Στην ενδοδαπέδια θέρμανση το δάπεδο είναι το θερμαντικό σωμα του χώρου και η θερμότητα εκπέμπεται από το δάπεδο προς το χώρο.

Ιστορική εξέλιξη του συστήματος

Από τα κλασσικά χρόνια οι Έλληνες απολάμβαναν ζεστό μπάνιο σε δημόσια λουτρά. Οι Ρωμαίοι όμως ήταν αυτοί που επινόησαν τα υπόκαυστα, ένα προηγμένο και έξυπνο σύστημα θέρμανσης των λουτρών.

Τα υπόκαυστα, (suspensurae) ήταν χαμηλοί, υπόγειοι χώροι κάτω από τα δάπεδα των λουτρών, όπου κυκλοφορούσαν τα καυτά αέρια που παραγόταν από μια φωτιά που έκαιγε στην εστία (praefurnium). Σύμφωνα με τον Βιτρούβιο, που στο έργο του De architectura περιγράφει ένα ρωμαϊκό λουτρό, τα υπόκαυστα δημιουργούνταν με την υπερύψωση των δαπέδων και την έδρασή τους πάνω σε στυλίσκους (pilae), των οποίων το ιδανικό ύψος ήταν τα 0,60μ.

Caldarium (πηγή εικόνας: wikipedia.org)

Το σύστημα θέρμανσης των δωματίων συμπλήρωσαν στο 2ο μισό του 1ου π.Χ. αιώνα οι θερμαινόμενοι τοίχοι και οι θερμαινόμενοι θόλοι, όπου τα θερμά αέρια κυκλοφορούσαν μέσα σε πήλινους σωλήνες κυκλικής ή τετράγωνης διατομής (tubuli), που εφάπτονταν στους τοίχους,　ή μέσα από κενά που δημιουργούνταν με πήλινα πλακίδια (tegulae mammatae) στερεωμένα σε ανάλογη απόσταση εμπρός από τους τοίχους. Η κατασκευή καλυπτόταν συνήθως από ορθομαρμάρωση, ενώ με μάρμαρο ήταν στρωμένα και τα δάπεδα.

πηγή εικόνας: wikipedia.org

Στις αρχές του 20ου αιώνα έγιναν προσπάθειες για την επαναφορά του συστήματος της θέρμανσης δαπέδου, χωρίς όμως επιτυχία, γιατί διαβρώνονταν εύκολα οι μεταλλικοί σωλήνες που χρησιμοποιούνταν. Η εφαρμογή του συστήματος της ενδοδαπέδιας θέρμανσης στέφθηκε με επιτυχία μόνο με την ανάπτυξη της βιομηχανίας των πλαστικών σωλήνων και των μονωτικών υλικών, κατά τη δεκαετία του 1970.

Η ενδοδαπέδια θέρμανση σήμερα

Η ενδοδαπέδια θέρμανση αφορά τη θέρμανση του χώρου, μέσα από ένα σύστημα σωληνώσεων που βρίσκεται εντός του δαπέδου και μέσα στο οποίο κυκλοφορεί θερμό νερό.

Στο παρελθόν, λόγω της έλλειψης τεχνοχογνωσίας και εμπειρίας η ενδοδαπέδια θέρμανση παρουσίασε σημαντικά προβλήματα όπως:

Τα προβήματα αυτά όμως ξεπεράστηκαν και έτσι η ενδοδαπέδια θέρμανση αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο πλεονεκτικά συστήματα θέρμανσης.

Καταρχήν, για λόγους υγείας η θερμοκρασία του δαπέδου (στους βασικούς χώρους χωρίς έντονες θερμικές απώλειες) δεν ξεπερνάει τους 29 βαθμούς κελσίου.

Πλεονεκτήματα

Μειονεκτήματα

Περιγραφή της εγκατάστασης της ενδοδαπέδιας θέρμανσης

Το σύστημα περιλαμβάνει:

Καταρχήν τοποθετείται περιμετρική μονωτική ταινία ως αρμός διαστολής σε όλους τους εσωτερικούς τοίχους, πόρτες, μπαλκονόπορτες και περιμετρικά σε όλους τους θερμαινόμενους χώρους.

