O Hundertwasser έδωσε το σύνθημα: Μάλιστα για την πολυκατοικία που ο ίδιος σχεδίασε στη Βιέννη δεν πληρώθηκε καθόλου. Δήλωσε όμως ότι ακόμα και έτσι άξιζε τον κόπο καθώς με αυτόν τον τρόπο απέτρεψε ένα ακόμα, άσχημο κτίριο να κτιστεί στο ίδιο σημείο.

Πολλοί, όταν φαντάζονται τις πόλεις τις Αλβανίας ίσως να υποθέτουν ότι πρόκειται για συνθέσεις γκρί, τσιμεντένιων κτιρίων. Ίσως και να είναι έτσι, ίσως και όχι. Το σίγουρο είναι, ότι σε κάποιες όψεις έχουν ήδη γίνει παρεμβάσεις με την προσθήκη χρώματος και κυρίως "φαντασίας".

πηγή: Flickr.com

Τα διάφορα αρχιτεκτονικά στοιχεία, όπως τα παράθυρα, αποτελούν και αυτά μέρος της εικαστικής σύνθεσης.

πηγή: Flickr.com

Οι πόλεις, υπολείπονται δέντρων και πρασίνου. Δεν είναι καθόλου παράξενο λοιπόν, οι κάτοικοι των πόλεων να θέλουν να ζωγραφίσουν αυτό που δεν μπορούν να έχουν.

πηγή: Flickr.com

Οι γεωμετρικοί σχηματισμοί δεν είναι απαραίτητο να ακολουθούν τις γραμμές του κτιρίου. Πολλές φορές, ο τοίχος αντιμετωπίζεται ως καμβάς αυτόνομης εικαστικής έκφρασης.

πηγή: Flickr.com

Οριζόντιες και κάθετες λωρίδες χρωμάτων, σε κτίριο στην Ελβετία.

πηγή: Flickr.com

Ανάπλαση όψεων σε εργατική πολυκατοικία στην πόλη shenyang.

πηγή: Flickr.com

Η Chiara Ferrari, μελετάει και σχεδιάζει εσωτερικούς χώρους, απο το γραφείο της στο Λονδίνο. Πρόσφατα, ολοκληρωσε τη μελέτη ενός διαμερίσματος, ή καλύτερα την επανάχρηση ενός διαμερίσματος και τη μετατροπή του απο στούντιο φωτογραφίας σε χώρο κατοικίας.

Διευθυντικό γραφείο IKON απο την εταιρεία SATO και τον Ανδρέα Βαρώτσο

Η σειρά επίπλων IKON, φέρει την υπογραφή του βιομηχανικού σχεδιαστή Ανδρέα Βαρώτσου και συνδυάζει αρκετά διαφορετικά υλικά: όπως το φυσικό ξύλο, τη μελαμίνη, το κρύσταλλο και το αλουμίνιο. Το καμπύλο προφίλ αλουμινίου αποτελεί ένα απο τα δυναμικότερα στοιχεία της σειράς και τοποθετήθηκε τόσο στα πλαϊνά των γραφείων, όσο και στις μετώπες των βιβλιοθηκών, των ερμαρίων και των συρταροθηκών.

Η σειρά περιλαμβάνει όλα τα είδη των επίπλων που χρειάζεται ένας σύγχρονος χώρος εργασίας, όπως γραφεία, προεκτάσεις, συρταροθήκες, τροχήλατα πλευρικά ερμάρια, τράπεζες συμβουλίου, ερμάρια και βιβλιοθήκες με δυνατότητες πολλών συνδυασμών.

Η Μεξικάνικη αρχιτεκτονική και διακόσμηση ενσωματώνει δύο διαφορετικούς πολιτισμούς: από τη μία τον πολιτισμό και τις παραδόσεις της Λατινικής Αμερικής και από την άλλη τις αναπόφευκτες επιρροές της πολύχρονης Ισπανικής αποικιοκρατίας.

γράφει η Ιφιγένεια Κωτίτσα - φοιτήτρια αρχιτεκτονικής

Μετά από ένα μακρύ ταξίδι στις πρωτεύουσες του κόσμου, το κινητό περίπτερο της Chanel βρίσκει μια μόνιμη θέση, έξω από το ινστιτούτο του αραβικού κόσμου στο Παρίσι.

