Όταν η διακόσμηση εσωτερικών χώρων συναντά τη μόδα, το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό!

Η διακόσμηση εσωτερικών χώρων αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη διάσημη Ελληνίδα σχεδιάστρια μόδας, που ζει και εργάζεται στο Λονδίνο.

Η εκπληκτική συλλογή της για την άνοιξη / καλοκαίρι 2011 είχε σαν concept πολυτελείς εσωτερικούς χώρους που αποτυπώνονται στα ρούχα της. Όπως η ίδια δήλωσε στο portal μόδας style.com "μ’ αυτή τη συλλογή θέλησα να βάλω το δωμάτιο στη γυναίκα και όχι τη γυναίκα στο δωμάτιο".

Οι φωτογραφίες μόδας του ’70 των Helmut Newton και Guy Bourdin πρόσφεραν έμπνευση για τη γραμμή της κολεξιόν. Εδώ πρωταγωνιστεί ο χώρος, οπότε η σχεδιάστρια ακολούθησε την αντίστροφη πορεία.

Τοιχογραφίες σουρεαλιστικές με επιρροές από τη ζωγραφική του Rene Magritte τυπώθηκαν στα μεταξωτά υφάσματα των ρούχων, αλλά και διακοσμητικές λεπτομέρειες επιστρατεύθηκαν για τα πατρόν των φορεμάτων. Ντραπέ, κουρτίνες, κρόσσια, αμπαζούρ δημιουργούν τις φούστες, ενώ πολυέλαιοι και καντηλέρια στη θέση των κολιέ κρέμονται στα κομψά καθιστικά που αναδεικνύονται στα φορέματα.

Η αισθητική της κολεξιόν με τα έντονα χρώματα και σχέδια στα όρια, με μπαρόκ αναφορές απευθύνεται σε γυναίκες κομψές, μοντέρνες που τολμούν να "κυκλοφορούν" το interior design.

Η βραβευμένη με το ‘Swiss Textiles Award 2010’ σχεδιάστρια έρχεται στη Θεσσαλονίκη για να παρουσιάσει τη συλλογή της φθινόπωρο/ χειμώνας 2011.

Περισσότερες λεπτομέρειες για την εκδήλωση: εδώ.

http://www.marykatrantzou.com/

Καλώς ήρθατε στον κόσμο των πιο λειτουργικών λύσεων!

Ο Aarnio, Eero είναι φιλανδός σχεδιαστής, γνωστός για τα πρωτοποριακά του έπιπλα από πλαστικό και fiberglass.

Σπούδασε βιομηχανικό σχέδιο στο Ελσίνκι και στη συνέχεια άρχισε να εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας. Τα πρώτα σχέδια των επίπλων του, ανήκουν στο παραδοσιακό Φιλανδικό ύφος.

Όμως, στη δεκαετία του 1960 στράφηκε προς την ποπ αισθητική, σχεδιάζοντας βολβοειδή καθίσματα, όπως την ‘Tomato Chair’ (1964), την 'Ball Chair’ η την ‘Bubble Chair’ (1967).

Το κάθισμα Ball είναι μια κούφια σφαίρα, ανοιχτή από την μία πλευρά που στηρίζεται σε ένα στύλο. Το κάθισμα Bubble είναι παρόμοιο με το Ball, μόνο που κρέμεται από την οροφή. Επίσης τα καθίσματα Pastil (1968) και Tomato, μπορούν και επιπλέουν στο νερό.

Πολλά από τα σχέδιά των επίπλων του, έχουν χρησιμοποιηθεί εκτενώς σε σκηνικά ταινιών επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του 1960.

Στη δεκαετία του 1980 ξεκίνησε να σχεδιάζει έπιπλα, χρησιμοποιώντας συστήματα σχεδιασμού CAD και CAM ενώ σήμερα σχεδιάζει έπιπλα και παιχνίδια για παιδιά.

Ball Chair - https://en.wikipedia.org/wiki/File:Ngv_design,_eero_aarnio,_globe_chair_1963-65_01.JPG

Bubble Chair - https://eeroaarnio.com/products/chairs/bubble-chair/

Tomato Chair - https://eeroaarnio.com/products/chairs/tomato/

Pastil Chair - https://eeroaarnio.com/products/chairs/pastil/

Formula Chair - https://eeroaarnio.com/products/chairs/formula/

Το καλλίγραμμο μπουκάλι της ρετσίνας ‘Αμπελήσιους’ συμμετέχει στη χειμωνιάτικη διακόσμηση του σπιτιού!