Στη συνέχεια τοποθετείται μονωτικό υλικό με ειδικές προδιαγραφές στην πλάκα σκυροδέματος, χωρίς κενά μεταξύ των πλακών μόνωσης. Ακολουθεί επικάλυψη των μονωτικών πλακών με υγρομονωτικό φύλλο σε όλη την επιφάνεια τους. Προαιρετικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και φράγμα ήχου για αυξημένη ηχομόνωση.

Πάνω από το υγρομονωτικό φύλλο τοποθετείται πλέγμα γαλβανιζέ 10Χ10εκ., στο οποίο συγκρατούνται τα κλιπ στερέωσης των σωληνώσεων. Ακολουθεί η στρώση των κυκλωμάτων θέρμανσης στους συγκεκριμένους χώρους, σύμφωνα με τη μελέτη. Οι τρόποι στρώσης είναι δύο, ο μαίανδρος και το σαλιγκάρι.

Οι σωλήνες από τον κάθε χώρο καταλήγουν σε συλλέκτη, που βρίσκεται σε ερμάριο σε ουδέτερο χώρο (όχι σε υπαίθριο, προτιμότερο σε κάποιο διάδρομο). Ο κάθε συλλέκτης πρέπει να τοποθετείται στο αντίστοιχο επίπεδο που θερμαίνεται.

Επιθυμητή θερμοκρασία δαπέδου με ενδοδαπέδια θέρμανση

Επιθυμητή θερμοκρασία δαπέδου αναλογα με το υλικο επικάλυψης

Τι γίνεται στα σημεία του κτιρίου όπου υπάρχουν μεγαλύτερες θερμικές απώλειες

Στις ζώνες αυξημένων απωλειών (πχ, στις μπαλκονόπορτες και στους περιμετρικούς τοίχους) προβλέπεται η τοποθέτηση πυκνότερων σωληνώσεων ενδοδαπέδιας θέρμανσης.

Ενδοδαπέδια θέρμανση και εξοικονόμηση ενέργειας

Υπολογίζεται ότι για το ίδιο αίσθημα θερμότητας, η θερμοκρασία στο χώρο που θερμαίνεται με ενδοδαπέδια θέρμανση μπορεί να είναι χαμηλότερη κατά 2 εως 3 βαθμούς σε σχέση με άλλα συστήματα θέρμανσης. Συνεπώς εξασφαλίζεται 15-20% οικονομικότερη λειτουργία σε σχέση με τα συμβατικά συστήματα θέρμανσης.

Πιθανά προβλήματα στη λειτουργία

Το βασικότερο ίσως πρόβλημα αποτελεί η τυχαία διάτρηση των σωλήνων. Κατά τα άλλα η διάρκεια ζωής της ενδοδαπέδιας θερμανσης ειναι μεγάλη και δεν απαιτεί ιδιαίτερη φροντιδα.

Η ενδοδαπέδια θέρμανση ενδείκνυται για όλους του χώρους, ακόμα και για εξωτερικούς. Είναι όμως πολύ αποτελεσματική σε χώρους μεγάλου ύψους (πχ γυμναστήρια) όπου οποιοδήποτε άλλο σύστημα θέρμανσης θα ήταν δαπανηρό ή αναποτελεσματικό

Η επιλογή της ενδοδαπέδιας θέρμανσης πρέπει να γίνεται το αργότερο στη φάση σκυροδέτησης καθως το ύψος του δαπέδου πάνω από την πλάκα φτάνει τα 12-13 εκατοστά, (ενω χωρίς ενδοδαπέδια το ύψος ειναι 4 εως 5 εκ). Η υπερύψωση αυτή είναι σημαντική για τον υπολογισμό των θυρών και των κλιμακοστασίων.