Ο σχεδιασμός του περιπτέρου ανατέθηκε από τον Karl Lagerfeld στην αρχιτέκτονα Zaha Hadid, με σκοπό να φιλοξενήσει μια περιφερόμενη έκθεση 20 καλλιτεχνών, εμπνευσμένη από τις τσάντες Chanel. Το περίπτερο, μαζί με την έκθεση έπρεπε να μεταφερθεί πολλές φορές απο πόλη σε πόλη, να εγκατασταθεί, να "διαλυθεί" και να ξανα-εγκατασταθεί στη Νέα Υόρκη, στο Τόκυο και στο Χονγκ Κονγκ.

Το κόκκινο χρώμα στην κουζίνα δυναμικό, βαθύ, ζεστό, φωτεινό, δραματικό δημιουργεί συναισθήματα θετικής ενέργειας αυξάνει την όρεξη για φαγητό.

https://fr.wikipedia.org/wiki/Cuisine_des_produits_de_la_vigne

Ένας υπαινιγμός στο γυναικείο και τον ανδρικό φετιχισμό

Μια πτυχιακή εργασία συνδυάστηκε με έναν υποδόριο φετιχισμό και γέννησαν Τέχνη! Από τότε η Χριστίνα Δαλιάνη πλάθει με πηλό το όνειρο κάθε γυναίκας: Γόβες! Μόνο που οι γόβες της Χριστίνας δεν αναλώνονται στο περπάτημα, αλλά στο ονειροπόλημα. Ο αισθησιασμός, ο ρομαντισμός και ο δυναμισμός που αποπνέουν οι δημιουργίες της γεμίζουν με μια ανεξήγητη ενέργεια αυτόν που τις θαυμάζει.

Πηγή έμπνευσης της ήταν τα pin up girls, αλλά η Τέχνη της Χριστίνας Δαλιάνη υπονοεί τη θηλυκότητα με τρόπο υποδόριο, χωρίς να την εκθέτει. Κάνει έντονο τον αισθησιασμό, χωρίς να τον αναλώνει. Θαυμάζει τα καλλίγραμμα σώματα, χωρίς να τα εκχυδαΐζει. “Υπό την αληθινή έννοια ενός φετιχιστή, το παπούτσι έγινε ένα εξιδανικευμένο αντικείμενο λατρείας”, εξηγεί η Χριστίνα.

Δουλεύει με υαλώματα διαφανή ή καλυπτικά. Με πυροχρώματα, ή οξείδια μετάλλων, που δημιουργούν ενδιαφέροντες ιριδισμούς, αφού προσθέτει τιτάνιο ή κασίτερο. Πάνω απ' όλα όμως δουλεύει με μεράκι και έμπνευση.

Η δουλειά της Χριστίνας Δαλιάνη, αλλά και το γεγονός ότι ασχολείται επαγγελματικά με την αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων, μας κίνησαν την περιέργεια και έτσι αποφασίσαμε να την ρωτήσουμε κάποια περισσότερα πράγματα για το έργο της, της επιρροές, τον τρόπο δουλειάς, κλπ. Έτσι, η δημιουργός, μας μύησε για λίγο στα μυστικά του πηλού και των γυναικείων παπουτσιών, παραχωρώντας μας, μια σύντομη αλλά περιεκτική συνέντευξη.

dB: Χριστίνα που διδάχθηκες την τέχνη της κεραμικής;

Χ.Δ: Η αγάπη μου για την κεραμική ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια όταν ήμουν μόλις 10 χρονών και είχα την πρώτη μου επαφή με το υλικό στη κατασκήνωση που πήγαινα τα καλοκαίρια.

Την τέχνη της κεραμικής την έμαθα στα Τ.Ε.Ι Αθήνας όπου σπούδασα Αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων, Διακόσμηση και Σχεδιασμό Αντικειμένων. Πέρα απο τα μαθήματα που έκανα στη σχολή, συνέχισα κάνοντας την πρακτική μου άσκηση στο εργαστήριο και στη συνέχεια την πτυχιακή μου, όπου με βοήθησαν στο να μάθω περισσότερες τεχνικές του πηλού και των χρωμάτων.

dB: Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι σπουδές πάνω στο σχεδιασμό του χώρου επηρέασαν και τη ματιά σου ως κεραμίστρια;

Χ.Δ: Ναι, με βοήθησαν στο να κατανοώ καλύτερα τις αναλογίες, την αισθητική, το ρόλο και την αξία τους μέσα στο χώρο.

dB: Μίλησέ μας λίγο για το τρόπο με τον οποίο ‘δούλεψες’με τον πηλό: τα εργαλεία σου, το πλάσιμο της φόρμας, το ψήσιμο, τα υλικά που χρησιμοποίησες.