Η κ. Θάλεια μεταμόρφωσε το μπουκάλι της ρετσίνας ‘Αμπελήσιους’ σε λαμπερό βάζο, μια εκπληκτική ιδέα.

Οι τάσεις του 2012 για το σπίτι από τα ΙΚΕΑ στο νέο τους κατάλογο.

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του ταξίδεψε εκτενώς στην Ευρώπη. Το 1923 δημιούργησε το πρώτο του γραφείου και το 1925 παντρεύτηκε την αρχιτέκτονα Aino Marsio. Η σύζυγος του ήταν και η βασικότερη συνεργάτης του, ειδικά σε θέματα διαχείρισης της εταιρείας ARTEK η οποία και κατασκεύαζε τα έπιπλα του από το 1935. Πριν από την εταιρεία ARTEK, η εταιρεία Otto Korhonen αναλάμβανε την κατασκευή των επίπλων του.

Η πρώτη του σύζυγος του απεβίωσε το 1949 και ξαναπαντρευτηκε το 1952 την αρχιτέκτονα Elissa Makiniemi

Το 1927 μετέφερε το μελετητικό του γραφείο στο Turku; Η κατοικία που σχεδίασε για τον ίδιο αποτελεί ένα από τα πρώτα και χαρακτηριστικότερα δείγματα του Μοντερνισμού στην Σκανδιναβία.

Από το 1929 άρχισε να γνωρίζεται με σημαντικούς καλλιτέχνες όπως ο Lazlo Moholy-Nagy, ο George Braque και άλλοι. Συμμετείχε επίσης και στο διεθνές συνέδριο Μοντέρνας αρχιτεκτονικής (INTERNATIONAUX D'ARCHITECTURE MODERNE).

Το υλικό Plywood του κίνησε το ενδιαφέρον ως ένα ευέλικτο και φτηνό υλικό για κατασκευή καθισμάτων και για αυτό το χρησιμοποίησε εκτενώς.

Το 1933 μετακόμισε στο Ελσίνκι όπου εφηύρε μια μέθοδο καμπύλωσης του κοντραπλακε προκειμένου να κατασκευάζει σκαμπό. Ιδιαίτερα γνωστό έργο, που αντιπροσωπεύει αυτή τη μέθοδο είναι το Stacking Stool.

To 1937 σχεδίασε τα καμπυλόγραμμα ανθοδοχεία για το εστιατόριο Savoy στο Turku. Τα ανθοδοχεία αυτά κατασκευάστηκαν από την εταιρεία υάλου LIttala και εκτέθηκαν στη διεθνή έκθεση της Νέας Υόρκης, 1939. Για την ίδια έκθεση ο Alvar Aalto σχεδίασε το περίπτερο της Φινλανδικής συμμετοχής.

Δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στη σχολή αρχιτεκτονικής της Μασαχουσέτης. Massachusetts Institute of Technology (1946-47).

Η αρχιτεκτονική του χαρακτηρίζεται από ευαισθησία στο περιβάλλον και τον τοπίο. Τα κτίριά του, όως το δημαρχείο της πόλης Saynatsalo (1949-52) σέβονται τον περιβάλλοντα χώρο χωρίς να χάνουν την επιβλητικότητα τους.

Χαρακτηριστική είναι η φράση του "Ο Θεός δημιούργησε το χαρτί με σκοπό τη δημιουργία αρχιτεκτονικών σχεδίων πάνω σε αυτό. Οτιδήποτε άλλο είναι κατάχρηση του χαρτιού", Alvar Aalto, Sketches, 1978, 104

modern armchairs and accent chairs

modern vases

Το κουρασάνι ή ρωμαϊκό κονίαμα είναι μια παραδοσιακή και πανάρχαια μέθοδος επιχρίσματος τοίχων που χρησιμοποιήθηκε κυρίως στην αρχαία Ελλάδα, τη Ρώμη και το Βυζάντιο.

Όμως, εκτός από επίχρισμα (επικάλυψη δηλαδή εξωτερικών επιφανειών) το κονίαμα αυτό χρησιμοποιούνταν και ως συνδετικό υλικό στο κτίσιμο των τοίχων και ως αρμολόγημα. Το όνομα «κουρασάνι» το πήρε από την περσική πόλη Khorasan, όπου εκεί χρησιμοποιούνταν εκτενώς.