Η μελέτη θέρμανσης είναι σύνθετη και για αυτό πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένο μηχανολόγο μηχανικό. Τα στοιχεία που βασικά πρέπει να υπολογιστούν είναι η διάμετρος του σωλήνα, η απόσταση μεταξύ των σωληνώσεων (πυκνώσεις και αραιώσεις), το συνολικό μήκος του κυκλώματος, η ταχύτητα του νερού, η πίεση του νερού, η ισχύς του λέβητα, κλπ.

Η τελική επίστρωση

Η τελική επίτρωση μπορεί να είναι από μάρμαρο, ξύλο, κεραμικά πλακάκια, μοκέτα, κλπ. Με την ενδοδαπέδια θέρμανση είναι δυνατον να εφαρμοστούν όλα σχεδόν τα υλικά χωρίς προβλήματα αρκεί να ακολουθηθούν πιστά οι οδηγίες των κατασκευαστών.

Ειδικά για τα ξύλινα δάπεδα, θα πρεπει να χρησιμοποιείται ξυλεία με περιορισμένη περιοεκτικότητα σε υγρασία ενώ οι κόλλες θα πρέπει να είναι κατάλληλες για ενδοδαπέδια θέρμανση.

Η ενδοδαπέδια θέρμασνη μπορεί να λειτουργήσει με πολλά συστήματα παραγωγής ενέργειας, όπως:

Βίντεο που παρουσιάζει τη διαδικασία εγκατάστασης

Στο παιδικό δωμάτιο η καθημερινότητα μετατρέπεται σε ένα μικρό παραμύθι. Το μικρό κορίτσι περνάει ατελείωτες ώρες παιχνιδιού, μελέτης, ονειροπόλησης και δημιουργική απασχόλησης.

Source: the-ellebelle.tumblr.com via Elle on Pinterest

Μήπως σας αρέσει να διαβάζετε μανιωδώς βιβλία, περιοδικά και εφημερίδες........... στην τουαλέτα;

Η διακόσμηση της βιτρίνας καταστήματος είναι τέχνη, που έχει σαν αποτέλεσμα την προσέλκυση των πελατών να το επισκεφθούν.

Πηγή: just-lolo.blogspot.com

To Art Deco δεν ήταν κίνημα ούτε καλλιτεχνικό ρεύμα αλλά μάλλον μια τάση στο design.

Ξεκίνησε από τη Γαλλία το 1920, αλλά εμφανίστηκε επίσης (ανάμεικτο με άλλα στυλ) στη Βρετανία και στην Αμερική το 1930. Πήρε το όνομά του από την έκθεση Paris Exposition Des Arts Decoratifs Et Industriels (1925) . Στην έκθεση αυτή το συγκεκριμένο στυλ είχε κατακλύσει σχεδόν τα πάντα.

Οι πηγές έμπνευσης είναι ποικίλες. Η τάση Art Deco επηρεάστηκε από τα καλλιτεχνικά ρεύματα του κυβισμού και του Φωβισμού αλλά και από μια σειρά άλλων πηγών όπως από τα Ρωσικά μπαλέτα, από την αφρικανική και αιγυπτιακή τέχνη, από το σχεδιασμός ορισμένων μοντερνιστών όπως από του Josef Hoffmann, του Frank Lloyd Wright, του Adolf Loos, κλπ

Το Art Deco ήταν γυαλιστερό, γεμάτο πολυτέλεια, με ακριβά υλικά όπως το ελεφαντόδοντο και το σμάλτο. Τα έπιπλα, τα προϊόντα, οι εσωτερικοί χώροι, οι προσόψεις έχουν έντονη γραμμικότητα, με λίγες διακοσμήσεις.

Γνωστοί εκπρόσωποι είναι ο Jacques- Emile Ruhlmann, ο Rene Lalique, ο Jean Dunand, ο A.M Cassandre

http://seyrigian.blogspot.com/2009/08/magic-of-lalique.html

To Art Deco, στη πραγματικότητα δεν αντιπροσώπευε την αληθινή πολυτέλεια και το πραγματικά ακριβό. Αντίθετα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήθελε εσκεμμένα να δώσει την εντύπωση του πολυτελούς και του ακριβού χωρίς όμως να είναι. Σε αυτόν το στόχο βοηθούσαν τα συγχρονα υλικά όπως το χρώμιο, το χρωματιστό γυαλί, ο βακελίτης, κλπ.

