρονες κοινωνικοπολιτιστικές μεταβολές και παρουσιάζουν ομοιότητες σε διάφορους κοινωνικούς και οικονομικούς τομείς της πραγματικότητας.

Από το κατάστημα lightplus.

Ο Karim Rashid δραστηριοποιείται στο χώρο του βιομηχανικού σχεδιασμού και της αρχιτεκτονικής εσωτερικών χώρων.

Από το σχεδιαστήριο στην υλοποίηση και από τη θεωρεία στην πράξη: Ένα πρωτοποριακό μάθημα του τμήματος Σχεδιασμού και Τεχνολογίας Ξύλου και Επίπλου του ΤΕΙ Λάρισας.

Συνέντευξη του Αθανάσιου Μπάμπαλη (βιομηχανικού σχεδιαστή - καθηγητή εφαρμογών) με αφορμή το μάθημα "Υλοποίηση σχεδιαστικής μελέτης".

Ο σχεδιαστής Eric Therner αποφάσισε να σχεδιάσει μια λάμπα, με ενδιαφέρον και πρωτότυπο σχεδιασμό, έτσι ώστε να "μεταμορφωθεί" σε φωτιστικό.

Τα ντουλάπια, τα ράφια, τα συρτάρια κτλ, πρέπει να τοποθετούνται σε τέτοιο ύψος ώστε να είναι προσβάσιμα τόσο από τους άντρες όσο και από τις γυναίκες.

Το μέσο ύψος των γυναικών είναι 1.65m. Το μέσο ύψος των αντρών είναι 1.74m.

Η ιστορία μιας συρταριέρας

Είμαι ένα σύστημα αποθήκευσης που ονομάζομαι Boby. Τα συρτάρια κα τα ράφια μου μπορούν να φιλοξενήσουν τα πάντα. Είχα αρχικά σχεδιαστεί για να ανταποκρίνομαι στις ανάγκες του αρχιτέκτονα σχεδιαστή, αλλά με τα χρόνια, έχω μπει σε σπίτια, γραφεία, ιατρεία και εργαστήρια.Μπορώ να αποθηκεύσω τα εργαλεία του γιατρού, τα χρώματα της ζωγράφου, το make-up, το χαρτί, ακόμα και τα φυτά. Από την άλλη πλευρά, χάρη στην ευελιξία μου, υπάρχει η δυνατότητα να συνδυαστώ κάθετα με διαφορετικούς τρόπους, που προσφέρουν εξατομικευμένες ρυθμίσεις αποθήκευσης και, χάριv αυτού, θεωρώ τον εαυτό μου πράγματι έναν πολύ ευπροσάρμοστο φίλο.

Η υγρασία που προέρχεται από το έδαφος αποτελεί μια από τις σημαντικότερες αιτίες φθορών στους τοίχους, στα θεμέλια και στο υπόγειο.

Από πού προέρχεται η υγρασία του εδάφους:

Η υγρασία στο έδαφος μπορεί να προέρχεται από τις βροχοπτώσεις, το χιόνι καθώς και από υπόγεια νερά. Μπορεί επίσης να δημιουργείται από διαρροή στα δίκτυα εξυπηρέτησης (ύδρευση, αποχέτευση). Ωστόσο, θα πρέπει να εξετάζεται και το ενδεχόμενο η υγρασία να προέρχεται από τα ίδια τα υλικά του κτιρίου (για παράδειγμα από το νωπό σκυρόδεμα ή από τα κονιάματα) ή από τη διαρροή κάποιου σωλήνα ύδρευσης ή από τους υδρατμούς.

Τι φθορές προκαλεί η υγρασία που προέρχεται από το έδαφος (εξωτερική υγρασία)

Καταρχήν, εμφανίζονται στο εσωτερικό των κτιρίων αισθητικά προβλήματα και προβλήματα υγιεινής. Τα επιχρίσματα οι ταπετσαρίες, τα ξύλα και τα χρώματα φουσκώνουν, σαπίζουν και αρχίζουν να συγκεντρώνουν μύκητες. Η διαβίωση στο εσωτερικό δεν είναι άνετη από την άποψη της θερμότητας και συνεπώς χρειάζεται να αυξηθεί η δαπάνη για την θέρμανση του κτιρίου. Τα μέταλλα και κυρίως ο οπλισμός του σκυροδέματος σκουριάζουν και προκαλούν ρωγμές στο σκυρόδεμα των υποστυλωμάτων και της πλάκας. Εμφανίζονται λεκέδες στην τοιχοποιία και στο σκυρόδεμα ενώ αν το νερό εισχωρεί στα δομικά υλικά προκαλεί υπάρχει περίπτωση να προκαλέσει ρηγματώσεις σε περίπτωση παγετού.

Γενικά τα υλικά που έρχονται σε επαφή με το έδαφος τείνουν να απορροφούν την υγρασία, ανάλογα με το πορώδες τους. Όταν υπάρχει υπόγειο η υγρασία εισχωρεί στα τοιχώματα και στο δάπεδο του υπογείου. Όταν δεν υπάρχει υπόγειο, η υγρασία εισχωρεί στο δάπεδο και στους τοίχους μέσω των θεμελίων (ανιούσα υγρασία).

Μέτρα αντιμετώπισης της υγρασίας.

Τα πιο τυπικά μέτρα αντιμετώπισης της υγρασίας που έρχεται από το έδαφος είναι τα παρακάτω:

Μπορούν να επιλεγούν δομικά υλικά (για τις υπόγειες κατασκευές) όσο το δυνατόν πιο στεγανά στην υγρασία. Αυτό συνήθως επιτυγχάνεται με τον εμποτισμό τους με κατάλληλα υλικά. Προσοχή θα πρέπει να δοθεί στους αρμούς διαστολής και στο σφράγισμά τους με διατομές πλήρωσης αρμών από θερμοπλαστικά υλικά.

Μπορεί να δημιουργηθεί αποστραγγιστικό σύστημα περιμετρικά των θεμελίων. Μια τυπική λύση αποτελεί η τοποθέτηση αγωγού αποστράγγισης και λιθορριπής στα θεμέλια.

Τα δομικά στοιχεία μπορούν να επαλειφθούν με στεγανωτικά υλικά.

Σε κτίρια χωρίς υπόγειο τοποθετείται στεγανωτική στρώση (στεγανωτικά φύλλα ή μεμβράνες) 30 εκ. πάνω από την στάθμη του εδάφους. Κάτω από το δάπεδο αν δεν υπάρχουν ιδιαίτερα προβλήματα υδροφόρου ορίζοντα δημιουργείται μια στρώση από χαλίκι 15-20 εκ. κάτω από την πλάκα. Ωστόσο αν υπάρχουν προβλήματα υδροφόρου ορίζοντα ή αν το υπόγειο είναι κατοικήσιμο θα πρέπει να ληφθούν επιπλεόν μέτρα (προσθήκη στεγανωτικής στρώσης, θερμομόνωση, κα).

Σε περίπτωση στεγάνωσης του εξωτερικού της τοιχοποιίας (κατακόρυφη στεγάνωση) αυτή μπορεί να γίνει με ασφαλτικές επιστρώσεις, με στεγανωτικά επιχρίσματα, με στεγανωτικά φύλλα η μεμβράνες.

Μια άλλη λύση είναι η δημιουργία στεγανής λεκάνης με χρήση στεγανού σκυροδέματος τόσο στους τοίχους του υπογείου όσο και στο δάπεδο.

Ξεφυλλίστε τον κατάλογο online