Τι το ιδιαίτερο όμως έχει το κουρασάνι σε σχέση με τους απλούς σοβάδες

Το κουρασάνι χρησιμοποιείται ως έγχρωμος σοβάς. Έτσι, δεν χρειάζεται επιπλέον χρωματισμός των επιφανειών (βάψιμο) καθώς στη μάζα του σοβά έχουν προστεθεί χρωστικές ύλες. Συνεπώς, το κουρασάνι μειώνει το κόστος της κατασκευής. Το κουρασάνι, όμως δεν είναι ένα απλός έγχρωμος σοβάς αλλά κάτι πολύ περισσότερο: στη μάζα του κονιάματος έχουν προστεθεί δυο πολύ σημαντικά συστατικά:

• Η θηραϊκή γη, και
• Το κεραμάλευρο (αλεσμένο κεραμιδί)

Η θηραϊκή γη είναι ηφαιστειακή γη, που πηρέ το όνομά της από το νησί Θήρα. Παρόλα αυτά, μπορεί να βρεθεί και σε άλλες περιοχές. Η θηραϊκή γη είναι πουζολάνη, δηλαδή υλικό με υδραυλικές ιδιότητες. Συνεπώς, προσδίδει στο κονίαμα, εξαιρετική αντοχή στην υγρασία και στις δύσκολες καιρικές συνθήκες. Το κεραμάλευρο, προσδίδει στο κονίαμα αντοχή αλλά και το χαρακτηριστικό γήινο του χρώμα.

Συνεπώς, το Ρωμαϊκό κονίαμα, εξαιτίας της σύστασης του, έχει εξαιρετική αντοχή στην υγρασία, αλλά και στις διάφορες περιβαλλοντικές επιδράσεις. Οι τοίχοι, που έχουν επιχριστεί με κουρασάνι, χρειάζονται ελάχιστη συντήρηση. Το χρώμα δεν ξεφλουδίζει, ούτε ξεθωριάζει καθώς οι χρωστικές βρίσκονται μέσα στη μάζα του σοβά. Αποτελεί άριστη επιλογή για κατασκευές που βρίσκονται καθημερινά σε δύσκολες περιβαλλοντικές συνθήκες όπως υγρασία, παγετό, κοντά στη θάλασσα, κλπ.

Τέλος, εκτός από αντοχή, το κουρασάνι έχει και ιδιαίτερη αισθητική, καθώς μοιάζει χειροποίητο και γήινο. Η επιφάνεια του χρώματος δεν είναι μονότονη, αλλά έχει φυσικά νερά και διακυμάνσεις.

Πως τοποθετείται το κουρασάνι:

Το κουρασάνι είναι κατάλληλο τόσο για εξωτερικούς όσο και για εσωτερικούς χώρους. Αν θέλετε να επενδύσετε τους τοίχους με αυτό το κονίαμα, θα πρέπει να το αποφασίσετε πριν το σοβάτισμα του σπιτιού (όταν δηλαδή οι τοίχοι είναι ακόμα στα τούβλα). Το αυθεντικό κουρασάνι δεν είναι βαφή ή τεχνοτροπία αλλά κονίαμα επιχρίσματος επιφανειών.

Κατά το σοβάτισμα, λοιπόν, ο αρχιτέκτονας ή ο μηχανικός σας, θα πρέπει να προμηθεύσει τα συνεργεία με κουρασάνι, αντί για συμβατικούς σοβάδες. Η διαδικασία τοποθέτησης είναι πανομοιότυπη με αυτή των υπολοίπων έτοιμων σοβάδων και έτσι δεν απαιτείται εξειδικευμένο συνεργείο.

Το αυθεντικό κουρασάνι, έχει το χρώμα του χώματος και της γης. Παρόλα αυτά με την προσθήκη φυσικών χρωστικών, το κουρασάνι, μπορεί να αποδώσει τις αποχρώσεις του μπλε, του κίτρινου, του λευκού, της ώχρας, κλπ.

Είναι απόλυτα οικολογικό προϊόν . Τα συστατικά του είναι εντελώς φυσικά, ενώ επιτρέπει στους τοίχους να αναπνέουν.