Κατά τη διάρκεια της έκθεσης του 1925, το Art Deco δέχτηκε έντονη κριτική από τους μοντερνιστές, κυρίως λόγω του φανταχτερού του ύφους, Το ενδιαφέρον για το Art Deco αναβίωσε το 1960 κυρίως ως σημείο αναφοράς στο κίνημα του μοντερνισμού.

contemporary living room design by new york architect Chelsea Atelier Architect, PC

Τί μέγεθος πρέπει να έχουν τα χαλιά του σπιτιού μας; Οι καναπέδες πρέπει να πατούν πάνω στο χαλί ή όχι; Πόσο πρέπει να απέχουν τα χαλιά από τον τοίχο; 

Τοποθέτηση μικρότερου χαλιού πάνω σε μεγαλύτερο χαλί ή μοκέτα.

Ο κατάλογος μέ όλα τα φωτιστικά της εταιρείας Artemide για το 2011.

Ο Ιταλός Ettore Sottsass αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους σχεδιαστές του 20 αιώνα. Το έργο που άφησε πίσω του περιλαμβάνει μια μεγάλη συλλογή από έπιπλα, κοσμήματα, γυάλινα αντικείμενα, φωτιστικά και μηχανήματα γραφείου. Γεννήθηκε στην πόλη Innsbruck από Ιταλούς γονείς. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην πόλη Trento και το 1928 μετακόμισε στο Τορίνο, όπου και ξεκίνησε να σπουδάζει αρχιτεκτονική στο πολυτεχνείο της πόλης (1934). Αποφοίτησε το 1939.

Ως στρατιώτης στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1943) έζησε στο Μαυροβούνιο, και εκεί βρήκε την ευκαιρία να δημιουργεί σχέδια για ρούχα, τα οποία τυπώνονταν σε τοπικά εργαστήρια. Μετά το τέλος του πολέμου, ξεκίνησε συνεργασία με την ομάδα των αρχιτεκτόνων Giuseppe Pagano στο Τορίνο. Το ενδιαφέρον του για τα δυσδιάστατα σχέδια βρήκε διέξοδο στη σχεδίαση εξωφύλλων και κασκόλ.

Το 1946 μετακόμισε στο Μιλάνο, όπου μαζί με τον Bruno Munari οργάνωσαν το πρώτο διεθνές σόου αφηρημένης τέχνης. Το δικό του γλυπτό έργο, συνδύαζε στοιχεία του κινήματος του νεοπλαστικισμού με στοιχεία σουρεαλιστών καλλιτεχνών. Το 1950, άρχισε να πειραματίζεται με το υλικό Plywood, με το πλαστικό και τα μέταλλα και να προσεγγίζει τις οργανικές φόρμες.

Στην μαζική παραγωγή προϊόντων μπήκε δυναμικά μετά το 1955. Τα 1956 εργάστηκε για αρκετούς μήνες στο στούντιο του George Nelson στη Νέα Υόρκη. Η εμπειρία του από την Αμερική, του έδωσε την ευκαιρία να αντιληφθεί την έννοια της μαζικής παράγωγης και την αξία της ταχύτητας στον ανεπτυγμένο κόσμο ενώ ήρθε και σε επαφή με την ποπ αρτ και τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό.

Το 1957, ξεκίνησε συνεργασία με την εταιρεία Olivetti. Το γνωστότερο ίσως δημιούργημά του, αφόρα την γραφομηχανή Valentine, η οποία ήταν ελαφριά, κατασκευασμένη από κόκκινο πλαστικό και σύντομα έγινε ένα από τα σημαντικότερα σύμβολα της εποχής της.