Χ.Δ: Η κατασκευή έγινε κυρίως με ισοπαχείς πλάκες που ενώθηκαν μεταξύ τους χωρίς την βοήθεια τροχού. Προτιμώ να πλάθω την φόρμα με τη βοήθεια εργαλείων.

Οι πηλοί που χρησιμοποιήθηκαν για την υλοποίηση των παπουτσιών είναι, κατά κύριο λόγο, τριών τύπων: λευκός λεπτόκοκκος, γκρίζος και σαμώτ χονδρόκοκκος. Δούλεψα με υαλώματα διαφανή και καλυπτικά. Χρωματισμένα με πυροχρώματα κυρίως, ή οξείδια μετάλλων, που αποσκοπούσαν στη δημιουργία μεταλλικών ιριδισμών, με πρόσθεση τιτανίου ή κασσίτερου.

Ο τρόπος ψησίματος που ακολούθησα έγινε με ηλεκτρικό καμίνι, και σε περίσσεια οξυγόνου. Η μέγιστη θερμοκρασία ψησίματος διαφέρει απο πηλό σε πηλό, στην περίπτωση μου απο 1000-1100 βαθμούς.

dB: Υπάρχουν κεραμίστες, το έργο των οποίων παρακολουθείς και θεωρείς αξιόλογο;

Χ.Δ: Σκλαβενίτης Νίκος, Δανάη Μυλωνάκη, Καίτη Αναστασάκη, Χριστίνα Μόραλη, Josh Herman, Ron Mello, Anna Katarina Haaland.

dB: Γυναικεία παπούτσια. Τι σε ελκύει, τι σε παθιάζει, τι σε εμπνέει απο αυτά τα αντικείμενα;

Χ.Δ: Τα παπούτσια είναι τα θεμέλια του ανθρώπινου σώματος, το βάθρο της ψυχής και της προσωπικότητας μας.

Είναι μανία; Τρέλα; Πάθος; Αγάπη; Ψώνιο; Φετίχ; Ποιος νοιάζεται; Ότι και να πείτε, εγώ τα αγαπάω και τα θαυμάζω. Γι’αυτό λοιπόν έφτιαξα γόβες που θα ήθελα να υπήρχαν για να μπορώ να φοράω και θα τις εκθέσω γιατί είναι το σήμα καταθετέν στην προσωπική μου ζωή και απο δώ και πέρα και στην δουλεία μου.

Στόχος μου να αναδείξω την θηλυκότητα, τον αισθησιασμό, τον ρομαντισμό, τον δυναμισμό που αποπνέουν τα ψηλοτάκουνα παπούτσια στην όψη αλλά και στο βάδισμα μίας γυναίκας όταν τα φορά.

Σύντομο βιογραφικό:

Η Χριστίνα Δαλιάνη γεννηθηκε στον Πειραία και σπούδασε στο τμήμα Αρχιτεκτονικής Εσωτερικών Χώρων, Διακόσμησης και Σχεδιασμού Αντικειμένων του ΑΤΕΙ Αθηνών.

Επαγγελματικά ασχολείται με την αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων, με την κεραμική αλλά και με άλλες μορφές τέχνης. Αυτήν την περίοδο, ετοιμάζει πυρετωδώς την πρώτη της ατομική έκθεση αλλά και τη συμμετοχή της σε μια ομαδική.

επικοικωνία: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Σελίδα στο Facebook

Η τεχνική της χαρτοκοπτικής πρώτο-εμφανίστηκε τον 6ο αιώνα μ.Χ στην Κίνα και εξαπλώθηκε σταδιακά στον υπόλοιπο κόσμο (Ιαπωνία, Ευρώπη, Μεξικό κλπ).