Όλες οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το άρθρο, απεικονίζουν το ξενοδοχείο 'Ιμαρέτ' στην Καβάλα. Οι χώροι είναι μαγικοί, ενώ οι φωτογραφίες δείχνουν ένα ελάχιστο μόνο μέρος των χώρων.

πηγές φωτογραφιών:

Φωτογραφία 01 : http://www.flickr.com/photos/sofiagk/462205195/in/photostream/

Λοιπες φωτογραφίες: Απο την ιστοσελίδα www.imaret.gr

Ο Danny Venlet σχεδίασε το μοναδικό γραφείο διευθυντή GOGGLE DESK για την Babini Office.

Το GOGGLE DESK δεν είναι ένα απλό γραφείο, αλλά ένα μοναδικό αντικείμενο σχεδιασμού, που αποτελεί την σύγχρονη εκδοχή του γραφείου διευθυντή και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια του Salone Internazionale del Mobile του Μιλάνο.

Διακόσμηση και ανακύκλωση: χρήσιμος συνδυασμός!

Η κ. Δανάη διάβασε το άρθρο μας ‘Ανθοδοχεία από γυάλινα μπουκάλια’ και δημιούργησε το δικό της βάζο.

Ένα άδειο διάφανο μπουκάλι από ρετσίνα ‘Αμπελήσιους’ άλλαξε χρήση και έγινε ένα όμορφο, κομψό βάζο για αγριολούλουδα.

Οι φωτογραφίες που μας έστειλε από το εξοχικό της δείχνουν θέσεις για το βάζο είτε μπροστά στον ξυλόφουρνο, είτε στο πρέκι της ψησταριάς, που δημιουργούν μια όμορφη καλοκαιρινή ατμόσφαιρα!

Συνήθως, οι περισσότεροι χώροι των κτιρίων, μπορούν ξεκάθαρα να κατηγοριοποιηθούν σε κλειστούς χώρους (υπνοδωμάτια, μπάνιο, κλπ) και σε ανοιχτούς (αυλές, μπαλκόνια,κλπ). Πολλές φορές όμως, η μαγεία της αρχιτεκτονικής βρίσκεται σε εκείνους τους χώρους που ακροβατούν ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό, ανάμεσα στο υπαίθριο και το κλειστό. Τέτοιοι μαγικοί χώροι είναι και οι εσωτερικοί κήποι των σπιτιών του Μαρόκο.

Στο Μαρόκο, οι περισσότερες παραδοσιακές κατοικίες, κυρίως βέβαια τα παλάτια και τα αρχοντόσπιτα, διαμορφώνονταν γύρω από μια κεντρική, ορθογώνια αυλή. Οι κατοικίες αυτές ονομάζονταν Riad, από την αραβική λέξη ‘ryad’ που σημαίνει κήπος.

Το κύριο χαρακτηριστικό των κτιρίων αυτών είναι η δροσερή, εσωτερική αυλή, και ο εσωστρεφής χαρακτήρας τους. Όλα σχεδόν τα δωμάτια έχουν θέα σε αυτήν την ιδιωτική αυλή. Αντίθετα τα παράθυρα που 'βλέπουν' προς το δημόσιο δρόμο είναι λιγοστά και μικρά. Οι κατοικίες Riad είναι συνήθως μονώροφες, δηλαδή με ισόγειο και έναν όροφο. Τον όροφο μάλιστα περιτρέχει ένα εσωτερικός, ανοιχτός διάδρομος (μπαλκόνι) που επίσης 'βλέπει' στο αίθριο.

Κατοικία στο Μαρόκο, που εγκαταλείφθηκε στη φθορά του χρόνου. Τα ξύλινα υποστυλώματα του εξώστη, που στηρίζουν το στέγαστρο και τα κιγκλιδώματα, θυμίζουν τα αντίστοιχα υποστυλώματα της παραδοσιακής Μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής (τα ντιρέκια). - https://en.wikipedia.org/wiki/File:Riad_Marrakech_unrenoveted.JPG

Οι ερμηνείες για την ενσωμάτωση εσωτερικών κήπων στην αρχιτεκτονική του Μαρόκο είναι πολλές και τα αίτια σύνθετα (κλιματολογικά, ιστορικά, κλπ). Άλλωστε η τυπολογία της κατοικίας με εσωτερικό αίθριο συναντάται στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική πολλών λαών.