Η γραφομηχανη Valentine (1969), πηγή εικόνας: www.wikipedia.com

Ο Sottsass επηρεαζόταν από τα ταξίδια του. Το 1961 ταξίδεψε στην Ινδία και αμέσως μετά σχεδίασε μια σειρα κεραμικών αντικειμένων τα οποία ονόμασε «The Ceramics of Darkness». Το 1965 σχεδίασε μια σειρά επίπλων για την εταιρεία Poltronova: γνωστό έργο είναι το Lotus table, το οποίο θυμίζει το πόδι του Μίκυ Μάους.

Καθώς ο Sottsass χρησιμοποιούσε την οπτική γλώσσα αλλά και επαναπροσδιόριζε γνωστά αντικείμενα αλλά με καινούργια οπτική, θεωρήθηκε πρωτοπόρος του μεταμοντερνισμού. Άλλωστε, μπορούσε άνετα να κινείτε μεταξύ του χώρου της τέχνης, της χειροτεχνίας και του design.

Στις αρχές του 70 δημιούργησε λιγοστά μόνο σχέδια για μαζική παράγωγη. Το 1975 ξεκίνησε να συνεργάζεται με το Studio Alchymia. Όμως λόγω της "ιδεολογικής" διαφωνία του με τον Alessandro Mendini, εγκατέλειψε την ομάδα το 1981. Σύντομα δημιούργησε την γνωστή ομάδα Memphis και την ομάδα Sottsass Associati. Το πρώτο του αρχιτεκτονικό έργο ολοκληρώθηκε το 1990.

modern office chairs

Τα τελευταία καθίσματα που σχεδιάστηκαν από το Sottsass

modern ice tools and buckets

Σαμπανιέρα (1979) σχεδιασμένη από το Sottsass για τον οίκο Alessi

Γνωρίζετε ότι το δάπεδο είναι το δομικό στοιχείο που επιβαρύνεται περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο στοιχείο του εσωτερικού χώρου; Ποιά είναι όμως τα βασικά κριτήρια επιλογής του καταλληλότερου δαπέδου;

ΒΑΣΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΔΑΠΕΔΩΝ

Οι ιδιότητες του υποστρώματος και του φέροντος σκελετού

Πριν ξεκινήσουμε να αναζητούμε τον τύπο και το υλικό του δαπέδου, θα πρέπει πρώτα να εξασφαλίσουμε ότι το κτίριο, από άποψη στατικότητας, είναι κατάλληλο ώστε να "φέρει" το βάρος του δαπέδου. Στις σημερινές κατασκευές, το κριτήριο αυτό πληρείται πάντοτε. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο στις παλαιότερες κατασκευές και ιδίως στα παραδοσιακά κτίσματα, όπου το δάπεδο στηρίζονταν για παράδειγμα σε ξύλινα δοκάρια.

Μερικά υλικά δαπέδων, όπως η πέτρα είναι βαριά ενώ κάποια άλλα, όπως το βινύλιο είναι πολύ ελαφριά. Το δάπεδο, επίσης θα πρέπει να συνεργάζεται με το υπόστρωμα και ιδίως κατά τη συστολή/ διαστολή του.

Το κόστος του δαπέδου

Το κριτήριο αυτό είναι σύνθετο και περιλαμβάνει την αρχική αγορά του υλικού, το κόστος τοποθέτησης, τη διάρκεια ζωής και τέλος το κόστος συντήρησης. Για παράδειγμα, ένα δάπεδο, το οποίο είναι οικονομικό στην αγορά του, μπορεί να προκύψει τελικά ακριβότερο αν η διάρκεια ζωής του είναι μικρή ή απαιτεί συνεχώς συντήρηση και επισκευές.

Στο βιβλίο "Θέματα Οικοδομικής' του Ε.Μ.Π (1999) εντοπίσαμε μια γενική κατάταξη των δαπέδων ανάλογα με το κόστος τους (από το ακριβότερο προς το φθηνότερο) και αφορούν υλικά της ίδιας ποιότητας:

Οι ιδιότητες του δαπέδου

Το δάπεδο πρέπει να προσφέρει ηχοαπορροφητικότητα δηλ. να απορροφά τους παραγόμενους θορύβους (ηχομόνωση από αερόφερτους και χτυπογενείς θορύβους), θερμομόνωση να εμποδίζει δηλ. τη μετάδοση της θερμοκρασίας και μικρή απορροφητικότητα, δηλ. να μην απορροφά τα διάφορα υγρά που ενδεχόμενα χύνονται επάνω του.

Από τα υλικά δαπέδου, μόνο η μοκέτα έχει καλή ηχοαπορροφητικότητα καθώς απορροφά τους ήχους και μεγάλο μέρος των κρότων.

Αντοχή στη φθορά

Ο κάθε χώρος έχει διαφορετικές απαιτήσεις αντοχής. Για παράδειγμα, αν πρόκειται για την επένδυση μιας σκάλας σε ένα δημόσιο κτιρίου, από την οποία θα διέρχονται δεκάδες επισκέπτες καθημερινά, τότε το υλικό που θα επιλεγεί θα πρέπει να έχει μεγάλη αντοχή στις μηχανικές καταπονήσεις. Αντίθετα, αν πρόκειται για ένα δάπεδο στο υπνοδωμάτιο μιας κατοικίας, οι απαιτήσεις αντοχής είναι σαφώς μικρότερες.

Συνεπώς θα πρέπει να συνυπολογίζεται αφενός τη χρήση του χώρου και αφετέρου την αντοχή του δαπέδου στη φθορά, στις μηχανικές καταπονήσεις (βάδισμα ανθρώπων, μετακίνηση και χτυπήματα από διάφορα αντικείμενα κ.λπ.), στις χημικές επιδράσεις των απορρυπαντικών, των οξέων κ.λπ., στο χρόνο και τη φωτιά.

Αντοχή στην υγρασία

Στους υγρούς χώρους καθώς και στα δάπεδα που βρίσκονται σε εξωτερικό χώρο, τα υλικά του δαπέδου θα πρέπει να έχουν αντοχή στην επίδραση του νερού και της υγρασίας. Η επιλογή του δαπέδου από υλικά αδιαπέραστα από το νερό (πλακάκια, μάρμαρο, βινυλικά δάπεδα) δεν επαρκεί. Ειδική προστασία χρειάζεται στους αρμούς, στα σοβατεπιά και στις βάσεις των ειδών υγιεινής.

Ασφάλεια και ολισθηρότητα

Το δάπεδο, δεν πρέπει να είναι ολισθηρό, είτε σε φυσιολογικές συνθήκες είτε όταν βρέχεται. Βέβαια, το κριτήριο γίνεται ακόμα πιο ισχυρό, όταν πρόκειται για υγρούς χώρους (πχ. Στο μπάνιο) ή για το χώρο γύρω από την πισίνα.

Η ολισθηρότητα του δαπέδου εξαρτάται από τα εξής στοιχεία:

Δυνατότητα ένταξης ηλεκτρολογικών/ μηχανολογικών εγκαταστάσεων

Αν σκοπεύετε να τοποθετήσετε ενδοδαπέδια θέρμανση τότε το δάπεδο πρέπει να υποστηρίζει αυτού του είδους την εγκατάσταση. Το ίδιο ισχύει και για πολλούς γραφειακούς χώρους, όπου κάτω από το δάπεδο θα πρέπει να διέρχονται τα κανάλια των καλωδίων.

Αισθητική

Το κριτήριο της αισθητικής πρέπει πάντα να συνυπολογίζεται μαζί με τα υπόλοιπα κριτήρια και ποτέ δεν πρέπει να αποτελεί το βασικό κριτήριο επιλογής δαπέδου. Δεν έχει νόημα για παράδειγμα, να τοποθετήσουμε ένα όμορφο αλλά ευαίσθητο δάπεδο σε ένα χώρο από τον οποίο διέρχονται πολλά άτομα καθώς το δάπεδο σύντομα θα χαλάσει.