Θα μπορούσε ακόμα να εντοπιστεί και στις σύγχρονες πόλεις, όπου τα οικοδομικά τετράγωνα, κλείνονται περιμετρικά με ψηλές πολυκατοικίες και στο κέντρο αφήνεται ένα μεγάλο κενό.

Μερικοί υποστηρίζουν, ότι οι εσωτερικοί κήποι του Μαρόκο κατασκευάζονταν, για να εξυπηρετούν καθημερινές λειτουργίες καθώς και για να περνούν ευχάριστα τον χρόνο τους οι γυναίκες. Λόγω των αυστηρών εθίμων και της ισλαμικής παράδοσης, έπρεπε να περνούν τον περισσότερο χρόνο μέσα σε ένα κλειστό και προστατευμένο περιβάλλον, μακριά από τη δημόσια ζωή. Επιπλέον, δημιουργούν μια υπέροχη ατμόσφαιρα, προστατευμένη από τις καιρικές συνθήκες, μια όαση που ο επισκέπτης μπορεί να αντιληφθεί μόνο αν εισέλθει από τους πολυσύχναστους και ζεστούς δρόμους του Μαρόκο σε μια παρόμοια ήσυχη και δροσερή αυλή.

Εσωτερική αυλή σε μαροκινή κατοικία (Riad), που αποκαταστάθηκε και χρησιμοποιείται ως εστιατόριο ή ξενοδοχείο. Στο κέντρο βρίσκεται το συντριβάνι. - https://en.wikipedia.org/wiki/File:Riad_Fez_1.JPG

Η διαμόρφωση των κήπων των παραδοσιακών Riad ήταν πολύ απλή. Συνήθως φυτεύονταν τέσσερα δέντρα (πορτοκαλιές ή λεμονιές) στις γωνίες και στο κέντρο τοποθετούνταν ένα σιντριβάνι. Τα υπέροχα αρώματα των εσπεριδοειδών και η δροσιά του νερού, αποτελούσαν και τα κύρια συστατικά της αρχιτεκτονικής. Η απλότητα αυτή βέβαια δεν ακολουθούνταν και στις επενδύσεις, καθώς οι περισσότερες επιφάνειες των δαπέδων, των κυλινδρικών υποστυλωμάτων, των τοίχων, κλπ ντύνονταν είτε με το επίχρισμα Tadelakt είτε με πολύχρωμα, κεραμικά πλακάκια.

Σχεδόν όλα τα δωμάτια, είχαν θέα σε αυτόν τον ιδιωτικό κήπο. Αντίθετα τα παράθυρα που έβλεπαν στο δρόμο ήταν λιγοστά και μικρότερα - https://www.flickr.com/photos/joriavlis/5055481010/

Παρά την απλότητα της διαρρύθμισης του κήπου, οι επενδύσεις και τα σκαλίσματα ήταν πλούσια, αντίστοιχα της Αραβικής παράδοσης. - https://www.flickr.com/photos/rpt/3230523164/sizes/z/in/photostream/

Οι παραδοσιακές αυλές διαμορφώνονταν συμμετρικά, με τη φύτευση τεσσάρων δέντρων (πορτοκαλιών ή λεμονιών) στις γωνίες και την κατασκευή σιντριβανιού στο κέντρο. - https://www.flickr.com/photos/13643123@N02/1395598416/sizes/z/in/photostream/

https://www.flickr.com/photos/simonpocock/4015399624/sizes/z/in/photostream/

Σήμερα, πολλά από αυτά τα κτίρια, έχουν αφεθεί στη φθορά του χρόνου. Διατηρούν όμως ακόμα κάτι από την παλαιά τους αίγλη. Αρκετά, έχουν αποκατασταθεί, ιδιαίτερα στις πόλεις που υποδέχονται τουρίστες όπως στο Μαρακές και στη Φες, είναι επισκέψιμα και επανα-χρησιμοποιούνται ως ξενοδοχεία και εστιατόρια. Για πρακτικούς λόγους, οι οροφές, αρκετών από αυτά τα αίθρια, έχουν στεγαστεί με διαφανείς όμως επιφάνειες, που επιτρέπουν στο φως να εισέρχεται, και έτσι οι κήποι μετατράπηκαν από ανοιχτούς χώρους σε εσωτερικά καθιστικά.

Αλλα ενδιαφέροντα άρθρα: